Nelly en Frans,
Wat goed om te lezen dat jullie het toch maar weer gepresteerd hebben. Dat neemt jullie niemand meer af. En nu kunnen jullie weer terug kijken op deze mooie wandelreis! Het gaat jullie goed en kom weer veilig thuis!
Groetjes, Lies en Tjeu

Nelly en Frans
Al weer hebben jullie het toch maar gepresteerd!
En hopen op een goede reis Terug naar huis.
Van waar zich de vele ervaringen kunnen bundelen.
Wij wensen jullie veel gezondheid en een veilige terugkomst.
Tot ziens Zondag.
Riek en Wil.

Hallo Frans en Nelly,

Weer loopt een wandelavontuur ten einde. Het moet jullie extra goed doen dat jullie, na de haperingen in het begin, het einddoel van dit jaar toch weer bereikt hebben. Nu nog even (je laten) vliegen en het andere einddoel, de Zandkuil en de belendende percelen komen weer in zicht. En ook dat moet jullie toch telkens weer goed doen: de oude vertrouwde omgeving weer kunnen opsnuiven en daar even tot rust kunnen komen na de inspanningen onder de genadeloze Spaanse zon!

Hier zijn de temperaturen eerder gematigd, maar ook dat heeft soms voordelen. Nu kun je tenminste weer eens rustig het gras gaan maaien, zonder dat je het gevaar voor een zonnesteek hoeft te duchten. Je kunt je daarna weer eens languit je op de bank uitstrekken en daarop een siësta houden in plaats van lang te moeten zoeken naar een schaduwrijk plekje in een Spaans woestijngebied. Hier geen krekels die de middagrust verstoren; hoogstens een vlieg, maar die mep je even de andere vliegenwereld in. En op elk moment dat je maar wilt, genieten van een pilsje of wijntje en daarvoor dus niet afhankelijk ervan zijn of je onderweg wel ergens een café vindt of albergue, die dan ook nog open moet zijn! Heerlijk toch om nu zelf koffie te kunnen zetten, helemaal naar je smaak en daar dan in alle rust van te genieten. Niet meer de afwas moeten doen in een albergue, maar dat weer te kunnen overlaten aan de vaatwasmachine. Niet meer de was op de hand doen. Weer een douche pakken wanneer je maar wilt, eten wanneer je zelf wilt, enz. enz. Heerlijk toch! Weer kunnen slapen in je eigen bed, op je eigen kussen en onder je eigen dekbed. Heerlijk toch!
En niet te vergeten weer gebruik te kunnen maken van je eigen vertrouwde pispot! Moet toch een opluchting zijn! Heerlijk toch!

Of zitten jullie nu al weer te plannen wat jullie het volgend jaar gaan doen? Jullie kunnen overigens nog mee gaan doen aan de 100e Nijmeegse 4-daagse, maar ik weet niet of dat voor jullie nu zo’n goed idee is.

Hoe dan ook, dat een 70-jarige samen met zijn vrouw, inmiddels vrijwel heel Spanje te voet heeft doorkruist, is een prestatie om trots op te zijn. Proficiat!

Nelly en Frans, kom weer gezond en wel thuis!
Tot ziens!


Thuur, ook namens Anjes

En dat na een zwaar verjaardagsfeest!!!! Goed zo,weer een doel bereikt.Geniet van de laatste dagen en tot ziens.
Als het goed is zijn wij er voor jullie.
Morgenavond om 21.00u in Geilenkirchen als alles loopt volgens schema.

Frans, proficiat met je verjaardag.
Goede terugreis en tot in Melick.

Nog van harte gefeliciteerd met je 70e verjaardag
als je vanmorgen geen kater(Bintang) hebt zal het lopen wel weer goed gaan
geniet de laatste dagen daar
groetjes Henk en Zus

Frans, van harte proficiat met je 70ste en een geze?lige avond nog.
Nog fijne dagen en tot ziens.
Groetjes ,
Knut en Trix

Hallo Frans,

Een jaar geleden heb ik jou al eens gefeliciteerd met je 70e verjaardag! Ik bleek een jaar te vroeg te zijn, maar dat houdt wel in dat ik nu op de juiste datum je alle goeds kan toewensen, ook namens Anjes, niet alleen bij het bereiken, maar ook het overschrijden van deze ‘psychologische’ drempel! Van harte gefeliciteerd!! En vier het, samen met Nelly, met veel plezier en genot.

Thuur

Van harte ...........

Frans nogmaals proficiat. Ik begreep dat de e card niet aangekomen is.dat Heb Je Hier In de voormalige DDR. Het zal met 70 niet anders lopen als met 69 lijkt me. Je bent pas oud als de kaarsjes duurder zijn zijn als de taart zegt men.Dus je kunt nog even vooruit. Vier het gezellig samen met Nelly onder de sprankelende zon. Groetjes en tot ziens.

Terug van onze vakantie, jullie verhalen gelezen en de foto's bekeken. Knap dat jullie de draad weer zo goed hebben opgepakt. Alleen Frans, kijk uit dat Nelly niet intreed in het klooster. Het gewaad paste goed bij haar.
Voor morgen, van harte proficiat Frans met jouw 70e verjaardag en nog heel veel jaren in goede gezondheid toegewenst. Maak er samen een fijne dag van en wandel niet te veel. Drink maar liever een goed glas wijn samen.
Nog veel wandelplezier voor de rest van jullie tocht, en vooral een goede thuiskomst toegewenst.
Groetjes, hiep piep hoera!

Dag Frans,
Ik hoor het mam nog zeggen toen ze een keer medelijden had met Corneel, haar vader. "Dat kunnen ze een man van in de zeventig toch niet aan doen.! "Ja, toen was 70 oud (en tachtig al helemaal) maar nu, als ik naar je wandelprestaties kijk, is 70 zo iets als 50 (Zoals mijn 80 zo iets als 60 wordt.) Gelukkig maar!
In die zin durf ik je dus nog vele jaren in een niet aflatende jeugd toewensen.
Die je hartelijk groet en veel geluk gunt op je (levens)weg. Groeten ook aan Nelly.
Jène

Hallo Frans en Nelly,


Asfaltwegen zijn wegen waarop as is gevallen, maar dat wisten jullie natuurlijk al lang!
(As+valt = asfalt)!
De laatste dagen hebben jullie toch weer diverse keren kennis gemaakt met die ‘gevallen as’. Loopt het nu daarop weer een beetje?
Nog even doorbijten en jullie hoeven je over dat goedje geen zorgen meer te maken! Volgens mij kunnen jullie de laatste etappes ook wel blootsvoets afleggen, want na al die kilometers moet de eeltlaag die zich inmiddels ‘binnenschoens’ gevormd moet hebben voldoende zijn aangegroeid om geen blaren of vermoeide voeten meer te krijgen! Bovendien kennen jullie deze wegen al; het is bekend gebied!

Succes de laatste wandeldagen,

Thuur

Hallo Nelly en Frans,

Het begint er op te lijken dat jullie de komende dagen – net zoals wij hier – overvallen kunnen worden door striemende regen- en onweersbuien! Wíj kunnen dan ons huis in vluchten, maar voor jullie zal dat, als jullie onderweg zijn, niet zo eenvoudig zijn. Maar wellicht vinden jullie een tijdelijk onderkomen in een schaapskooi, mogelijk in gezelschap van een kudde schapen. Om de tijd te 'doden' kunnen jullie je dan bezig houden met gezelschapsspelletjes, al dan niet samen met die schapen!
Maar wat schapen (nog) niet kunnen, is het oplossen van bijgaand niemendalletje. Dit is mij door een oud-student ooit toegestuurd. Ik geloof, weet wel zeker, dat hij van mij nooit een voldoende voor Nederlands heeft gekregen. Mogelijk heb ik hem toch onderschat, want zie hier: hij is erin geslaagd toch iets aan het papier toe te vertrouwen en er is nota bene geen woord Spaans bij!!



Dectie

Ze zggeen
Dat het niet utimakat
Of je de ltteers in een wrood
Op de geode ptaals zet
Als je de ersete ltteer maar aan het bgien
En de ltaatse aan het enid shcijfrt
Spant ireedeen wat er saatt
Woraam o woaram
Weet die sekkul van nreldedans dat niet
Met dat sfufe ktole dectie
Dan hlaade ik mesihcsin ook enes een ngeen
In ptlaas van een dire of een tewe!



Thuur

Nelly en Frans;

Het schiet al goed op zo te zien.
Zo ben je weg en zo ben je weer terug.
Met alweer een ervaring reiker.
Probeer het onweer voor te blijven, daar weten ze hier alles inmiddels van.
Maar geloof me Jullie wandelen over Gods wegen dat moet toch goed gaan lijkt me.
Hou de moed er in. Ook als het gaat rommelen daar boven.
Gr R en W.

Ben maar blij met de strakblauwe luchten. Wij zouden vandaag op pad met de familie.Eerst schuilen voor we in Bergerbos waren.Toen naar Swalmen en vrij snel een keiharde regenbui.Degenen die niet naar huis konden met geleende kleren verder.Met auto's naar Swalmen grrr.Het weer is gek.
Geniet er nog maar even van.Je zult het weer missen als jullie thuis zijn,als het niet verandert.
Proficiat met Myra.
Groetjes

Leuk jullie te volgen nog 9 dagen en het zit er weer op.
geniet nog van de mooie omgeving en het zonnige weer.
hier veel regen
groetjes Henk en Zus

Triest gedichtje

(“Als jullie in Siete Iglesias de Trabancos
de klokken horen luiden, dan….”)


DE KLOKKENLUIDER van
SIETE IGLESIAS DE TRABANCOS


Als hij ’s avonds de klokken heeft geluid,
Dan gaat de koster naar zijn bruid.
Gaat de koster naar zijn bruid,
Dan geeft die ál zijn centen uit.
Als de koster ‘s náchts de klokken luidt,
en heeft zijn lief het helemaal verbruid,
dan hangt de koster aan het klokkentouw.
Al hangt de koster aan het klokkentouw,
toch vindt zijn bruid dat heel erg flauw!

Omdat niemand meer de klokken luidt,
is dit gedichtje nu helemaal uit!!


Th.

Maar goed dat die konijnen voorbij schieten;
stel je voor dat ze raak zouden schieten!!

Th.

Hallo Nelly en Frans,

Hopelijk zijn jullie de nacht goed doorgekomen na het etentje van gisteren.
Nelly:”Nou, dat valt vies tegen; de hele nacht buikpijn gehad en geregeld het bed uit gemoeten vanwege slingerbuikloop! Dat van die geit heeft me toch flink dwars gezeten! Frans heeft goed doorgeslapen, hij heeft nergens last van!”

De twee wandelen weer door het Spaanse land, samen met een Japanner en een Beier. Na een poos vraagt Nelly aan Frans: “Zit jou na gisteren het ‘heengaan’ van Mekkie helemaal niet in de weg?”- “Nee, ze is dan wel heengegaan”, zegt hij, “maar van haar weten we tenminste wáár ze heen is gegaan”. En tegelijk met het uitspreken van die woorden wrijft hij vergenoegd en met een tevreden glimlach op zijn gezicht over zijn buik! “Ik ben haar trouwens sinds vanmorgen weer helemaal kwijt!”voegt hij er nog aan toe. En daar kan Nelly het mee doen!
“Toch blijf ik het een probleem vinden”, zegt Nelly na een poos. We hebben het geitje opgegeten dat mij met haar twee donkere, trouwe kijkers ‘s morgens nog diep in mijn ogen heeft gekeken; die blik zal ik niet vergeten; nooit heeft iemand mij met zulke trouwe ogen aangekeken!”- “Nou”, zegt Frans, “ik weet zeker dat ik jou ook wel eens heel diep in de ogen heb gekeken; dat ben je toch niet vergeten, zeker?!” – “Ja”, antwoordt Nelly, “dat klopt, maar jij kunt het nog navertellen en Mekkie kan dat niet meer!!” Frans zwijgt!

Kilometers wordt er stilzwijgend doorgelopen, totdat onze Japanner plotseling een stevige boer uit zijn mond laat ontsnappen en direct daarop onze Beier een forse scheet laat horen.
“Zie je wel”, zegt Nelly, “die twee hebben er ook nog last van!”- “Volgens mij zie je dat niet goed”, zegt Frans, “want een forse boer uit het keelgat laten ontsnappen na het eten is in de oosterse landen het bewijs ervoor dat het eten heerlijk heeft gesmaakt.”- “En die Beier dan, volgens mij kwam het bij hem uit een hele andere opening? En eerder heb ik dit nooit bij hem gehoord!”
Daarop wist Frans ook geen antwoord!
Ze besluiten er niet meer over te praten en met z’n vieren lopen ze de volgende etappeplaats tegemoet.

Volkomen onverwacht begint Frans op een gegeven moment het geluid van een geit na te bootsen; hij blijft aan de lopende band mekkeren; het houdt maar niet op! Even denkt Nelly dat hij haar voor de gek houdt, maar als ze naar hem kijkt, ziet ze dat dat niet de reden van het geluid is; Frans kijkt heel benauwd en kan het mekkeren vrijwel niet onderdrukken. “Het komt er spontaan uit”, zegt hij verontschuldigend en haperend tussen het mekkeren door.
“En ik dacht dat jij na het avondmaal van gisteren nergens last van had!” gaf Nelly hem van repliek.


Ze stappen door , zo op het oog weer helemaal in orde, ware het niet dat de drie mannen geregeld – zo ongeveer om de tien stappen - een geluid laten ontsnappen, soms is het een forse boer, dan weer een harde knal, maar ook om de haverklap klinkt het repeterend geluid van een mekkerende geit!
En Nelly, die heeft nog steeds buikpijn! Maar zij mekkert niet!

Sterkte de laatste kilometers vandaag.

Alles komt weer goed!!

Thuur

Hallo Frans en Nelly,


Ik lees dat jullie de bergen achter jullie hebben gelaten en dat het vlakke land het lopen een stuk aangenamer maakt. Dat roept wel even de vraag bij mij op welke rol jullie voor Mekkie nu nog in petto hebben!

“Dat is een goede vraag, Thuur, want die hebben wij ons zelf onderweg hierheen ook gesteld; ze werd ons nu eerder tot last dan tot lust en het toeval wilde dat een plaatselijke boer ons vanmorgen vroeg of we hem onze geit niet wilden verkopen; dat hebben we maar gedaan, want wat moet je met een droogstaande melkgeit, zeker als er geen bergen meer zijn en we de bagage best weer zelf kunnen dragen. Dus: weg met die geit! Die boer zei trouwens – vooral ter geruststelling van Nelly, die toch aan het dier gehecht was geraakt – dat hij heel goed voor het geitje zou zorgen!! ”

Ik lees verder dat jullie in Gottarrendura, samen met een Japanner en een Beier hebben gegeten. Ik hoop dat het jullie gesmaakt heeft! Mag ik weten wat jullie gegeten hebben met z’n vieren?

“Een heerlijke schotel met allerhande gerechten; veel plaatselijke gerechten waarvan wij de naam niet eens kennen, maar het lekkerste was het vlees op die schotel. Dat vlees moet op echt lokale wijze zijn bereid en we gaan dadelijk de kok roepen en willen van hem weten wat er allemaal op die schotel lag, met name welk vlees hij voor ons klaargemaakt had. Ik zie hem al komen!”

De kok vertelt dat het heel vers vlees was dat hij vanmorgen nog bij de slager gehaald had. Daar was namelijk een boer aangekomen met een geit, die de slager voor een prikje had kunnen kopen. En het superverse vlees van die geit, die had de kok voor hun tweeën, een Japanner en een Beier extra lekker bereid!

Frans en Nelly kijken elkaar aan; ze weten nu niet zeker meer of ze heerlijk gegeten hebben!! Vooral Nelly niet!
’t Zal toch niet waar zijn, dat we ………….?


Prettige en smakelijke verwerking van deze maaltijd, wens ik jullie toe!!

Thuur

Hallo Nelly en Frans,

Een rustdag in Avila. Dat zal de vermoeide reizigers goed doen, zeker na de beklimmingen van de afgelopen dagen en dan ook nog steeds over die geitenpaadjes naar de top en dan weer naar beneden. Jullie zijn tenslotte geen geiten, al klonk de afgelopen periode nu en dan wel eens enig ‘gemekker’ door in de verhalen. Dat is gelukkig voorbij en jullie stomen nu weer als vanouds door naar je bestemming. Toch staan er na Avila nog een aantal klimtochten op de rol en die zijn niet ‘misselijk’! Weer bergop en –af met die 10 kilo bagage op ieders rug en als extra gewicht de literfles gevuld met water; niet niks!!
Misschien is het een idee om vanavond op de veemarkt in Avila eens rond te kijken; ik heb gehoord dat daar uitgerangeerde ezels voor een zacht prijsje te koop worden aangeboden! Nee, geen domkoppen, maar gewone echte ezels! Van die beesten die voor het vervoer van bagage handig zijn en zo nu en ook om er zelf eens op uit te rusten, terwijl de ander dan, naast die ezel lopend, het dier de weg aangeeft.

Na deze rustdag zijn Frans en Nelly weer op weg gegaan. En ze hebben een bagagedrager! Eentje van de veemarkt, gisteravond in Avila. Goed gedaan zeg!
Maar is het niet een beetje een vreemde ezel? Hij ziet zo bleek en hij heeft een sikje!!

“Thuur, op de eerste plaats is het geen hij, maar een zij en op de tweede plaats is het geen ezel, maar een geit”.

Ik moet even bijkomen. Jullie trekken met een echte vrouwtjesgeit de bergen in?

“Die geit was het enige dier dat nog op die markt te koop was en toen Nelly het scharminkel zag en met haar medelijden begon te krijgen, omdat verder eigenlijk niemand belangstelling voor haar had en zeker toen het arme dier haar een keer diep in de ogen had gekeken, toen was er geen weg meer terug. Die geit moest mee, niet alleen uit geitenliefde, maar ook omdat het goed uitkomt: ze kan de bagage dragen! Bovendien kan ze onderweg wel uit de voeten op en met de geitenpaden! En vergeet niet, een geit geeft melk en omdat melk ‘goed is voor elk’, heeft dat uiteindelijk de doorslag gegeven. We zijn nu dus onderweg en tot nu toe gaat het helemaal naar wens. We hebben over Mekkie niet te klagen en over ons hebben we haar ook nog niet horen klagen. Eigenlijk zijn we dus heel tevreden met elkaar. Dadelijk gaan we alle drie uitrusten op een groene bergwei; dan kan ons lastdiertje veel lekker groen gras tot zich nemen, terwijl wij daar een dutje doen. Als ze straks het groene goedje heeft omgezet in het witte vocht, gaat Nelly haar melken en dan krijgen we ook nog verse melk en kunnen we daarmee onze dorst lessen! We hebben vandaag ook geen fles water meegenomen, want die verlies ik mogelijk weer en wie neemt er trouwens water mee als je het edele geitenvocht in overvloed bij en in de hand hebt? Was een goed idee van je Thuur, die ezel, ook al is het dan een geit geworden!!”

Frans laat zich op die wei in het gras door morpheus inpakken en valt in een diepe slaap. Een heel poos later schrikt hij wakker. Hij hoort getier en zelfs enig gefoeter. Hij kijkt rond en ziet dat Nelly uit alle macht Mekkie van haar melk aan het ontdoen is, althans pogingen daartoe doet!
“Moet dat zo, Nelly? Hoeveel melk heb je al?” – “Kom me maar eens helpen”, luidt haar antwoord, “misschien krijg jij er een paar druppels uit!”
Beiden doen nog een hele tijd alle moeite om aan geitenmelk te komen, maar het lukt van geen kanten. Mekkie geeft geen krimp en al helemaal geen melk!
“Misschien is het toch een mannetje”, probeert Frans nog de situatie te redden, maar Nelly antwoordt prompt: “Maar waar zijn die dingen hieronder dan voor; je moet toch beter weten!!”

En als ze vanavond in de albergue aankomen en allebei heel veel dorst hebben, dan weten we zeker dat Mekkie, die berggeit van de avondmarkt uit Avila, dan wel een paar rugzakken kan torsen en dat ze vroeger misschien ooit melk heeft gegeven, maar nu in elke geval zeker niet, zelfs geen druppel !!
Misschien toch verstandig de volgende keer weer een fles water mee te nemen en er onderweg heel goed op te letten dat je hem niet verliest, Frans!!

Drink gezond, drink melk, de witte motor!
Smakelijk drinken en ….
hup, met die geit!!!


Thuur

Hoi Frans
wat lees ik, jij weg zonder gitaar!!!
Die is niet zo zwaar als een accordeon,
Die heb ik altijd bij me,
Een dag zonder accordeon is een dag niet geleefd .
En een dag zonder gitaar, wat is dat ??

Hoi wandelaars.
Het gaat jullie weer goed, lees ik. Hopelijk blijft het zo. Geniet morgen van jullie rustdag en het vele moois. En, laat de wijn en het eten goed smaken!
En Frans, daar nog geen gitaar tegen gekomen?
Succes en gezondheid!

Jullie hebben het warm en hier verzuipen we. Vandaag ging het wel,maar gisteravond en vannacht is het flink tekeer gegaan.
Het stabiele,lekkere weer wil maar niet.
Jullie taffelen lekker door.Geniet van de zo'n, ook al is ze soms wat warm.

Hallo Nelly en Frans,

Heeft die Spaanse furie ook bij jullie toegeslagen, of heeft deze Iberische kenau jullie nog niet weten te vinden in San Bartolome de Pinares? Jullie kennen haar niet? Je hebt toch wel in de geschiedenisles vroeger geleerd - of je moet net op dat moment weer eens niet opgelet hebben – dat de Spaanse furie Antwerpen heeft geplunderd (ook Maastricht trouwens), omdat deze stad zich niet langer schikte naar de eisen van de veroveraar en ze zelfs resoluut afwees! Daar waren het toen Spaanse soldaten die wraak namen omdat aan hun verlangens niet werd voldaan, maar in oorsprong is de furie de naam voor een mooie maar verwende Spaanse dame van adellijke afkomst, die een hele hoge dunk van zichzelf had en die, als ze kwaad werd – en dat gebeurde nogal eens - zo lelijk kon worden als een verwilderd wrattenzwijn in de herfst! Geen wonder dus dat alle edelen die haar beter kenden, zich zo gauw mogelijk bij haar uit de voeten maakten. Daarop ontstak ze dan in woede, werd zelfs furieus en maakte vervolgens die edellieden het leven tot een hel.

Gelukkig bestaan dit soort furiën niet meer; zou je denken, maar ik weet wel beter!
En jij, Frans, moet ook beter weten, want herinner jij je nog dat je een paar dagen geleden in Toledo bij de stadspoort werd aangesproken door een schone deerne, die je een paar vreemde aanzoeken deed? Jij reageerde toen als een heer door in onvervalst Limburgs te antwoorden: “Goatj ewech, gek vroumes!” Die schone is er toen ijlings vandoor gegaan en veranderde verderop van gestalte, maar vergeten is ze jou niet en ze zint nu zelfs op wraak en dat wordt lastig voor je, want die ‘dame’ was een echte Spaanse furie!! Waarom ze net jou uitgezocht heeft? Omdat een furie valt op oudere, rijpere heren die bovendien op het hoofd getooid gaan met een royale witte haardos! Verdere uitleg is overbodig!
Nu is er natuurlijk voor elk probleem een oplossing en dus ook hiervoor. Je gaat straks even naar de kapper en laat je het hoofd snel glad scheren; daarna kun je rustig met Nelly je voettocht vervolgen, want in een gladkop heeft de furie geen interesse! Bovendien groeien die wijze witte haren weer snel bij en voordat je te zijner tijd goed en wel terug bent in Melick ben je weer het heertje van voorheen!

Zo gezegd, zo gedaan!

Frans en Nelly lopen inmiddels weer een heel stuk verder; Frans heeft de tropenmuts op zijn hoofd geplant en ziet eruit of hij er ongeschoren vanaf is gekomen. En de furie? Die raast weer door het Spaanse land op zoek naar een nieuw slachtoffer; en kwaad dat ze is, ze is echt furieus! Weer eentje tegen het lijf gelopen die aan haar verlangens geen gevolg wou geven en telkens weer mompelt ze voor zich uit wat die witte heer uit Nederland toch bedoeld kan hebben met: “Goatj ewech”, want die woorden kon ze maar niet vinden in haar vertaalwoordenboekje ‘Nederlands-Spaans’!!

Nelly en Frans, loop onbekommerd door en “blieft ewech” van furiën; die kunnen en zullen jullie dan ook ‘missen’ op de verdere route!

Thuur

Dag Nelly en Frans,
Natuurlijk heb ik jullie van dag tot dag gevolgd. Ook kennis genomen van de barre tocht in het begin: 35 graden in de morgen en op een weg van asfalt! Natuurlijk zouden jullie de tickets naar huis toen niet gebruikt hebben. Stel je voor: je had dan thuis gezeten in dat Nederland dat momenteel verzuipt in de regen. Ga moedig voorwaarts. We blijven jullie al lezend volgen.
Met hartelijke groet,
Jène

Vliegen ????

Meppen !!!!

Hallo Frans en Nelly,

Hebben jullie daar in die warmte ook last van vliegen en muggen? Onderweg door de Spaanse pampa nog niet gestoken of anderszins lastig gevallen door deze misselijke beestjes? Ik las dat voor het eerst op Schiphol muggen zijn gevonden die infectieziekten als gele koorts, knokkelkoorts, chikungunya en zika kunnen overbrengen. Er zaten drie muggen in muggenvallen op het vliegveld. Nou ben ik niet zo erg geïnteresseerd in welke typen ziekten die zoembeesten kunnen teweegbrengen, als wel in de vallen die ze op het vliegveld daar gebruiken. Hier begint het ook steeds doldriester te worden met die kleine langpotige steekbeesten. Kijk, met vliegen heb ik geen problemen; daarvoor bestaat de vliegenmepper en met zo’n mepper verpletter ik geregeld die vliegen tot ze onherkenbaar zijn, zodat ze mij ook niet meer kunnen kennen en dus ook niet meer kunnen lastig vallen. Het is nu eenmaal inherent aan het vliegenleven, dat als ze mij ontmoeten, ze kunnen vliegen wat ze willen, maar ik achtervolg ze tot ze zich laten pletten door mijn mepper. Werkelijk een mooi werktuig! Maar bij muggen zit het anders! En daarom was ik zo benieuwd naar de vallen die ze op Schiphol gebruiken. Ik heb dus een mailtje gestuurd naar de hoofdverantwoordelijke voor de muggenvangst op het vliegveld daar, de heer Pletter, en pas enkele dagen later – ze hebben blijkbaar lang over mijn vraag moeten nadenken – kreeg ik een mailtje terug. Ik had ze natuurlijk ook verteld dat vliegen niet mijn probleem waren, want daar heb ik die vliegenmepper voor, maar wat is nu een wondermiddel tegen muggen? Wat is hun muggenbestrijdingsmiddel? En toen kwam hun antwoord en je zult het niet geloven. Weet je waar zij de muggen mee vernietigen? Waarmee? Nee, niet met digitale muggenvangers of andere noviteiten op dit gebied. Maar ook met een gewone ouderwetse vliegenmepper, nota bene! Ik moet dus nu – volgens hen – de multifunctionele vliegenmepper ook inzetten om muggen te gaan pletten! Ik denk dat ik dat maar ga doen; zij hebben er goede ervaringen mee opgedaan en waarom zou ik dan andere bestrijdingsmiddelen gaan gebruiken, terwijl de ouderwetse vliegenmepper daar al zijn werking heeft bewezen tegen de gevaarlijke muggen die dagelijks met de vliegtuigen ons land mee binnenzoemen.

He, ik heb zojuist de eerste mug geplet; ze is morsmuggedood! Het was de eerste met mijn oude vliegenmepper! Dat had die mug nooit verwacht! Nu ik weet dat het werkt, voel ik me toch een stuk opgelucht!

Laat de lieve muggetjes tot mij komen!!

Dus, Frans en Nelly, als je door de Spaanse mug gestoken dreigt te worden, vermorzel ze vliegensvlug zoals je ook de Spaanse vlieg vermorzelt: met een gewone ouderwetse Nederlandse vliegenmepper.
Wat zeg je? Hebben jullie helemaal geen last van muggen of vliegen? Had me dat direct laten weten, dan had ik jullie dit hele verhaal kunnen besparen!!

Enfin, je weet nooit wat de toekomst brengt, misschien hebben ze daar nog “late” soorten!
Mep se!!

Thuur

Hallo Nelly en Frans,
Het lijkt mij ook fijn om een dag er tussendoor te hebben met minder kilometers in de benen! En als ik lees over het mooie weer wordt ik toch wel een beetje jaloers! Hier regen, regen en nog eens regen! Stuur maar door die wolkenloze lucht!
Succes nog verder en ik blijf jullie volgen!
Groetjes, Lies en Tjeu

Klokkenluider?

Nelly en Frans

Sportief van jullie dat de wandeling weer hervat is.
En ook de gezondheid in acht genomen.
We wensen Jullie een goede voortzetting toe!

Gr Riek en Wil.

Hallo Nelly en Frans,

Jullie zitten dit jaar vol verrassingen! Heerlijk!! Maar,
fijn dat jullie weer in beweging zijn, want "wie met beide benen op de grond blijft staan, die komt geen stap vooruit"!! Dan bereik je Toledo nooit! Toledo is een echte aanrader voor jullie, die oude ommuurde stad. Ik weet dat je er helemaal omheen kunt lopen. Misschien een idee voor jullie om dat eens te proberen. Bevalt dat erg goed, dan kun je er ook voor kiezen om er dan een aantal dagen achter elkaar omheen te lopen, of misschien nog langer, telkens dezelfde route!! Je raakt dan vertrouwd aan de omgeving en je kunt na de wandeling telkens teruggaan naar dezelfde herberg, waar je kun eten, drinken en slapen! Zo keer je telkens op je schreden terug, maar maak je toch veel kilometers, terwijl normaal "iemand die telkens op zijn schreden terugkeert, geen stap verder komt"!! Goed idee???
We horen het wel.

Hoe dan ook, loopse!!

Thuur

Lees nu pas dat jullie ervoor kiezen om met deze tocht te stoppen.
Wijze mensen nemen een wijs besluit.
Wandelen is genieten en dat hebben jullie steeds gedaan. Trots mag je zijn op al die mooie tochten.
Geniet fijn van de steden en van elkaar.
Kom gezond naar huis.
Lieve groetjes.....

Hoi Nelly en Frans,
Wat een bizarre tocht. Maar niets is veranderlijker dan mensen en het weer. Dus dat jullie toch doorgaan bewijst dat de drang tot overwinnen groter is dan toegeven aan "het genieten van"
Wij wensen jullie in elk geval een zeer succesvol vervolg van deze barre tocht, en hopen voor jullie dat de eindstreep alsnog gehaald wordt. Geniet ook maar, en drink een welverdiend wijntje of biertje.
Heel veel succes, en groetjes,
Miep en Chris

Wordt dit een heel andere tocht,of komen jullie toch weer op de andere route uit.
Ik weet wel dat jullie niet voor een gat te vangen zijn.
Veel succes.Stuur anders maar wat warmte hier naar toe.
Groetjes

Hier zal goed over nagedacht zijn, heel jammer maar wel een verstandig besluit. Gezondheid gaat boven alles. Tot gauw, groetjes Toos en Theo.

De bergbeklimmer Messner leeft nog, omdat hij durfde te stoppen als hij inzag dat de top ondoenlijk was gezien de weersomstandigheden. Vele collegae, die die moed niet hadden, moesten dit bekopen.
Moedig en noodzakelijk besluit.
Goeie thuisreis

Wat jammer dat jullie op moeten houden maar natuurlijk heel verstandig een goed besluit genomen
Gezondheid boven alles!
Tot gauw
Groetjes Tiny en Peter

wat jammer dat jullie het op hebben moeten geven.
geniet nog maar van de mooie vakantie .

Groetjes Henk en Zus

Jammer. Nooit leuk om op te geven!
Desondanks zijn er nog zovele mooie dingen te zien/te beleven. Geniet dus nog van het vele mooie! Dan mogen we op een dag nog eens de herinneringen in een blues bezingen. Veel gezondheid en goede terugreis. Twan

Nauwelijks 5 weken geleden dezelfde Camino: "Zondag 8 mei: Villalazán-Zamora, 15 km. Voor half zeven weg. Ik wil ruim tijd hebben in Zamora om een en ander te regelen. Helaas regen als ik vertrek uit de redelijk goede herberg van Villalazán. Het is nog donker, maar ik kan het asfalt van de ZA-P-1102 goed volgen. Koude wind, mijn handen bevriezen, doen niet meer wat ik wil dat ze opdraag te doen.
Na 7 km het dorp Villaralbo met een aantal cafés. Cerrado! Logisch zondagmorgen, half acht. De laatste van het dorp, Bar Lucero, is open! Even ontdooien. Mijn koffie kan ik niet optillen door de stijve handen."

Niets zo wisselvallig als het weer/de temperatuur op dergelijke lange looptochten. Gezondheid gaat voor alles! Dat heb ik ook op een pijnlijke manier moeten ervaren op een andere tocht. Tot ziens, spreken we verder! Voorspoedige terugreis, Ed

Hoi Frans en Nelly
Jammer dat jullie op moeten houden
Kost mij geld had ik niet op geteld.
Grtj Tjeu

Hallo Nelly en Frans,
Hier een kort berichtje uit Melick waar alles redelijk is
behalve het weer.
Hoe is het met jullie bevalt het daar goed of is het toch anders deze tocht en omgeving.
Wij wensen jullie veel aangename wandeluren.
Hartelijke groeten Isabel en Har

Gezondheid gaat boven alles!
Verstandig besluit!
t.sapiens had nog een paar spreuken voor jullie in petto, maar die krijgen jullie eventueel t.z.t. nog!
Geniet nog van Madrid en Toledo (mooie stad) en tot ziens in Montfort.



Thuur en Anjes

Nelly en Frans.
Toch goed besloten!
Dit zou niemand gaan doen.
En stel dat de zonnebrand op geraakt
Zegt Noortje Dan kunnen ze ook nog eens verbranden
Joep geeft mRe een hay vife en vind het prima en verstandig!
Dus hele maal mee eens wat de Klein kinderen betreft
Nog een fijne after steps gewenst!
En tot ziens.
Gr Riek en Wil.

Voor jullie jammer,maar slim om gekozen te hebben voor je gezondheid.Wat moeten jullie bewijzen?
Als het niet leuk is,is het veel beter om te stoppen.
Geniet van de te bezoeken plaatsen en heb niet teveel spijt.
Groetjes en tot ziens.

Als je elke dag een tandje bij moet zetten,
sta je straks wel met een hele grote mond vol tanden!


uit: sermones, nr. 3

Ja..... daar gaan ze weer.!!!!!!!
Zo leuk al die mooie momenten e'n foto''s waarvan wij mogen genieten zonder pijn aan de voeten.
Wandel ze ....!!!!!!! Jullie missen hier niets. Het regent soms pijpenstelen.

Beter de hele dag lopen
tussen de sinaasappelbomen,
dan wandelen op de Mallediven,
want op de Mallediven, daar
lopen alleen maar malle dieven!

ui: sermones, nr. 2

Heel veel wandel plezier en ik lees graag jullie verhalen.Veel liefs van Patricia Dennis En De kids

Hoi Frans en Nelly weer goed bezig. We hebben 't niet meer gehaald om jullie succes te wensen, dus bij deze. Geniet ervan en we blijven jullie volgen. Groetjes en ga dr voor. Tjeu en Ellie

Beste Nelly en Frans.

Hopelijk gaat het morgen wat soepeler.
Maar jullie hebben voor hetere vuren gestaan toch!
Heel veel groeten van Riek en Wil.

Hoi Nelly en Frans, Jullie zijn weer aan de wandel. Wat goed!
Heel veel wandelplezier en ik blijf jullie volgen. Veel succes!

Let op, als jullie lopen door het Spaanse land,
dat je er geen antilopen tegenkomt,
want antilopen, die zijn anti lopen !!

uit: sermones, nr. 1

Mooi,dat jullie goed weer hebben.Hier is gisteren weer alles ondergelopen.
Geniet van jullie vrije dag en dan... de paden op,de lanen in.
Groetjes

Hallo, wat een verrassing jullie bericht te ontvangen. Wij zijn inmiddels 9 weken hier inSpanje en wonen 170 km ten zuiden van Valencia in El Campello. Inderdaad de Altstad van Valencia is bezienswaardig. Jullie hebben wel het warme weer meegebracht, wij hadden al die weken temperaturen tussen de 20 en 25 graden en af en toe weleens buien ( goed voor de tuin). Nog anderhalve week, dan
zit het er voor ons weer op. Geniet nog even in Valencia en heel veel succes met jullie St. Jacobsroute ! Jullie krijgen er geen genoeg van.
Nogmaals toi-toi-toi.

Dat is snel gegaan!
Mooi dat er nog een aanloop dag tussen zit.
Geniet nog en voor vrijdag veel succes!
Gr Riek en Wil.

Het was mij een genoegen!

Th.

Jammer,ik zal de verhalen missen.
In ieder geval een goeie terugkeer en tot ziens

Hallo Frans en Nelly,

Horen jullie de klokken al luiden in Melick? Het wordt een grootse ontvangst, maar dat mag ook wel! Vijf keer de ‘pèlerinage à pied’ naar Santiago voltooid! Terecht dat deze ‘peregrinación’ gevierd wordt in jullie woonplaats. Het organiserend comité heeft daarom ook vijf ‘rustaltaren’ opgenomen in de route vanaf het begin van het dorp, waar jullie onder een grote ereboog door zullen lopen, tot aan jullie optrekje met toren aan de Zandkuil! Het is de bedoeling dat jullie je in wandeltempo tussen de mensenmassa’s door telkens naar zo’n rustplek begeven en dat jullie daar onder het genot van een pilsje en een glaasje wijn niet alleen even kunnen rusten, maar ook de geïnteresseerden de gelegenheid geven tot het maken van selfies en andersoortige foto’s met uiteraard jullie als ‘mik- en middelpunt’.

Inmiddels zoekt men in Melick naar maagden die vóór jullie uit bloemen over de weg strooien, waar jullie dan overheen mogen schrijden als jullie van rustplaats naar rustplaats lopen. Tot opluchting van het organiserend comité zijn er al een paar gevonden!

Bij de eerste rustplaats zal de pastoor van Melick een toespraak houden, een soort preek, waarin hij uitlegt waarom jullie juist Santiago de Compostella als doel hebben gekozen. Hij zal een verband leggen tussen de grote pelgrimage van apostel Jacobus vanuit het Midden-Oosten naar de Spaanse stad en jullie trektocht vanuit Melick naar de Galicische metropool. Ik zal niet de hele inhoud hier verklappen, maar het zal in elk geval eindigen met het jullie aanbieden van een vaste plaats in de Melickse kerk, waar jullie dan tot het einde der dagen als voorbeeld voor anderen de diensten mogen bijwonen en opluisteren. Vanuit die vaste plek mogen jullie dan de wekelijkse collecte ophalen bij de andere kerkgangers. Hopelijk levert dat tegenwoordig nog wat op, al is dat natuurlijk niet het belangrijkste, het gaat primair voor jullie om de eer dit te mogen doen!

Bij de tweede rustplaats zal de burgemeester van Roerdalen, in vol ornaat, jullie lof toezwaaien en zij zal eindigen met jullie te benoemen tot ereburgers van de gemeente. Een grote eer uiteraard, al weet ik niet of het verder ook iets oplevert! In het verleden was er een geschenk, een zilveren pennenset, maar die is de laatste jaren niet meer uitgereikt, omdat niemand dat nog als een geschenk ziet. Heden ten dage laat namelijk iedereen digitaal zijn boodschap aan de medemens toekomen. En een tablet of i-pad als geschenk dat was en is zelfs voor een gemeente als Roerdalen te hoog gegrepen en te duur! Maar niet getreurd; hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze ereburger van Roerdalen zijn! Juist! En daar gaat het om!

Bij de derde rustplaats krijgen jullie weer een erelidmaatschap, deze keer in de vorm van een medaille op de borst geprikt, nu van de Melickse schutterij St. Andreas. Vervolgens zullen de koning en de koningin van die vereniging daar met jullie het bierglas heffen en jullie zullen uitgenodigd worden om bij de eerstvolgende gelegenheid eens te proberen de ‘bölkes’ af te schieten van de hoge schietboom. Of jullie die raken is uiteraard de vraag, maar het erelidmaatschap zullen jullie in elk geval niet missen!

Bij de vierde rustplaats speelt de fanfare van Melick het lied ‘Le Pélérinage’ van Claude Debussy, extra voor jullie getransformeerd naar een bewerking voor harmonieorkest! Let met name op de vijf zware laatste luchtstoten van de dikke bas; die verklanken niet alleen overtuigend hoe zwaar het einde van zo’n pelgrimstocht kan zijn, zij maar symboliseren in aantal ook de keren dat jullie de tocht voltooid hebben!

En dan de vijfde rustplaats; daar wordt het druk. Daar mag eenieder die dat eerder nog niet heeft gedaan, jullie de hand komen drukken of op een andere wijze gelukwensen met de vijf voltooide tochten. Waarom het daar zo druk wordt? Omdat daar het bier en de wijn rijkelijk geschonken en gedronken zullen worden en wel gratis! Tenminste gratis voor wie het drinkt! Bij wie de rekening na afloop terecht komt, dat moet nog blijken, maar het schijnt traditie te zijn in Melick dat die letterlijk voor rekening van de ‘gevierden’ komt, als tegenprestatie voor alles wat er voor ze georganiseerd is!
Kan voor jullie uiteraard geen probleem zijn!

Frans en Nelly, het wordt een glorieuze binnenkomst en sowieso een onvergetelijke dag, hoe dan ook! Jullie zullen er nog jaren van kunnen nagenieten; ik geniet stiekem mee!

Groetjes en welkom home!

Thuur

Gisteren hadden we geen internet.We wisten wel dat jullie aankwamen,maar kon even de app lezen en toen viel alles weer uit.
Proficiat.Alweer een tocht goed volbracht.
Geniet van de vrije dagen en goed thuis.
groetjes

Mooie foto's!

Frans, nog van harte gefeliciteerd! Geweldig wat jullie allemaal meemaken! groetjes

Proficiat ! Geweldig gedaan.En geniet nog maar! groetjes en misschien tot gauw

Hallo Nelly en Frans,
Super!! Proficiat!! Wat zullen jullie weer een goed gevoel hebben over deze voettocht.
Dat doen jullie niet veel mensen na, echt bewondering voor! Geniet nu maar lekker van de vrije dagen in Santiago.
En kom weer goed thuis!!
Groetjes, Tjeu en Lies

Bravo,

Félicitations . Nous avons suivi régulièrement votre camino, mais nous avons eu des difficultés à tout traduire.

Profitez bien de votre séjour à Santiago , pensez à nous qui aimerions vraiment refaire un chemin, mais mes pieds sont régulièrement très douloureux et nous essayons de nous contenter de 200/300 km quand c'est possible.

Bien amicalement,

Myriam, Luc

Hallo Nelly en Frans,
Van harte proficiat, ongelooflijk! Nog een paar fijne dagen in
Santiago en een goede terugreis naar Melick.
Veel groetjes,
Trix en Knut

Hallo Nelly en Frans,

Proficiat, jullie hebben het weer geklaard! Geweldig!
Geniet nog een aantal dagen in Santiago; ik neem aan dat er genoeg terrasjes zijn en dat er aan drank eveneens geen gebrek is!

Ook van Anjes de felicitaties en wie weet tot ziens binnenkort!

Groetjes,

Thuur

Alexis Tsipras
Minister-president van Griekenland
Athene


Beste Nelly en Frans,

Jullie kennen mij intussen misschien. In alle kranten prijkt mijn naam de laatste tijd, zeker na het door mij gewonnen referendum, op alle voorpagina’s en dat vind ik heerlijk; daar kick ik op! Soms vraag ik me wel eens af waar ik dat aan verdiend heb; waarom zoveel belangstelling voor een armlastig land en zijn premier. Misschien omdat ik zelf niet arm maar wel lastig ben? Wie zal het zeggen?

Ik richt mij nu tot jou Frans, omdat ik gehoord heb dat jij mij uit de problemen kunt helpen. Jij bent wellicht de enige betrouwbare deskundige op het gebied van de belastingen! En ik moet van die Europese lui de belastingen hervormen! Ik weet ook wel het een en ander van belastingen, maar ik ben nu eenmaal niet betrouwbaar! Dat zegt tenminste, onuitgesproken weliswaar, jullie eigen minister van financiën. Als ik het goed heb is Jeroen Distelbloem een goede bekende van jou en nu komt mijn vraag aan jou. Zou jij eens een goed woordje voor mij bij Jeroentje willen doen?

Ik, de arme Griek, wil bijzonder graag nog eens een flinke bom geld van hem en zijn rijke collega’s ontvangen. Ze zijn in het verleden zo royaal geweest voor ons, arme Grieken, dat velen van ons er steenrijk van zijn geworden en ik kan me niet voorstellen, dat hij deze keer zou weigeren de geldbuidel voor ons te openen, zeker na dat goede woordje van jou, Frans. Wij kunnen dan, gewoontegetrouw, weer diep in zijn buidel graaien en alles eruit halen wat er maar uit te halen valt. In het verleden hebben wij toch keer op keer beloofd alles terug te betalen; dat het er telkens niet gekomen is wil nog niet zeggen dat we op termijn onze belofte niet waarmaken; het komt er gewoon nog niet van. Ons begrip van tijd speelt hierin ook een rol, maar dat begrijpen die punctuele noorderlingen maar niet! Maar ik begrijp best dat belofte schuld maakt. Daar ben ik trouwens heel sterk in, in het maken van schuld. Mijn critici hebben gelijk, dat ik fout of fout stapel, maar als ze zeggen dat ik nooit schulden maak, dan hebben ze het toch echt mis. Dat is nu iets waar ik echt goed in ben!

Snap jij dat, Frans? Daarnaast zeggen ze dus dat ik onbetrouwbaar ben en ook dat klopt! Maar als je slechts één, hoogstens twee ontspoorde karaktertrekken hebt, wil dat toch niet zeggen dat er verder helemaal niets meer aan mij deugt? Wie zonder zonde is werpe toch de eerste steen? Ik heb geen steen tegen mijn kop gekregen, alleen maar verwijten! Snap jij dat Frans?

Daarom, Frans, doe eens een goed woordje bij je vriend Jeroen Distelvink en dan beloof ik jou dat ik je rijkelijk daarvoor zal belonen. Wat mijn belofte waard is? Die is waard voor wat het waard is, uiteraard. Wij Grieken beloven altijd heel veel, maar wij maken iets alleen maar waar als het ons iets oplevert. Waarom zou je anders iets beloven? Kijk, jij kunt deze redenering van mij wellicht begrijpen, maar mijn Europese collega’s die snappen er niets van. Soms snap ik er zelf ook niks meer van. Maar dat krijg je als niemand je nog vertrouwt; dan ga je aan jezelf twijfelen. Ik doe alles alleen maar tot meerdere eer en glorie voor mijn landgenoten, de Grieken. En ik ben ook een Griek. Wat is er dan op tegen dat ik alles ook voor mijn eigen gewin en voordeel doe? Ik weet niet beter! Geen enkele Griek weet beter! En dat de buitenwereld dat maar niet begrijpt, dat gaat mijn pet te boven!

Maar jij, jij bent geen Griek; jij kunt dus onbevooroordeeld je mening geven. Daarom mijn vraag: wil jij in Griekenland het hele belastingsysteem komen hervormen? Ik weet zeker dat Jeroentje Distelbink enthousiast zal zijn als hij hoort dat jij dat gaat waar maken waarover hij al jaren tegen mij zit te zeuren. Maar ik weet ook dat hij al zijn collega’s ervan zal overtuigen dat het een succes wordt als jij dat doet. Ik zal je rijkelijk belonen. Dat beloof ik je! Ik weet nog niet wanneer, want nu hebben we alleen maar schulden, maar ik beloof je dat ik je, zodra we uit de schulden zijn - misschien eind van deze eeuw – met rijkdom zal overladen! Wij Grieken zijn nu eenmaal royaal voor onze vrienden, maar we hebben anderzijds ook een ruim tijdsbesef en een (uit)rekbaar geweten! Maar wat misschien vaststaat is, dat tegen die tijd onze t.b.w.-belasting heel wat opgeleverd heeft. De t.b.w.-belasting, die ken je niet? Dat valt me tegen: de t(egen) b(eter) w(eten)- in belasting!!

Wat zeg je? Jij gelooft mij niet?
Wat heb ik aan een vriend die mij niet gelooft en die niet doet wat ik hem vraag?
Wil jij soms de eerste steen werpen? Ja? Is je geduld op? O, dan kan ik me maar beter uit de voeten maken! Ik heb nu al hoofdpijn! Ik ben in jouw ogen blijkbaar de steen des aanstoots! Maar dat zul je ook wel niet begrijpen!!

Ik ga Juncker bellen, mijn volgende vriend; eens kijken of die misschien wel een vriend heeft die mij een vriendendienst kan bewijzen. Ik snap het allemaal niet meer!

Loop maar door dan ben je morgen in Santiago; maar ik kom je heus niet achternalopen. Dat is tegen mijn trots en waardigheid. Ik ben tenslotte een Griek!!

Doe wel de groetjes aan Nelly, Grieken blijven altijd galant, dat weetje!
Shit!


Alexis de Griek

Barack Obama
President of the United States of America
Oval Office, Washington



Dear Frans en Nelly,

Zoals ook jullie weten heeft de Central Intelligence Agency (CIA) in de hele wereld ogen en oren. Dat zal jullie niet verbazen. Maar wat jullie niet weten is dat de informatie die verkregen wordt voor velerlei doeleinden wordt gebruikt, militaire, maar ook burgerlijke. Over die eerste soort wil ik het niet hebben, maar wel over die andere. Een van de minder bekende taken van de CIA is het over heel de wereld naar mensen zoeken, die voor onze United States een rol van betekenis kunnen spelen. En zo ben ik – via de CIA dus - jullie op het spoor gekomen. Wat is er aan de hand?
Via mijn CIA hoorde ik dat jullie hartstochtelijke wandelaars zijn en dat jullie voor het komende jaar nog geen bestemming hebben voor jullie hobby.
Wellicht weten jullie dat wij een volk zijn dat zijn verleden graag koestert. “Een land zonder verleden heeft geen toekomst”, zei ooit een slimme landgenoot van jullie. En hij heeft gelijk. Dat is dan ook de reden dat wij de herinnering aan grootse daden uit het verleden in het heden levend willen houden.

Een zekere Thuur, ook een landgenoot van jullie en misschien ook redelijk slim, maar dat weet ik niet zeker! - schijnt jullie allerhande ideeën aan de hand gedaan te hebben voor het komend jaar, o.a. een tandemfietstocht, maar die voorstellen, hoe waardevol misschien ook, zijn natuurlijk ‘peanuts’ vergeleken met mijn voorstel aan jullie.
Ook heb ik vernomen dat mijn collega’s Poetin en Xi Jinping jullie een poos geleden hebben uitgenodigd om in hun land flinke tochten te komen lopen, maar gelukkig zijn jullie daar niet op ingegaan. En daarom: luister naar mijn voorstel.

Dit jaar herdenken wij hier in de USA de 172e verjaardag van de grote trek in ‘the old days’ van onze landgenoten van het oosten naar het westen. Rond 1830 gingen immigranten uit Europa met huifkarren en te voet op weg. Een groep van zo'n 700 pioniers kwam in 1843 aan in Oregon (Oregon Trail). Maar meer dan 30 pioniers hadden zich onderweg afgesplitst en die zijn meer zuidwaarts getrokken, richting Californië.

Nu zoeken we ervaren wandelaars, die de route tot in Californië willen nalopen. In de filmstudio’s in Hollywood bij Los Angelos worden nu al de voorbereidingen getroffen met de bedoeling om de hele tocht op camera vast te leggen en ook de avonturen die jullie onderweg gaan beleven, zoals gevechten met indianen, etc. Ook zal in Los Angeles een standbeeld worden onthuld met een afbeelding van twee wandelaars en mij is verteld dat jullie twee daarvoor de meest geschikte modellen zijn. Ik heb inmiddels een foto van jullie aan de beeldhouwer laten sturen en ik hoor dat die onmiddellijk aan de opdracht is begonnen, zodat die tegen de tijd dat jullie Californië bereiken, het beeld, met jullie twee dus afgebeeld, klaar heeft. Jullie mogen het dan daar zelf onthullen!! De film over de tocht zal niet lang daarna in alle bioscopen, ook in Europa, te zien zijn!

Er wacht jullie daar dus eeuwige roem, zowel in steen als op het witte doek. Bovendien gaan jullie daarna met mij naar New York, maar deze keer niet te voet maar in mijn Airforce 1, want jullie staat daar in New York nog een grootse ‘ticker-tape parade’ te wachten!

Als dat geen mooi voorstel is, dan weet ik het niet meer!!
Nelly en Frans, laat gauw wat van jullie horen, want zoals je ziet zijn de voorbereidingen al begonnen en kunnen jullie eigenlijk niet weigeren!

Met de groeten van Michelle en de kinderen Malia Ann en Sasha en uiteraard ook van mij en natuurlijk ook van
Sunny en Bo (onze hondjes)!

Solong!

God bless you and may God bless the United States of America!

Barack

Hallo Nelly en Frans,

Stilaan naderen jullie Santiago de Compostella. Soms moet bij jullie nu toch de gedachte opkomen: wat worden het aankomende jaar de wandelplannen, als jullie dit pelgrimsoord voor de vijfde en laatste (?) keer hebben bereikt? Hebben jullie daarover al nagedacht? Begint de leeftijd al een rol(letje) te spelen?
Misschien een idee: een tandemfiets! Ik zie jullie al bepakt en gezakt op een tandem rondtrekken; Nelly voorop, die zich de benen uit het lijf trapt om zichzelf maar vooral de achterop zittende Frans, die eigenlijk alleen maar genoeglijk de omgeving in zich opneemt en geniet van wat zijn ogen waarnemen, vooruit te stuwen. Frans zet niet meer druk op de pedalen dan nodig is om tenminste de indruk te geven dat hij ook een bijdrage levert aan de snelheid waarmee ze zich voortbewegen!
Maar als ook dit te zwaar wordt, valt er te denken aan een elektrische tandemfiets of eentje met een hulpmotor. Met zo’n vehikel kunnen jullie dan weer jaren uit de voeten!
Of zijn jullie meer aan rust toe?

Een ander idee: jullie verkopen je huis in Melick en kopen in Spanje, ergens langs de pelgrimsroute naar Santiago een bouwval, die jullie – handig als jullie zijn – in korte tijd weten om te toveren tot een prachtige albergue. Op die manier houden jullie toch nog contact met het ‘pelgrimagegebeuren’! De bezoekers kunnen daar niet alleen hun onderkomen voor de nacht vinden, maar ook profiteren van jullie schat aan ervaringen uit de wandeltochten van de voorbije jaren.

Jullie kunnen ook in het bestuur gaan zitten van de ‘Internationale Pelgrimagewandelvereniging Santiago de Compostella’. Lijkt me echt iets voor jullie. Jullie moeten dan wel eerst die vereniging oprichten, want voor zover ik weet bestaat die nog niet! In de statuten, die nog geschreven moeten worden, kan dan bij voorbeeld staan dat deze vereniging zich ten doel stelt lintjes uit te reiken aan eenieder die minstens 3 keer een pelgrimagetocht naar Santiago voltooid heeft. Jullie kunnen als eersten elkaar dan zo’n lintje opspelden: ‘Geridderd in de orde van de heilige Jacobus van Santiago de Compostella’! ’t Is maar een idee!

Of kruipt het bloed waar het niet gaan kan en wordt het in 2016 toch nog eens, dan voor de 6e keer, die stad in Galicië? Zo ja, dan vind ik dat jullie daarna door moeten blijven gaan, minstens tot het heilige getal 7 is bereikt! Overigens vind ik het getal 10 nog mooier! Gewoon 2 x 5!

Denk er maar eens over na en dan horen we dat te zijner tijd wel eens!!

Groetjes en loop onbekommerd verder!

Thuur

Hoi Frans, een dagje te laat maar toch nog Van Harte Gefeliciteerd en nog vele gezonde jaren.

Lieve groetjes, ook voor Nelly en veel wandel plezier.

Op de 1e plaats gefeliciteerd!! En een hele fijne dag!!
Fijn om op zo een wandeldag, waar jullie zo van houden, jarig te zijn. Op jullie eigen manier te genieten van deze hobby. Nog heel veel wandelplezier samen!!
Groetjes, Tjeu-Lies

Hallo Frans,

Van harte gefeliciteerd met het bereiken van de kop-staart-leeftijd. Tenminste als je 69 bent geworden, want als het over leeftijden gaat, kan ik daar vaak kop noch staart aan knopen. Ik ben al blij dat ik mijn eigen leeftijd nog moeiteloos weet, ook die van Anjes en die van de kinderen, maar verder…
Ik geloof dat Sinterklaas op 5 december jarig is; of is het nu 6 december?
Zie je, daar begint het gedonder al!

Hoe het ook zij, geniet ervan dat je nog geen 70 bent, hoewel er ook heel veel 70-jarigen rond lopen, die zich op die leeftijd nog zo fris als een hoentje voelen en nog niet als een kip zonder kop zich afvragen wanneer ze eigenlijk hun laatste ‘verjaardags-ei’ gelegd hebben!

Carpe diem en zeker deze dag; geniet ervan, samen met Nelly.
Groetjes, ook van Anjes, en nogmaals: van harte!!

Thuur

Frans;
Vandaag is het jou dag, hebben we ons laten herinneren
En natuurlijk van harte gefeliciteerd met jou verjaardag.
Als we zo Nelly op de foto zien kijken n de windmolens
Lijkt het ook zo een goed
plan om de hangmat v vaderdag daar tussen op te hangen en vandaag nog een rustdag te nemen.
Je zou er de kleren ook n aan kunnen hangen.
Dan komen jullie goed uitgerust en uitgewaaid in Santiago aan.
Goed plan nu het nog kan.
Fijne dag nog samen!
Gr. Riek en Wil.

Dag Frans,
Natuurlijk volg ik dagelijks jullie wederwaardigheden op jullie weg naar Santiago. Met jullie mentaliteit van “Old soldiers never die”. Typerend is in je verslag van Berducedo de bijna minachting die jullie aan de dag legden voor de mensen die een hindernis met de bus namen. Mooi zo! Dat die mentaliteit waarmee jullie je levensdagen weghappen je mag bijblijven in de jaren die nog volgen. Dat is mijn wens bij gelegenheid van je verjaardag op 9 juli. En vergeet niet mijn groeten over te brengen aan je dappere metgezel.
Jène van Moorsel

De Kalief van Oviedo

(slot)


De pelgrims wachten niet lang en verlaten massaal de oude hacienda die tot voor kort nog hun gevangenis was. Ze vervolgen allemaal hun weg naar Santiago en zo doen ook Frans en Nelly

Als ze te zijner tijd in Santiago de Compostella aankomen, kunnen ze zien dat daar een nieuwe bezienswaardigheid te bezichtigen valt: een kleine stenen gestalte die sprekend lijkt op de kalief van Oviedo, die door St. Jacobus onder zijn voet in bedwang gehouden wordt!! Ja, het is duidelijk Ali Bardoer, die zelfbenoemde kalief van Oviedo, die nu onder Jacobus' voeten gevangen op de bodem ligt. En in zijn handen houdt de heilige sinds kort een soort doos; dat kon wel eens die digitale 'tondeldoos' zijn!

Dat laatste zullen we pas zeker weten als jullie, Frans en Nelly, in Santiago de Compostella zijn aangekomen en dan met eigen ogen kunnen aanschouwen wat Jacobus nu eigenlijk in zijn handen vast houdt.

We horen het tegen die tijd graag van jullie.

Thuur

Als dat zo doorgaat hebben jullie in Santiago nog tijd over.Kunnen jullie even rusten van je tocht.
Nu wij gaan vertrekken wordt het weer slechter.
Hopelijk valt het mee. Zo n hitte hoeft ook niet,want het was zweten de afgelopen dagen.
Nog veel loopplezier en tot ziens in Melick.

Dag wandelaars. Het schiet al aardig op, 150 km nog te gaan. Hopelijk blijft het jullie voorspoedig gaan. Leuke foto's! Succes en blijf gezond!
Nog energie over? Je kunt je in Pamplona voor de stieren uit rennen!
Wederom benieuwd naar jullie verhalen. Tot onze terugkomst in Melick!
Warme groet.

De Kalief van Oviedo

(7 van 7+)

De volgende dag komt Ali Bardoer in een lang wit gewaad, het traditionele kleed van een militante kalief, de zaal der gevangenen in en wil weer met exercities beginnen. Zijn potbewoners moeten vandaag gedrild worden in wat hij wil dat ze voor hem moeten doen. Als zijn soldaten moeten ze een einde maken aan die pelgrimages naar Santiago en Santiago de Compostella zelf zal van de aardbodem weggevaagd worden en mét de stad ook de heilige die daar vereerd wordt, die Jacobus, zijn grootste vijand! Daarna zal hij alom heersen, maar om te beginnen als kalief van het kalifaat Oviedo!!

Midden in een driloefening met wel honderd kleine soldaatjes, deinzen ze allemaal terug voor een plotseling opgekomen zee van licht; fel en verblindend is wat er verschijnt en midden in die explosie van licht verschijnt iemand, zwevend boven de grond. Het is een geest en al gauw blijkt dat het St. Jacob-de-geest is ! Hij is het die daar oplicht in die zee van licht.

Ali Bardoer schrikt ook hevig en probeert zich van het licht af te wenden Daarna probeert hij toch met een paar tovertrucs de geest te laten verdwijnen en als dat niet lukt dan probeert hij hem te verkleinen, maar ook dat werkt niet bij geesten. Die zijn niet gevoelig, niet voor zijn toverspreuken en ook niet voor de stralen uit zijn digitale tondeldoos. In een oogwenk weet Jacobus hem die toverdoos afhandig te maken en daarmee heeft de bandiet geen macht meer heeft over zijn ‘trouwe’ soldaatjes. Onmiddellijk daarna wrijft de heilige met zijn rechterhand over de ‘tondeldoos’ en ziet dan - en met hem de honderden gevangenen - dat kalief Ali Bardoer in elkaar begint te schrompelen en na een poos zo klein is geworden dat er alleen maar een klein dwergachtig wezentje overblijft, dat zich nu aan de voeten van Jacobus werpt. Dan volgt nog een flits en allen zien nu dat de kleine kalief een stenen dwergje is geworden, volledig onderworpen aan St. Jacob-de-geest.

Alle pottenbewoners worden bevrijd en weer tot normale grootte teruggetoverd. Daarmee is ook bij allen de betovering verbroken en zijn ze niet langer in de ban van Ali Bardoer. Het is nu een drukte vanjewelste in die grote ruimte!
De plannen van de kalief zijn de grond in geboord; zijn hoogmoedswaanzin levert geen gevaar meer op!

Daarop vertelt St. Jacob-de-geest dat hij had gemerkt dat er steeds minder pelgrims Santiago de Compostella bereikten en hij was zich gaan afvragen hoe dat kwam.
Toen had hij de digitale noodkreet van Frans en Nelly ontvangen. Geesten zijn nu eenmaal gevoelig voor alles wat er aan straling en (Wifi-)signalen in de lucht ronddoolt. En uit deze noodkreet van Frans en Nelly bleek voor hem overduidelijk welk gevaar er van de zelfbenoemde kalief uit ging en hij was toen terstond in actie gekomen.
“De rest hebben jullie hier zelf meegemaakt; ik ga nu verdwijnen, want een geest kan niet lang onder de mensen blijven; ik ga terug naar het schimmenrijk en jullie, jullie moeten allemaal verder gaan en Santiago de Compostella bereiken. Het zal mij goed doen jullie daar weer te zien!”

De ‘geest’ Jacobus nam afscheid en hij nam de ‘tondeldoos’ mee. `Altijd handig`, zei hij, `je weet maar nooit! Er lopen nog veel te veel vreemde pseudo-kaliefs rond op deze wereld!`

´Tot ziens in Santiago de Compostella´ , riep hij nog en was toen in een flits verdwenen.

(wordt vervolgd)

De Kalief van Oviedo

(6 van 7+)

Frans reikt naar de deksel van de jampot en stelt vast dat die los zit. De kalief was bij de laatste lichtflits, toen hij net bij hun kleine glazen gevangenis stond, blijkbaar zo geschrokken, dat hij daarna was vergeten die laatste pot goed af te sluiten. Toch lukt het Frans niet zomaar om de deksel te verwijderen.
“Nelly, klim eens op mijn rug en kijk of jij dan de deksel verder los kunt draaien”. Dat deed ze en met een flinke krachtsinspanning lukte het haar; daarna duwde ze de metalen afsluiting van de pot af, waarna die op de vloer terecht kwam. Even wachtten de twee af of de ‘kalief’ misschien iets van hun werkzaamheden had gehoord, maar dat bleek niet het geval te zijn. De bandiet liet zich niet zien; het onweer en de inmiddels afnemende weerlichten waren voor hem blijkbaar nog teveel!
De kleine Frans en Nelly klommen snel uit hun jampot!
De andere potbewoners staken hun handen in de hoogte en gaven te kennen dat ze ook bevrijd wensten te worden, maar dat was voor Frans en Nelly een onmogelijke opgave; die deksels waren nog zorgvuldig afgesloten en konden niet zonder meer geopend worden. Daar was toverkracht voor nodig!
Frans en Nelly haastten zich daarop naar de uitgang. Frans gaf te kennen aan de anderen dat zij hulp zouden gaan halen en dat ze nog geduld moesten hebben. Bij de uitgang van de ruimte namen de twee hun rugzakken, die daar nog lagen, mee en renden naar het dicht bijzijnde bos.
In het bos zoekt Frans in zijn rugzakje en vindt al gauw wat hij wil hebben: zijn tablet. Met behulp van dat apparaatje heeft hij altijd contact met de buitenwereld kunnen leggen. En daarin slaagt hij nu ook weer snel. Hij krijgt verbinding en hij roept vervolgens om hulp van iedereen die zijn bericht, dat de digitale ether in is gegaan, ook maar kan ontvangen!
Helemaal onverwacht wordt hem direct daarna de tablet uit zijn handen gegrist. Frans en Nelly kijken op en blikken in de woedende ogen van Ali Bardoer.

“Jullie kunnen niet aan mij ontsnappen”, buldert hij, “ik kan jullie altijd terug vinden aan de hand van het digitaal kenmerk dat ik jullie in je nek heb gestraald! Aan mij ontkomen jullie nooit! Nooit!! Meekomen!!”

Verslagen laten de kleine Frans en Nelly zich door de tovenaar-kalief oppakken en die voert ze terug naar zijn onderkomen, waar ze voor straf onderworpen worden aan heel wat exercities voordat ze tenslotte uitgeput er bij neervallen.
Kalief Ali Bardoer pakt ze dan op en werpt ze weer, maar nu apart, in een jampot en draait die extra stevig dicht!
“Jullie zullen Santiago alleen maar bereiken zoals ik het wil, ”zegt hij nog. “Jullie zullen daar samen met de anderen blind mijn bevelen uitvoeren en tenslotte Santiago vernietigen!”

Frans en Nelly horen die woorden al niet meer en berusten blijkbaar in hun trieste lot!!

(wordt vervolgd)

Beste Nelly en Frans

Wat fijn dat jullie zo genieten,en waarderen dat het op deze leeftijd nog mogelijk is.
Gisteren zijn we bij Mira en Nico geweest
Ze hebben de verjaardag samen gevierd
Het was ook gezellig zo samen met Melanie Roel
Manon en JanWillem
En de kleinkinderen die weer voor een leuk spektakel op de achtergrond zorgden.
Daar hebben we dan ook onder het genot van een lekker wijntje op geproost.

We wensen jullie nog veel sterkte in de benen
Zo dat het ook nog vol te houden is.

Gr. R en W.

De Kalief van Oviedo


(5 van 7)


Kalief Bardoer beveelt de zangers na het zingen van het lied ter zijner verheerlijking, terug te gaan naar hun potten, terwijl een andere groep, van ongeveer 25 gevangenen, uit de potten moet komen. Die staan een poos later, tot verbazing van Frans en Nelly, weer in normale mensengestalte voor hem. Ze zijn als militairen gekleed en ook als zodanig uitgerust. Op bevel van Ali Bardoer marcheren en paraderen ze heel gedisciplineerd naar buiten en houden daar een tijdlang in hun zware uitrusting en volledig bewapend exercities. Het zijn de meeste trouwe volgelingen van de kalief, niet uit vrije wil, maar omdat de helse kalief hun hersenen al volledig in zijn macht heeft gebracht!!
Opeens blijven ze stil staan, roerloos en zweren absolute trouw aan de kalief en schreeuwen het uit dat ze hun leven voor de kalief zullen geven. En mocht de dood daar het gevolg van zijn, dan weten ze - zo heeft de almachtige kalief hun voorgehouden – dat ze als beloning voor hun inzet en trouw aan de heerser, in het hiernamaals een ereplaats zullen krijgen en dat ze dan eeuwig rijstepap met zilveren lepeltjes mogen eten. Bovendien krijgt iedere gedode krijger daar een engeltje om eeuwig mee te spelen!!

Nauwelijks is deze vertoning beëindigd of Ali Bardoer ‘futselt’ wat op zijn ‘tondeldoos’ en onmiddellijk zijn alle militanten weer kleine wezentjes geworden, die op bevel van de kalief terstond weer hun glazen potten opzoeken en daarin stram in de houding blijven staan, totdat ze het commando ‘rust’ hebben ontvangen!
Daarop komt de kalief naar de jongst gevangen genomen pelgrims, draait hun potten open en beveelt ze naar buiten te klimmen; dat doen ze, ook Frans en Nelly.
“Jullie hebben gezien hoe je moet paraderen; nu zijn jullie aan de beurt om dat te leren en ik garandeer jullie dat jullie het zullen leren!” Hij pakt weer zijn geheimzinnige ‘tondeldoos’ en wil net een rode knop erop indrukken, als het buiten vreselijk begint te donderen en de ene bliksemflits de volgende onder zwaar gebulder opvolgt. De heer der duisternis schrikt hevig van het felle licht en hij geeft zijn gevangen onderdanen de opdracht onmiddellijk weer de jampotten op te zoeken; dat gebeurt ook! Hij haast zich die potten stevig dicht te draaien en als hij net aan de laatste wil beginnen, waar Frans en Nelly bibberend staan te kijken naar wat te gebeuren staat, komt een nieuwe flits de oude hacienda binnen en die is feller dan alle voorafgaande. Ali Bardoer deinst terug en wordt bang; het duistere heerschap houdt niet van licht en zeker niet van dit felle licht en ook niet van het erop volgende en aanhoudende gedonder! Die zelfverzekerde kalief is nu heel bang!!
Doodsbenauwd sluit hij alle venstens en luiken, kijkt nog even naar zijn leger in de potten en verlaat de ruimte, zijn soldaatjes in spé verwonderd achterlatend.

Nelly kijkt Frans aan en Frans kijkt Nelly aan. “Volgens mij heeft die bange kalief iets vergeten”, zegt Nelly. “Ik geloof dat ook”, antwoordt Frans en er begint bij hen enige hoop te gloren!


(wordt vervolgd)

Proficiat met ?Myra.Ik kan dat goed onthouden.Dezelfde dag als Pierre.
Wij zitten hier nog steeds in de tropen.Dit is te warm voor een blanke.
Geniet van de tocht,maar dat doen jullie zo te lezen.
groetjes

De Kalief van Oviedo


(4 van 7)

Het lied van ‘Kalief Ali Bardoer’


“Wie heerst als vorst der duisternis
wie schenkt geen ziel vergiffenis
wie jaagt de pest door stad en land
wie bliksemt bos en beemd in brand
wie vreet zich vet aan gierenvoer?

Bardoer Bardoer Ali Bardoer!

Wie dooft de gloed van zon en maan
wie zwiept de sterren uit hun baan
wie schudt de bergen met geweld
wie braakt zijn gif op wei en veld
wie beukt het schip en knakt het roer?

Bardoer Bardoer Ali Bardoer!

Wie hitst zijn helse helpers op
wie scherpt de zeis en knoopt de strop
wie perst de stormwind uit zijn pens
wie blaast zijn stank naar dier en mens
wie is het die verdelging zwoer?

Bardoer Bardoer Ali Bardoer!

Wie geldt ons glazen pottenlied
wie spreekt het woord dat ons gebiedt
wie sleurt ons door het aardse slijk
wie voert ons naar het dodenrijk
wie heeft als lief zijn eigen moer?

Bardoer Bardoer Ali Bardoer!

Wie brengt Sint Jacob van zijn stuk
Wie heeft daar al zijn pelgrims tuk
Wie leidt het grote Moorse rijk
Wie zet die Jacob aan de dijk
Wie veegt met hem al gauw de vloer?

Bardoer Bardoer Ali Bardoer!
Bardoer Bardoer Ali Bardoer!”


Frans en Nelly hebben met angst en beven naar het lied geluisterd; ze vragen zich af hoe ze aan deze gekke kalief kunnen ontkomen, maar hoe kun je uit een afgesloten jampot ontsnappen? Dat lijkt hun een hopeloze opgave!

(wordt vervolgd)

De Kalief van Oviedo

(3 van 7)

Ali Bardoer, de ‘kalief’, kijkt de kleine Frans en Nelly recht in de ogen en dan barst hij los:
“Jullie zullen mij gaan dienen, of je het nu leuk vindt of niet! Ik ben uit de onderwereld naar boven gekomen om wraak te nemen op die z.g. heilige Jacobus, die jullie daar in Santiago vereren! Hij heeft in het grijze verleden onze mensen uit het kalifaat van Granada verjaagd. Hij heeft mijn voorouders het land uitgegooid en dat ging niet bepaald zachtzinnig; niet voor niets is zijn bijnaam: de morendoder!! Maar ik ben teruggekomen met de volgende opdracht van mijn voorouders:’Jij bent de nazaat van de laatste kalief van Granada en jij moet niet alleen het kalifaat van Oviedo tot werkelijkheid maken, maar ook dat van Granada herstellen. Wreek ons op die morendoder en op allen die hem tegenwoordig met een bezoek in Santiago de Compostella vereren! Herstel alles tot één groot kalifaat!’
Dat is de opdracht van mijn koninklijke voorouders. En ik zal dat kalifaat herstellen! Wie mij in mijn voornemen dwarsboomt, die zal ervaren dat ik geen genade ken! Er is maar één weg: mij volgen en wel zonder voorbehoud!
Ik zal jullie hersenen helemaal omspoelen en jullie tot mijn strijders tegen die Jacob omturnen. Jullie, zijn aanhangers, zullen hem tenslotte zelf uit Santiago de Compostella verdrijven. Ik zal jullie volledig in mijn macht krijgen en jullie zullen alles doen wat ik jullie opdraag, ik Ali Bardoer, de nieuwe kalief van Oviedo en later ook weer kalief van het verloren geraakte rijk van Granada! En ik zal geen enkel middel schuwen om mijn doel te bereiken, geen enkel!!”

Ali Bardoer pakt Nelly en Frans een voor een vast en straalt met behulp van een vreemd voorwerp - het lijkt een digitale tondeldoos - een onzichtbaar teken achter op hun nek, eerst bij Nelly en dan bij Frans.
Dan zet Bardoer een hoge borst op en met een duivelse grijns op zijn gezicht vervolgt hij:” En wie zijn jullie en wat is jullie specifieke kwaliteit, zodat ik weet waar ik jullie het beste voor kan inzetten?”
“Ik ben Nelly”, klonk het toen benauwd, “en ik kan heel goed tennissen.”
“Aha”, lachte de kalief spottend, ”nou daar heb ik wat aan!” en – zich tot Frans richtend – “wat kun jij goed?”
“Ik ben sterk in het invullen van belastingformulieren”, zei Frans plompverloren, omdat hem op dat moment niets beters inviel!
“Willen jullie mij soms voor de gek houden?” krijste nu de duivelse tovenaar-kalief Ali Bardoer. Ik zal jullie eens laten horen en laten zien hoe jullie mij over een poosje zullen gehoorzamen en aanbidden, net als deze sukkels hier”.
Daarna ontsloot hij een aantal jampotten en de ingezetenen ervan kropen uit hun potten en stelden zich op in koor en begonnen toen als uit één mond het volgende lied te zingen:

(wordt vervolgd)

Hallo Nelly en Frans we volgen jullie nog steeds op de voet en zijn blij dat de tocht tot nu toe goed gaat.
Af en toe hebben we het idee tenminste de laatste dagen
dat we met jullie mee aan het wandelen zijn, hier in Melick, temperatuur34 tot 38 graden alleen geen bergen.
We hopen dat alles naar wens wag blijven gaan en wensen jullie alle goeds.
Isabel en Har.

De Kalief van Oviedo

(2 van 7)

Ali Bardoer, de zelfbenoemde kalief van Oviedo, haastte zich met zijn drie gevangen genomen pelgrims naar zijn verblijf, een oude, grote hacienda in een open ruimte tussen de bossen een stuk buiten Oviedo. Frans en Nelly, klein als ze nu zijn, voelen zich machteloos en ze zijn daarom ook niet in staat aan de greep van Ali Bardoer te ontkomen. Die gaat met de gevangenen zijn onderkomen binnen. Daar lopen ze eerst door een soort schuur, waarin tientallen, misschien wel honderden jampotten staan. Nelly kan die door een spleet in de vuist van Ali zien en wijst Frans erop. Maar voor die iets tegen Nelly kan zeggen zijn ze al in een andere ruimte. Daar laat Ali Bardoer zijn slachtoffertjes in een glazen bak vallen, waarin ze even versuft blijven liggen.

“Eens kijken uit welke pot jij ook weer weggevlucht bent”, zegt hij tegen het manneke, dat hij nu bij zijn nekvel pakt en in een van de jampotten stopt en vervolgens het dekseltje stevig erop vastdraait.

”En jullie gaan voorlopig samen in deze pot”, en hij sluit Nelly en Frans op in een wat grotere jampot en draait de deksel vast. Even kijken de twee half versuft om zich heen en zien dan dat er in de ruimte op planken tegen de zijmuren, tientallen, misschien wel meer dan honderd jampotten staan, niet met jam erin, maar allemaal met kleine mensjes. Die staan te springen of slaan tegen de glazen omhulsels alsof ze allen willen zeggen: laat me hieruit!
Ali Bardoer gaat langs al zijn gevangenen en een brede grijns verschijnt op zijn gezicht. “Dat wordt een mooi en sterk leger”, mompelt hij tegen zichzelf, “daar zal die Jacob in Santiago nog van opkijken!”
Hij loopt naar de eerste plank met jampotten en laat 40 kleine gevangenen uit hun potten komen. Die klauteren omlaag en lijken willoos te gehoorzamen aan hun meester, aan Ali Bardoer.
“Op rij”, buldert Ali en de kleine mensjes staan in een mum van tijd in een kaarsrechte lijn opgesteld.
Daarna volgt opdracht na opdracht van de tovenaar-kalief en zijn kleine onderdanen voeren zonder morren alles uit wat hij hen beveelt. Na een tijdje stopt hij met zijn exercities en beveelt hij zijn kleine volgzame onderdanen weer terug in de potten te klimmen; die gehoorzamen, want ze kunnen niet anders!

“En nu komen jullie aan de beurt”, buldert hij tegen Nelly en Frans, nadat hij hun jampot heeft opengedraaid!


(wordt vervolgd)

De Kalief van Oviedo

(ouderwets ‘sprookje’ met nieuwerwetse trekjes)

(1 van 7)


Frans en Nelly zijn vanuit Oviedo weer op weg gegaan en komen steeds dichter bij Santiago de Compostella.
De twee wandelen onder een strakblauwe hemel en er waait een verkwikkend zoel windje. Toch proberen ze zoveel mogelijk over de wandelpaden door de bossen te lopen; die zijn in deze tijd van het jaar het aangenaamst. Na een tijdje nemen ze wat rust en vleien zich neer op de bosgrond. Het duurt niet lang of ze slapen allebei, maar die slaap duurt niet erg lang, want door geritsel in het gras wordt eerst Nelly en daarna ook Frans wakker. “Frans, volgens mij kruipt hier iets door het droge gras; zou dat geen slang kunnen zijn?” Frans kijkt goed rond, maar ziet en hoort niets. “Misschien een veldmuisje”, zegt hij, maar met die opmerking stelt hij Nelly helemaal niet gerust. “Ik vind alles goed”, zegt ze, “maar alsjeblief geen muizen in mijn buurt”. Ze staat op en zoekt een naar haar idee veiliger plaatsje op. Frans moet erom lachen: “Weet je wel hoe groot zo’n veldmuisje is?” – “Dat kan me niks schelen zegt ze, een muis is een muis en ik moet geen muizen”’.

“Ik ben helemaal geen muis”, klonk het toen klaar en duidelijk. De twee wandelaars stonden beiden geschrokken op en verbaasd zochten hun ogen de omgeving af.
“Wie is daar en waar ben je”? kwam het uit Frans’ mond. Het antwoord kwam prompt.
“Ik ben ook een wandelaar naar Santiago, maar die duivelse kalief van Oviedo heeft me te pakken gekregen. Maar ik ben aan hem ontsnapt en zoek hulp, want ik vrees dat hij mij aan het zoeken is!”

Frans en Nelly keken elkaar vragend aan en dachten dat iemand hun toegesproken had die net een klap van de molenwiek had gekregen. Maar er was nog altijd niemand te zien!
“Waar ben je”, zei Nelly en toen hoorden de twee: “Hier achter dit boompje”. En direct daarop kwam een wezentje te voorschijn, een heel klein manneke, dat amper boven het droge gras uitkwam.
Nelly en Frans wisten niet wat ze zagen. “Ben jij een kaboutertje”, vroeg Nelly nog. “Nee hoor, “was het antwoord, “en ook niet Pierlala, ik ben een gewoon mens zoals jullie, maar ik sta onder de invloed van de z.g. nieuwe kalief van Oviedo, Ali Bardoer, die idioot met grootheidswaanzin! Die heeft mij zo klein getoverd, vraag me niet hoe, maar hij heeft dat gedaan; die vreemde heerser heeft toverkrachten. Pas maar op, want als Ali Bardoer jullie ziet en hoort dat jullie ook op weg zijn naar Santiago, betovert hij jullie ook en dan worden jullie net zo klein als ik ben! Hij heeft een hekel aan mensen die naar Santiago gaan”.

Wat ze van het manneke en zijn verhaal moesten denken, dat was voor hen een grote vraag!
“Zal ik jullie naar zijn verblijfplaats brengen”, vroeg het manneke, “dan zullen jullie zien dat ik gelijk heb!”

“Dat hoeft helemaal niet”, klonk toen een zware stem achter hen. “En jou heb ik alvast weer te pakken”, zei die stem en een grote vreemd uitziende man griste het kleine manneke uit het gras en hield hem vlak voor zijn gezicht. “Aan mij kun je niet ontsnappen”, zei hij bars, “dat weet je toch! Jij gaat mee, en jullie – en hij richtte zich toen naar Frans en Nelly – jullie gaan ook mee!”
“Dat zullen we nog wel eens zien”, zei Frans dapper. “Waarom heb jij dat manneke betoverd en zo klein gemaakt”? Verder kwam hij niet met zijn woorden, want in een flits was hij en ook Nelly verdwenen, zo leek het. Maar ze waren niet verdwenen; ze stonden nu samen tussen de grassprieten en waren nu even klein als het manneke dat die Ali Bardoer, want hij was het, nu in zijn linker hand vasthield.
“Jullie gaan ook mee,” brieste Ali nog eens “en probeer je maar niet te verzetten, aan mijn toverkrachten kun je toch niet ontkomen.” Met die woorden greep hij naar de kleine Nelly en de kleine Frans en zette ze beiden op zijn rechter handpalm en maakte toen een vuist.
“Dat zijn er weer twee”, mompelde hij, “die worden aan mijn verzameling toegevoegd!”

(wordt vervolgd)

Sorry, maar ik neem vandaag alvast een rustdag!

Thuur

De molenaar van Pajares (sprookje)

(3 en slot)


De burgemeester schrok, maar wie veel heviger schrok was de molenaar van molen Aera!! Die rende als een dolle door de raadszaal naar buiten en verdween!
“Wat is hier aan de hand”, riep de burgervader. “Wie ben jij en wat kom je hier doen?” – “Ik ben Federico, de zoon van de oude molenaar”, zei de man en toen bleken sommigen in de zaal Federico te herkennen. Ook de burgemeester herinnerde zich hem en vroeg:”Waarom rende de molenaar van de Aera er zo snel vandoor toen hij jou zag?”
“Omdat hij weet dat ik met de vogels kan praten”, zei Federico “en de vogels vertelden mij wat hier gebeurd is. Die twee – en hij wees naar Frans en Nelly - hebben niets verkeerds gedaan; zij zijn niet schuldig aan het vergiftigde brood!”
“Vergiftigde brood”? klonk het als uit één mond. “Jazeker”, zei Federico, en hij opende de zak die hij op de grote tafel had geplaatst. “Hierin zit het vergif dat de molenaar van de Aera ’s nachts met het meel heeft vermengd en dat dus de oorzaak is van alle ellende hier. De vogels konden niet met Frans en Nelly erover praten, omdat die de vogeltaal niet begrijpen, maar ik versta ze wel. De vogels zijn mij gaan zoeken en toen ik hoorde wat er gebeurd was en dat ook mijn oude vader nu doodziek is door het eten van het vergiftigde brood, kon ik natuurlijk niet langer wegblijven en ben terstond teruggegaan naar Pajares.”
De burgemeester begreep nu welke rol de jaloerse molenaar gespeeld had en liet hem opsporen. Maar die was in geen velden of wegen meer te bekennen en gaf alleen al daardoor te kennen dat hij de veroorzaker van alle leed was in het dorp.

“Ik blijf nu hier”, zei Federico, “en als Frans en Nelly het goed vinden zal ik hun bijstaan en er voor zorgen dat in Pajares zoals vanouds weer het beste meel van de hele streek de molen zal verlaten!”
Frans en Nelly vonden dat een geweldig idee, vooral ook omdat het eigenlijk nooit hun bedoeling was geweest voor altijd in Pajares te blijven; ze waren toch op pelgrimstocht naar Santiago de Compostella!

Na een poosje nam Federico de molen weer van de twee wandelaars over en die trokken vervolgens blij gemoed verder, nieuwe avonturen tegemoet! Van de jaloerse molenaar van de Aera is nooit meer iets vernomen! De oude molenaar daarentegen knapte weer op en genoot nog heel wat jaren van zijn oude dag!

En de grote zwarte vogels? Die vliegen en fladderen weer onophoudelijk boven de molen St. Jacob, waar Federico in opperbeste stemming weer meel uit graan maalt tot volle tevredenheid van de inwoners van het dorpje.

En ze leefden daar allemaal nog lang en gelukkig!!


Thuur

De molenaar van Pajares (sprookje)

(2)

De eerste tijd ging alles goed en de bakker was en bleef heel tevreden met het meel dat Frans en Nelly hem bezorgden. Maar de molenaar van molen Aera werd alsmaar jaloerser. Hij had gehoopt dat als de oude molenaar niet meer zou kunnen werken, de bakker weer bij hem het meel zou kopen, maar dat gebeurde niet. Hij beraamde een plan en zou er voor zorgen dat Frans en Nelly niet meer lang in Pajares meel aan de bakker en de mensen zouden kunnen leveren!

Op een gegeven dag werden er mensen in Pajares ziek, niet zo maar een paar, maar heel veel. Er leek wel een epidemie uitgebroken! Ook Frans en Nelly werden ziek en ze konden na een paar dagen geen graan meer malen, zo ziek waren ze. Daarop meldde zich plotseling de jaloerse molenaar van de Aera en die vertelde dat het aan het meel lag dat de mensen gebruikten. Daardoor werden ze ziek, want hij was niet ziek geworden, omdat hij zijn eigen meel gebruikte om broden van te bakken.
De twijfel over de kwaliteit van het meel van Frans en Nelly verspreidde zich steeds meer over Pajares en Frans en Nelly werden op een gegeven moment ter verantwoording geroepen. Wat hadden ze toch met hun meel gedaan!? De twee konden daar geen antwoord op geven en zeiden zich van geen kwaad bewust te zijn. Ze waren toch ook zelf ziek geworden! Dat was natuurlijk ook waar. Niemand begreep hoe het kwam.

De grote, zwarte vogels vlogen al een aantal dagen erg onrustig door de lucht. Ze kwamen geregeld de molen binnen en leken Frans en Nelly iets te willen vertellen, maar die twee waren te ziek om aandacht aan hun bijzondere gedrag te schenken! Bovendien begrepen de twee de taal van de vogels niet en konden ze dus niet met hen praten. Vervolgens vlogen de vogels weg en maakten daarbij een hels kabaal.

In het dorp werden Frans en Nelly weer opgeroepen om naar het gemeentehuis te komen. Zij werden weer verhoord, omdat de molenaar van molen Aera nogmaals erop gewezen had dat alleen zij, die brood van meel uit de molen van de twee hadden gegeten, ziek waren geworden en de burgemeester begon steeds meer te geloven dat daar inderdaad de bron van alle ellende gezocht moest worden. Frans en Nelly bleven zeggen dat ze zich van geen kwaad bewust waren en ze raakten helemaal in paniek toen ze daar te horen kregen dat er inmiddels al twee oude mensen overleden waren en dat ook de oude molenaar er nu slecht aan toe was. Ze waren radeloos!

Plotseling werd er hard op de deur geklopt. Er werd open gedaan en in de deuropening stond een erg onverzorgd uitziende man. Maar hij kwam niet alleen; op zijn schouders zaten grote zwarte vogels en achter hem vlogen er nog een aantal door de lucht die daarna alle naar binnen vlogen en in de zaal een plaatsje zochten.
De onverzorgde man, het leek wel een zwerver, was naar binnen gelopen. Hij droeg een zak met zich mee en die plaatste hij pardoes midden op de tafel voor de burgemeester!

(wordt vervolgd)

Hoi Nelly en Frans,
Jullie zijn hiel good bezichhhhhh!!
Geniet ervan en succes verder!
Groetjes, Lies

De molenaar van Pajares (sprookje)

(1)


Er waren eens twee wandelaars, Frans en Nelly, en die wandelden al jaren in en door verre landen. Ook nu weer lopen Frans en Nelly ver weg, in Spanje, door bossen en dalen, over bergen en door rivieren. Ze zijn op weg naar Santiago de Compostella. Maar vandaag lopen ze in de buurt van Pajares, maar ze lopen niet helemaal op hun gemak. Frans had al een paar keer grote zwarte vogels opgemerkt, die hoog in de lucht rondcirkelden en het leek er sterk op dat die vogels hun ook volgden.
“Ik vind dat maar vreemd, die grote vogels in de lucht”, zei hij tegen Nelly en ook Nelly was een beetje ongerust, vooral toen die vogels ook nog vervaarlijk begonnen te krijsen en in een duikvlucht op hen afvlogen. Ze liepen samen gauw naar een molen een beetje verderop met de naam St. Jacob en klopten aan het deurtje. “Knibbel knabbel knuisje, wie klopt daar aan mijn huisje”? klonk het van binnen uit. Het deurtje ging krakend open en er stond een oude molenaar in de opening. Op een van zijn schouders zat een zwarte vogel, net zo een als die ze zojuist nog gezien hadden!
“Kom binnen”, zei hij vriendelijk, “ik heb op jullie zitten wachten! Mijn vogels vertelden mij dat jullie eraan kwamen; ik kan namelijk met ze praten!” Frans en Nelly schrokken en ze keken elkaar even verbaasd aan, maar stapten toen toch vlug naar binnen.
De molenaar was al heel oud en hij dacht er over na zijn beroep binnenkort op te geven. “Het wordt me te zwaar”, zei hij. “Ik heb wel een zoon, die trouwens ook met de vogels kan praten, maar die is jaren geleden net zoals jullie, de wijde wereld ingetrokken en ik heb hem sindsdien nooit meer teruggezien. Ik weet niet eens meer of hij nog wel leeft. Ik heb dus geen opvolger voor molen St. Jacob, maar er moet toch meel komen zodat de bakker brood kan bakken voor de mensen hier. Misschien kunnen jullie mij helpen om de molen in bedrijf te houden.”
De twee wandelaars kregen medelijden met de oude man en beloofden hem te helpen. Ze gingen direct aan de slag. Ze deden erg goed hun best, maalden het koren en vulden de zakken met meel. Ze zorgden zo ervoor dat er voldoende meel was voor de bakker en daardoor genoeg brood voor het hele dorp.
Na een poos zei de molenaar:”Zouden jullie de molen van mij over willen nemen, want ik voel mijn einde naderbij komen en er moet toch meel en brood op de plank blijven komen! Een opvolger heb ik niet.”
Daar hadden Frans en Nelly wel oren naar, want altijd maar blijven wandelen, dat begon ook voor hen zwaar te worden!
“Ik stel wel één voorwaarde,” zei de molenaar, “en die is dat de grote, zwarte vogels die altijd mij en de molen bewaakt hebben, boven in het gebint kunnen blijven huizen. Zij zullen jullie dan in de toekomst ook blijven dienen.”
“Waarom moet de molen bewaakt worden”? vroeg Frans en toen vertelde de oude molenaar hun dat er verderop nog een molen is, de Aera en dat de molenaar van de Aera jaloers op hem is omdat híj altijd het beste meel maalt. “De mensen kopen bij die molenaar bijna nooit meel en de bakker al helemaal niet. Men fluistert dat hij het meel met ander spul vermengt. Ik heb hem dat eens gezegd en dat dat de reden is waarom de bakker niet bij hem komt om naar meel te vragen.” Daarover was die molenaar zo kwaad geworden dat hij had gezworen de molenaar van de St. Jacob én zijn molen in het verderf te zullen storten. “Maar mijn vogels bewaken de molen en die waarschuwen mij steeds als er iemand ongevraagd de molen probeert te naderen of binnen te komen. Daarom wist ik ook dat jullie op komst waren, maar ik had al direct in de gaten dat jullie niets kwaads van zins zijn.”

Frans en Nelly beviel het werk in de molen zo goed dat ze besloten te blijven. De molenaar was blij met hun besluit. Nu kon hij van zijn oude dag gaan genieten, zolang hem de tijd nog gegeven was!

(wordt vervolgd)

Vijf keer hetzelfde bericht.Dat kan niet missen,dus.
Fijn dat het zo goed met jullie gaat en een beetje ontbering hoort daarbij.
Geniet van de tocht.
Groetjes

Sint-Nikolaas, alias Sinterklaas
Madrid


Beste Nelly en Frans,

Voor jullie wellicht uit onverwachte hoek, dit bericht van mij bij het begin van de zomer. Mijn optreden in Nederland vindt meestal plaats aan het begin van de winter; in de tussentijd verblijf ik al jaren hier in Spanje. Nu hoorde ik dat jullie al voor de 5e keer op weg zijn gegaan naar mijn collega Jacobus in Santiago d.C. en ik wil naar aanleiding daarvan jullie iets vragen.

Kunnen jullie – als jullie terug zijn in Nederland – namens mij eens proberen te bereiken dat de kinderen daar (trouwens ook de volwassenen) een paar liedjes nooit meer zingen. Ik moet die al jaren aanhoren en ik wil niet vervelend zijn, maar wat moet ik toch met teksten als: “Sinterklaas kapoentje, rij wat in mijn schoentje?” Ik weet niet eens wat een kapoentje is! En waarom zou ik in een schoentje gaan rijden? Ik ben toch niet gek! Ik rij gewoon op straat! Of: “Daar wordt op de deur geklopt, hard geklopt, zacht geklopt”; ik klop nooit op deuren en waarom zou ik dat de ene keer hard en daarna weer zacht doen! Ik ben wel oud, maar niet seniel, nog niet! Ik rij trouwens ook nooit met mijn trouwe paard over de daken. Die knol is al stokoud, net zoals ik en wie gaat dan zulke gevaarlijke toeren uithalen? Of nog veel erger als ze zingen van:”De zak van Sinterklaas, Sinterklaas, Sinterklaas, de zak van Sinterklaas, o jongens, jongens wat een baas!” Ik krijg daar altijd zo’n vervelend onderbuikgevoel van. Daarbij komt dat ik helemaal geen zak heb! Ja ik heb er wel een, maar niet eens zo’n grote want daar hoeft alleen maar mijn boek in! En dan zingen ze toch: “Daar stopt hij, daar stopt hij, daar stopt hij blij van zin, de hele, de hele, de hele wereld in!” Maar dat is de zak van Zwarte Piet en die draagt die al jaren op zijn rug; dat is een heel ander exemplaar! Trouwens, de hele wereld erin, is dat niet schromelijk overdreven, dat krijgt mijn trouwe helper echt niet klaar! Nee, laat die maar door schoorstenen kruipen, dat is zijn specialiteit!
Hij heeft er trouwens moeite mee dat hij in jullie land niet eens meer zwart mag zijn! Hij zit er echt mee! Ik vind dat hij het volste recht heeft die zwarte kleur te krijgen; hij kan toch niet anders. “Hij is zo zwart als roet” , wordt gezongen, en waar kom je ergens oranje uit een schoorsteen of rood, wit of blauw? Toch nergens! En roet maakt nu eenmaal zwart! Ik ben wit en hij is zwart; samen zijn we zwart-wit! Mooi toch! Maar als het niet meer mag, dan overweeg ik – uit solidariteit met hem – het komend jaar met een zwarte baard naar de lage landen te komen; dan ben ik lang genoeg wit geweest! Ook de Sint wil wel eens iets anders!!

Kunnen jullie mij hiermee helpen, als jullie terug zijn en als ik het volgend jaar weer met mijn stoomboot kom. Misschien kom ik wel helemaal niet aan; die boot is ook al stokoud; wie vaart nog met een stoomboot? Het verbaast mij telken jare weer dat hij, ondanks de steeds ruwere golfslag, dat landje achter de dijken nog haalt!!

Enfin, als jullie aan een en ander iets kunnen veranderen, dan zal ik jullie rijkelijk belonen en dan zal ik eens heel diep in mijn zak , ik bedoel in de zak van Zwarte Piet, graaien en vervolgens jullie plezieren met iets moois!

“Wie goed is krijgt lekkers, wie stout is de roe!”

Tot 5 december, of wellicht iets eerder; wie weet.
Het ga jullie goed in Spanje, ook namens Zwarte Piet!

Sinterklaas

Hallo Frans en Nelly,

Om onderweg eens over te mijmeren of na te denken of wat dies meer zij, tijdens een rustpauze – al dan niet in de modder bij de varkens - onder een boom, rijk aan schaduw!

- Heden een dartel varken, morgen een verse worst.
- Wie met beide benen op de grond staat, komt geen stap vooruit.
- Een goede haan is niet vet.
- Als de ene hand de andere wast, worden ze beide schoon.
- Al lopen de koeien nog zo snel, de kippen leggen vast hun eieren wel.
- Oost West, ik doe geen flikker en mijn moeder doet de rest.
- Geen koe zo bont of ze haalt haar neus op voor een paardenstront
- Wie een kuil graaft voor een ander, is een uitslover.
- Vrouwenlist gaat boven mannenkracht.
- Als de nacht valt is het donker.
- Je hoeft geen eikel te zijn om aan een boom te hangen.
- Ouderdom komt met de jaren.
- Zoals het potje thuis poept, poept het nergens.
- Als het regent in september, dan valt kerstmis in december.
- Als onze koe een kat was, konden we haar melken bij de kachel.
- Voor wie bier lust, is bier een must.
- Het leven is als een neus, je moet eruit halen wat erin zit.
- Een wonder is geschied, de poes is nat en het regent niet.
- Wie zijn billen brandt, mag blij zijn dat hij niet andersom stond.
Tot slot, wees niet zot!!

Mooi dat het wandelen weer goed verloopt
En Frans slaap je vandaag in de hangmat
Hopelijk kan Nelly er ook bij?
Voor Wil hadden we een heel klein schattig diertje geregeld
Ook leuk.....Noortje wilde het mee naar huis nemen?
Maar Manon vond het zoo leuk dat ze voor vaderdag op de stoel stond te dansen.
Dus hebben we hebben we het diertje maar een ander plaatsje gegeven.

Zo gaat vaderdag toch gewoon door,alwaar je ook bent
Leuk dat ze voor jou de hangmat bedachte.

Slaap er goed in vannacht en groeten van Riek en Wil.

Hallo Nelly en Frans,

Waarom de uitdrukking: ‘Zo stom als een varken?’
Je ziet toch dat deze beesten, als de zon genadeloos schijnt, vanzelf een plekje opzoeken in de schaduw, lekker in de modder en dan genieten van het ‘dolce far niente!’. Ook in Spanje! Nee, die slimmeriken gaan dan niet aan de wandel, lopen geen zonnesteek op en zijn ’s avonds niet doodop! Klopt, ze worden er lui en dik van, maar daarvoor zijn het ook varkens. Men zegt toch ook: ‘zo vet als een varken’ en ‘zo lui als een varken’! Maar ’zo stom als een varken’ , daar mag dus eigenlijk niet meer van gesproken worden!
Ik begrijp dat jullie ook geregeld onder een boom in de schaduw liggen te rusten tijdens de wandeltochten. Er is dus enige overeenkomst met het varken, t.w. jullie zijn ook slim (hogere logica!)! Dus een nieuw spreekwoord luidt: “Ze zijn zo slim als een varken!” En op wie dat “ze”dan slaat, dat mogen jullie zelf invullen!
Rust geregeld uit tijdens de tocht en zie je ergens varkens in de schaduw van bomen uitrusten:
Stoor ze niet!! Ze zijn slim bezig!!

Thuur