De Kalief van Oviedo

(7 van 7+)

De volgende dag komt Ali Bardoer in een lang wit gewaad, het traditionele kleed van een militante kalief, de zaal der gevangenen in en wil weer met exercities beginnen. Zijn potbewoners moeten vandaag gedrild worden in wat hij wil dat ze voor hem moeten doen. Als zijn soldaten moeten ze een einde maken aan die pelgrimages naar Santiago en Santiago de Compostella zelf zal van de aardbodem weggevaagd worden en mét de stad ook de heilige die daar vereerd wordt, die Jacobus, zijn grootste vijand! Daarna zal hij alom heersen, maar om te beginnen als kalief van het kalifaat Oviedo!!

Midden in een driloefening met wel honderd kleine soldaatjes, deinzen ze allemaal terug voor een plotseling opgekomen zee van licht; fel en verblindend is wat er verschijnt en midden in die explosie van licht verschijnt iemand, zwevend boven de grond. Het is een geest en al gauw blijkt dat het St. Jacob-de-geest is ! Hij is het die daar oplicht in die zee van licht.

Ali Bardoer schrikt ook hevig en probeert zich van het licht af te wenden Daarna probeert hij toch met een paar tovertrucs de geest te laten verdwijnen en als dat niet lukt dan probeert hij hem te verkleinen, maar ook dat werkt niet bij geesten. Die zijn niet gevoelig, niet voor zijn toverspreuken en ook niet voor de stralen uit zijn digitale tondeldoos. In een oogwenk weet Jacobus hem die toverdoos afhandig te maken en daarmee heeft de bandiet geen macht meer heeft over zijn ‘trouwe’ soldaatjes. Onmiddellijk daarna wrijft de heilige met zijn rechterhand over de ‘tondeldoos’ en ziet dan - en met hem de honderden gevangenen - dat kalief Ali Bardoer in elkaar begint te schrompelen en na een poos zo klein is geworden dat er alleen maar een klein dwergachtig wezentje overblijft, dat zich nu aan de voeten van Jacobus werpt. Dan volgt nog een flits en allen zien nu dat de kleine kalief een stenen dwergje is geworden, volledig onderworpen aan St. Jacob-de-geest.

Alle pottenbewoners worden bevrijd en weer tot normale grootte teruggetoverd. Daarmee is ook bij allen de betovering verbroken en zijn ze niet langer in de ban van Ali Bardoer. Het is nu een drukte vanjewelste in die grote ruimte!
De plannen van de kalief zijn de grond in geboord; zijn hoogmoedswaanzin levert geen gevaar meer op!

Daarop vertelt St. Jacob-de-geest dat hij had gemerkt dat er steeds minder pelgrims Santiago de Compostella bereikten en hij was zich gaan afvragen hoe dat kwam.
Toen had hij de digitale noodkreet van Frans en Nelly ontvangen. Geesten zijn nu eenmaal gevoelig voor alles wat er aan straling en (Wifi-)signalen in de lucht ronddoolt. En uit deze noodkreet van Frans en Nelly bleek voor hem overduidelijk welk gevaar er van de zelfbenoemde kalief uit ging en hij was toen terstond in actie gekomen.
“De rest hebben jullie hier zelf meegemaakt; ik ga nu verdwijnen, want een geest kan niet lang onder de mensen blijven; ik ga terug naar het schimmenrijk en jullie, jullie moeten allemaal verder gaan en Santiago de Compostella bereiken. Het zal mij goed doen jullie daar weer te zien!”

De ‘geest’ Jacobus nam afscheid en hij nam de ‘tondeldoos’ mee. `Altijd handig`, zei hij, `je weet maar nooit! Er lopen nog veel te veel vreemde pseudo-kaliefs rond op deze wereld!`

´Tot ziens in Santiago de Compostella´ , riep hij nog en was toen in een flits verdwenen.

(wordt vervolgd)

Dag wandelaars. Het schiet al aardig op, 150 km nog te gaan. Hopelijk blijft het jullie voorspoedig gaan. Leuke foto's! Succes en blijf gezond!
Nog energie over? Je kunt je in Pamplona voor de stieren uit rennen!
Wederom benieuwd naar jullie verhalen. Tot onze terugkomst in Melick!
Warme groet.