NaarSantiago.reismee.nl

Corbigny 19/701

Eerst een reactie op de verhalen van Thuur. Vandaag hebben we de gelegenheid ze eens rustig te lezen. Het zijn spannende en verrassende verhalen, maar ik vind het karakter ervan erg frivool. Pelgrims, Thuur gaan niet naar wijnfeesten en bezoeken al helemaal geen onzedelijke Flower Power bijeenkomsten. Water, brood en bidden en af en toe een paar flesjes Chablis, maar dat alleen omdat de Heer zelf ons op de bruiloft van Kanaan daarop wees. Maar blijf in elk geval zo doorgaan; zodat wij kunnen lezen over al die verleidingen, die wij moeten weerstaan.

Melanie willen wij bedanken voor de vele keren, dat ze ons hielp als wij weer eens niet rechtstreeks op internet konden. Onze schoonzoon Nico feliciteren we met zijn verjaardag.

Vandaag bij prachtig weer over de VOIE ROMAINE, de oude Romeinse weg naar Corbigny gelopen; een klein plaatsje met een streekfunctie. Voor ons wil dat zeggen, dat er weer een bakker, een winkel en een cafe is. En we vonden vrij snel een (eenvoudige) hotelkamer en een internetcafe waar we vandaag eens rustig onze post kunnen bijwerken. Wij voegen ook nieuwe foto s toe.

Groeten Frans Nelly

Reacties

Reacties

Thuur

Hallo Nelly en Frans,
Omdat jullie nog een - betrekkelijk - klein aantal dagmarsen van Nevers verwijderd zijn heb ik jullie routekaart nog eens goed bekeken; best interessant om die stapjes te zien, die samen leiden tot een grote voettocht. Toch heb ik een aantal vragen bij dat kaartoverzicht. Uit jullie dagverslagen lijkt het alsof alles erg goed is gegaan, maar hebben jullie soms informatie achtergehouden?
Wat moet ik denken van de enorme zijsprong naar Arras? Hadden jullie plotseling zeelucht nodig? Of is een van jullie daarheen getrokken en zo ja, wat is de reden daarvan geweest? Wie heeft wie weer bij de les gehaald? En wat te denken van de afwijking van het schema even oostelijk van Parijs? Geen woord over gehoord, maar mij maak je niets wijs: jullie zijn toen het Parijse nachtleven ingedoken en hebben daarna – alsof er niets gebeurd is – de tocht voortgezet. Tot even voor Auxere gaat het weer regelmatig, maar dan is iemand van jullie twee ervandoor gegaan en de ander heeft deze net even voor Beaune weten te achterhalen. En dan als klap op de vuurpijl zie ik dat jullie al vlak bij Lyon zijn geweest; dat was toch helemaal uit de richting! Ik ben nieuwsgierig en daarom echt benieuwd naar de redenen van deze heimelijke omwegen!
Heb ik gelijk of zit ik nu te fantaseren? Ik heb Molan er ook op gewezen dat jullie toch een aantal keren van het rechte pad zijn afgeweken! Hij zei slechts: “Zou het niet gewoon een computerfout kunnen zijn?” Ik heb veel waardering voor Molan , maar nu hij doet alsof hij ook verstand heeft van computers, krijg ik toch mijn twijfels. Ik begrijp overigens dat jullie Molan nog niet ontmoet hebben. Ik heb hem daar eens naar gevraagd en weet je wat hij zei: “Thuur, je moet intussen toch weten dat ik Nelly en Frans niet kán ontmoeten; ik volg hen natuurlijk en ik hoop en let erop – voor zover dat in mijn vermogens ligt – dat alles naar wens verloopt. Daarom moet je mij ook niet lastig komen vallen met de veronderstelling dat ze geregeld van het rechte pad afgedwaald zijn; dat is jouw fantasie, niet de mijne! Ik fantaseer trouwens nooit; ik wil graag met onze twee pelgrims in contact blijven, maar dat zal altijd via jou zijn; jij bent mijn medium”.
Ik wist eerst niet wat ik moest zeggen; was ik een soort Jomanda, maar dan niet in het blauw? Zou ik daarom ook zo gemakkelijk de kristallen bol kunnen lezen en katten zien die in vrouwen kunnen veranderden? Heb ik kwaliteiten – zonder nu verwaand te gaan doen - die het normale te boven gaan? Ik begin het langzamerhand te geloven. Frans en Nelly, doe mij een plezier en praat er met niemand over. Ik zal het zeker niet aan de grote klok hangen maar wel verder openstaan voor de ingevingen die ik vanuit het paranormale ontvang; die zal ik jullie blijven doorgeven. Waarom gebruikt Molan juist mij? Anderzijds, als het iemand moet zijn, waarom zou ik het dan niet kunnen zijn; hij moet toch iemand hebben om mee te communiceren! Ik moet zeggen dat ik me wel eens heb afgevraagd waarom Molan zich met jullie pelgrimage is gaan bezig houden, maar daarover weigert hij te praten. Enfin, hoe het ook zij, ik zal ervoor zorgen dat jullie op de hoogte blijven van wat Molan aan mij doorgeeft, al blijf ik het toch allemaal wat vreemd vinden. Hebben jullie enig idee?
Na deze persoonlijke ontboezemingen blijf ik met de vraag zitten: waarom die zijsprongen tijdens jullie tocht, of heeft Molan toch gelijk: een computerfoutje!?
’t Is me wat,
Groetjes en nu rechtstreeks naar Nevers!
Thuur

Dan

Hallo Nelly en Frans,

Vandaag 6 juli (6-7) is het precies 29 dagen na jullie vertrek op 7 juni (7-6). Een mijlpaal, want 29 is een bijzonder getal.

Zo is 29 het laatste priemgetal in een rekenkundige reeks van 5 getallen die bestaat uit de kleinst mogelijke priemgetallen (die rekenkundige reeks is: 5, 11, 17, 23, 29).

Het is trouwens ook het kleinste priemgetal van de vorm 7n+1.
En 29 is de wortel van (6!+(6!+6)/6) (zoals jullie weten: 6!=6x5x4x3x3x1).
En: de cijfers van 2 tot de macht 29 zijn allemaal verschillend.
En: het is het kleinste priemgetal van meer dan 1 cijfer, met als eigenschap dat als je er het getal bij optelt dat ontstaat wanneer de cijfers worden omgekeerd, precies een kwadraat oplevert (29 + 92 = 121 = 11x11). En dat is maar een kleine selectie van de bijzondere eigenschappen van 29.

Wie zo lang van huis is, en om zich heen voortdurend andere talen hoort spreken, wil natuurlijk ook wel eens iets over zijn/haar moedertaal lezen. Al is het natuurlijk maar de vraag of Nederlands wel de moedertaal is voor een (Zuid)Limburger. Maar in elk geval het komt het aardig in de buurt.

Daarom nu een leerzaam stukje over het langste Nederlandse palindroom (je weet wel, een woord dat je zowel van links naar rechts, als van rechts naar links kan lezen, zie ook `Becanus, parterretrap, parterreserretrap etc).

Het palindroom is: potstalmelkkoortspilstaalplaatslipstrookklemlatstop. Of in context: Potverdorie, waar heb ik die potstalmelkkoortspilstaalplaatslipstrookklemlatstop nou neergelegd. Ik kan dat ding niet vinden!'

Ik geloof niet dat jullie een agrarische achtergrond hebben, en dan is de kans groot dat het woord ombekend is. Vandaar deze korte historische toelichting van de herontdekker van dit palindroom, Piet Burger. En mocht deze geschiedenis bij jullie al bekend is, dan is het ook goed voor de algemene ontwikkeling van niet-pelgrims die jullie reisverhalen volgen.

Dit is de geschiedenis:
Zo omstreeks 1897 brak er een veeziekte uit die miljoenen boeren met wanhoop vervulde. Koeien die juist gekalfd hadden, kregen plotseling koorts (in de medische wereld ook bij kraamvrouwen bekend: de zgn. kraamkoorts). Het vreemde was evenwel dat de ziekte haar slachtoffers eiste onder het vee dat in zgn. potstallen werd gehouden. De boeren spraken dan ook van de potstalmelkkoorts.

Naarstig werd gezocht naar een geneesmiddel voor de meestal dodelijke kwaal, en ziedaar, men slaagde. In 1898 presenteerde wetenschap een pil, de potstalmelkkoortspil aan de desolate boerenstand.

Een fabrikant was bereid in te springen, en liet een machine construeren om met de produktie op grote schaal een aanvang te maken. Weldra rolden dan ook de eerste pillen uit de machine. Ofschoon, rollen was een wat eufemistische omschrijving voor het geweld waarmee de pillen uit het apparaat schoten. De inpaksters riskeerden hun leven, en moesten bovendien vrijwel de gehele dag op hun knieën zittend, van de grond hun doosjes vullen. Daar had de fabrieksmonteur echter al gauw iets op gevonden. Hij maakte van staalplaat een vernuftig baantje, waarop de pillen al slippend bijna tot stilstand kwamen, alvorens de machine te verlaten, en hij noemde deze slipstrook van staalplaat: de potstalmelkkoortspilstaalplaatslipstrook.

De vinding, hoe vernuftig ook, had Ă©Ă©n groot nadeel: het ding schoof telkens, door het schokken van de machine, uit de pillenbaan, en dan begon het gedonder weer van voor af aan. De monteur, niet voor Ă©Ă©n gat gevangen, meende de oplossing gevonden te hebben, door de (kortweg) slipstrook te borgen met een klemlat, de zogeheten potstalmelkkoortspilstaalplaatslipstrookklemlat.

De praktijk leerde hem al gauw hoezeer hij zich vergiste, want wat bleek: de slipstrook ging er mét klemlat vandoor, en dan begon het... nou ja, laat maar. De monteur, kapot van zoveel tegenslag, nam zes baaldagen op, maar is nadien nooit meer teruggezien. Inmiddels bleef het maar sukkelen bij de fabrikant, die ten einde raad de hulp inriep van ir. Samuel Leumas. Deze geniale figuur creëerde een ei van Columbus, in de vorm van een stootnok, die alle capriolen van de hupse strook neutraliseerde, en noemde deze de potstalmelkkoortspilstaalplaatslipstrookklemlatstop.

Hopelijk helpt dit stukje vaderlandse geschiedenis om de band met Nederland niet te verliezen.


groet,
Dan

Anny

Hoi Hoi.
Zijn gisteren met z'n vieren naar de crematie van "Ben van Els" geweest.
Was mooi en sereen.
Het weer is nu een beetje rustig en aangenaam hier.
Zaterdag ga ik met de kinderen 10 dagen op vakantie, ik weet niet hoe lang jullie nog wegblijven en of ik jullie dan kan volgen.
Maar ik doe mijn best.
Hou vol!!!!!!!!!!! De laatste loodjes wegen het zwaardst. Heel knap!
Lieve groetjes Anny

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!