Hallo Nelly en Frans
Gisteren heb ik het nieuws van deze week even vluchtig doorgenomen en mij trof het bericht van de diefstal van wierook en kaarsen uit het pelgrimsoord Santiago de Compostella; ook iets van gehoord? Verder stond er een opvallende advertentie van een speciale markt en ruilbeurs in Luik; die was georganiseerd door en voor pelgrims die naar een pelgrimsoord willen gaan of er juist vandaan komen en daar ben ik vandaag maar eens naar toe gegaan.
Je weet niet wat je ziet; je kunt het niet zo gek bedenken of het is er te vinden. Allerhande soorten kaarsen - grote en kleine -, kakkers - kleine en grote - , medailles - grote en kleine -, schelpen - kleine en grote -, maar ook – met respect – alle onderdelen van heiligen - kleine en grote -, ook van de heilige Jacobus, relikwieën dus; niet alleen in plastic, maar ook de oorspronkelijke beentjes en botjes, als je de handelaren mag geloven, met echtheidscertificaat! Een verkoper had een compleet skelet daar staan. Toen ik hem vroeg van wie dat was zei hij zonder blikken of blozen: van Sint Jacob. En toen ik naar de prijs informeerde zei hij dat de heilige niet te koop was; hij was altijd en overal bij hem als zijn beschermheilige, ook al was hij zelfs minder dan vel over been! Het meest bizarre vond ik wel een Santiago-verzamelaar die op zoek was naar de linkerbovensnijtand van St. Jacobus. De rest had hij, sommige zelfs dubbel en hij zocht nu speciaal naar die tand; hij wilde die wel ruilen voor maar liefst vier kiezen van de heilige! Daar had hij er genoeg van! Zelfs van het melkgebit!
Ik heb het overigens niet kunnen nalaten om één haar van de apostel voor jullie te kopen; een echt haar, ook met bewijs van echtheid; jullie kunnen het te zijner tijd van me overnemen! Gratis!
Waar de markt ook mee vol stond was met genotsmiddelen; overal de meest zinnenprikkelende geurtjes en kleurtjes en overal rook je de wierook; ik ging naar de standjes waar je die kon kopen.
Aan de overkant van een van die kramen bleef ik even als aan de grond genageld staan: de verkoper kwam mij niet geheel onbekend voor, sterker nog, ik herkende bijna direct Ludovic, de begeleider van Marinda de waarzegster. Marinda was er ook; ze zat ietwat terug van de tafel met spulletjes languit in haar pseudo-burka in een tuinstoel; soms deed ze de klep van haar ‘kopvod’ even open en zei ze iets; net een koekoek die op het hele uur een paar keer uit de klok komt en wat naar voren kwettert waarna de vogel zich weer in zijn hok terugtrekt. Er stopte een autootje bij hen en er kwamen een paar Chinezen uit, die pakketjes uit de auto haalden en achter het kraampje van Marinda en Ludovic deponeerden. Zo gauw ze gekomen waren, waren ze ook weer verdwenen. De pakketjes werden geopend en de inhoud op tafel uitgestald: kaarsen en wierook, nieuwe voorraad dus! De lege dozen werden verderop neergegooid en ik kon het niet laten er een mee te nemen. Ik wilde mijn haar van de heilige Jacob erin leggen toen mij drie letters opvielen, die op de verpakking gedrukt stonden: S d C . Dit kon niet anders of het materiaal moest uit dat Galicische pelgrimsoord komen. Gestolen goed derhalve. De Chinese wierooksmaffia was dus ook op de markt aanwezig. Dapper als ik – soms – ben rende ik naar het politiekantoor, legde alles uit en ging samen met de gendarmes naar de kraam terug. Verbijsterd bleef ik staan: geen kraam meer, geen Ludovic, geen Marinda! Alleen liepen er nog twee katten rond, die ik herkende en dat vertelde ik ook!
“Allez manneken, zei een van de gendarmes, die blijkbaar het Vlaams meester was, “al ben ik een Belg, ge moet niet denken dat ge ons voor den zotte kunt houden. Laat dat niet weer passeren, want zo’ne kol vinden we niet plesant!” Toen ben ik verward naar huis gegaan, met een haar van Sint Jacob bij me.
Heilige Sint Jacob, ora pro nobis,
en vandaag speciaal voor mij!
Thuur