Alexis Tsipras
Minister-president van Griekenland
Athene


Beste Nelly en Frans,

Jullie kennen mij intussen misschien. In alle kranten prijkt mijn naam de laatste tijd, zeker na het door mij gewonnen referendum, op alle voorpagina’s en dat vind ik heerlijk; daar kick ik op! Soms vraag ik me wel eens af waar ik dat aan verdiend heb; waarom zoveel belangstelling voor een armlastig land en zijn premier. Misschien omdat ik zelf niet arm maar wel lastig ben? Wie zal het zeggen?

Ik richt mij nu tot jou Frans, omdat ik gehoord heb dat jij mij uit de problemen kunt helpen. Jij bent wellicht de enige betrouwbare deskundige op het gebied van de belastingen! En ik moet van die Europese lui de belastingen hervormen! Ik weet ook wel het een en ander van belastingen, maar ik ben nu eenmaal niet betrouwbaar! Dat zegt tenminste, onuitgesproken weliswaar, jullie eigen minister van financiën. Als ik het goed heb is Jeroen Distelbloem een goede bekende van jou en nu komt mijn vraag aan jou. Zou jij eens een goed woordje voor mij bij Jeroentje willen doen?

Ik, de arme Griek, wil bijzonder graag nog eens een flinke bom geld van hem en zijn rijke collega’s ontvangen. Ze zijn in het verleden zo royaal geweest voor ons, arme Grieken, dat velen van ons er steenrijk van zijn geworden en ik kan me niet voorstellen, dat hij deze keer zou weigeren de geldbuidel voor ons te openen, zeker na dat goede woordje van jou, Frans. Wij kunnen dan, gewoontegetrouw, weer diep in zijn buidel graaien en alles eruit halen wat er maar uit te halen valt. In het verleden hebben wij toch keer op keer beloofd alles terug te betalen; dat het er telkens niet gekomen is wil nog niet zeggen dat we op termijn onze belofte niet waarmaken; het komt er gewoon nog niet van. Ons begrip van tijd speelt hierin ook een rol, maar dat begrijpen die punctuele noorderlingen maar niet! Maar ik begrijp best dat belofte schuld maakt. Daar ben ik trouwens heel sterk in, in het maken van schuld. Mijn critici hebben gelijk, dat ik fout of fout stapel, maar als ze zeggen dat ik nooit schulden maak, dan hebben ze het toch echt mis. Dat is nu iets waar ik echt goed in ben!

Snap jij dat, Frans? Daarnaast zeggen ze dus dat ik onbetrouwbaar ben en ook dat klopt! Maar als je slechts één, hoogstens twee ontspoorde karaktertrekken hebt, wil dat toch niet zeggen dat er verder helemaal niets meer aan mij deugt? Wie zonder zonde is werpe toch de eerste steen? Ik heb geen steen tegen mijn kop gekregen, alleen maar verwijten! Snap jij dat Frans?

Daarom, Frans, doe eens een goed woordje bij je vriend Jeroen Distelvink en dan beloof ik jou dat ik je rijkelijk daarvoor zal belonen. Wat mijn belofte waard is? Die is waard voor wat het waard is, uiteraard. Wij Grieken beloven altijd heel veel, maar wij maken iets alleen maar waar als het ons iets oplevert. Waarom zou je anders iets beloven? Kijk, jij kunt deze redenering van mij wellicht begrijpen, maar mijn Europese collega’s die snappen er niets van. Soms snap ik er zelf ook niks meer van. Maar dat krijg je als niemand je nog vertrouwt; dan ga je aan jezelf twijfelen. Ik doe alles alleen maar tot meerdere eer en glorie voor mijn landgenoten, de Grieken. En ik ben ook een Griek. Wat is er dan op tegen dat ik alles ook voor mijn eigen gewin en voordeel doe? Ik weet niet beter! Geen enkele Griek weet beter! En dat de buitenwereld dat maar niet begrijpt, dat gaat mijn pet te boven!

Maar jij, jij bent geen Griek; jij kunt dus onbevooroordeeld je mening geven. Daarom mijn vraag: wil jij in Griekenland het hele belastingsysteem komen hervormen? Ik weet zeker dat Jeroentje Distelbink enthousiast zal zijn als hij hoort dat jij dat gaat waar maken waarover hij al jaren tegen mij zit te zeuren. Maar ik weet ook dat hij al zijn collega’s ervan zal overtuigen dat het een succes wordt als jij dat doet. Ik zal je rijkelijk belonen. Dat beloof ik je! Ik weet nog niet wanneer, want nu hebben we alleen maar schulden, maar ik beloof je dat ik je, zodra we uit de schulden zijn - misschien eind van deze eeuw – met rijkdom zal overladen! Wij Grieken zijn nu eenmaal royaal voor onze vrienden, maar we hebben anderzijds ook een ruim tijdsbesef en een (uit)rekbaar geweten! Maar wat misschien vaststaat is, dat tegen die tijd onze t.b.w.-belasting heel wat opgeleverd heeft. De t.b.w.-belasting, die ken je niet? Dat valt me tegen: de t(egen) b(eter) w(eten)- in belasting!!

Wat zeg je? Jij gelooft mij niet?
Wat heb ik aan een vriend die mij niet gelooft en die niet doet wat ik hem vraag?
Wil jij soms de eerste steen werpen? Ja? Is je geduld op? O, dan kan ik me maar beter uit de voeten maken! Ik heb nu al hoofdpijn! Ik ben in jouw ogen blijkbaar de steen des aanstoots! Maar dat zul je ook wel niet begrijpen!!

Ik ga Juncker bellen, mijn volgende vriend; eens kijken of die misschien wel een vriend heeft die mij een vriendendienst kan bewijzen. Ik snap het allemaal niet meer!

Loop maar door dan ben je morgen in Santiago; maar ik kom je heus niet achternalopen. Dat is tegen mijn trots en waardigheid. Ik ben tenslotte een Griek!!

Doe wel de groetjes aan Nelly, Grieken blijven altijd galant, dat weetje!
Shit!


Alexis de Griek