Hallo Frans en Nelly
Jullie weten dat ik grote belangstelling heb voor een bepaalde diersoort: de koe. Nu zitten jullie in een gebied waar de koe niet meer koe heet maar vache. Op zich is dat niets bijzonders als je in het franssprekend deel van Belgie rondwaart, maar met de Waalse koeien is iets speciaals aan de hand. Je hebt twee soorten; nee, niet rood- en zwartbont, want die heb je hier ook. Het is veel aparter; je hebt daar melkkoeien en kaaskoeien!! En nu het meest opvallende: kaaskoeien kunnen lachen en dat kunnen melkkoeien niet! Kijk maar eens goed om je heen, want de Walen zijn zo trots op hun lachende kaaskoeien dat ze overal in dat gebied – en dat loopt door tot in Noord-Frankrijk – borden langs de wegen hebben geplaatst met erop, juist: de lachende koe: La vache qui rit.
Nu zul je wellicht zeggen: ik heb hier wel koeien gezien, maar niet ééntje die lacht. Dat klopt, die koeien lachen niet zomaar, daar dien je een heel speciaal ritueel voor uit te voeren; die koeien zijn ook niet gek! Ga maar eens op een koe af en dan moet je allereerst de koe bij de hoorns vatten. Dat kan enige moeite kosten, maar er staat je dadelijk ook een vache te wachten die “rit”! Vervolgens moet je het beest aan het lachen brengen. Daartoe dienen jullie samen het volgende deuntje te zingen: “Iene miene mutte, tien pond grutten, 10 pond kaas, iene miene mutte is de baas”. Zing er maar vrolijk op los, eventueel toevallig passerende Walen snappen van deze tekst toch niks! Daarbij moet je met je benen dezelfde bewegingen maken als de horizontale die je met de hoorns maakt, maar dan nu vertikaal. Eigenlijk gewoon met armen en benen op en neer gaan! Als de koe zich dan van je losrukt en een poot naar haar voorhoofd brengt en ertegenaan klopt alsof ze wil zeggen: je bent “beklopt”, dan heb je n i e t met een kaaskoe te maken en staat je niets anders te doen dan een andere koe te zoeken en hetzelfde ritueel opnieuw uit te voeren. Ik weet het: het kan een heel poos duren, maar het is een onvergetelijke belevenis wanneer je er tenslotte een treft die begint te lachen. Kijk die dan in de poppetjes van haar koeienogen en je zult zien dat daar dankbaarheid uit straalt: eindelijk een paar mensen die van kaas houden!!
Als je dan van ’la vache qui rit’ afscheid neemt zal ze nog eens hartstochtelijk beginnen te lachen; het is niet bekend waarom ze dit doet: mogelijk lacht ze zich dan de pleuris omdat ze er weer eens in geslaagd is een paar ‘kaaskoppen’ een belachelijk tafereel te hebben laten uitvoeren!! Wie zal het zeggen? Ik zal het Molan eens vragen.
Groetjes,
Thuur (ik lust overigens geen kaas!)
NB: Graag een klein filmpje maken van jullie optreden voor de kaaskoe; wil het later wel eens terugzien!

hoi Frans en Nelly
Jullie maken weer vanalles mee op deze wandelreis.
Het lezen van alle verhalen is leuk.
De conditie is goed,had niet anders verwacht.
Nog veel wandelplezier op deze lange tocht.
We blijven jullie graag volgen.
En hopen dat jullie geen regen onderweg krijgen.
groetjes Henk en Zus

Beste Nelly en Frans;

Zo te lezen zijn jullie weer goed op dreef.

En als ik de verhalen moet geloven,komen jullie nog een hele veestapel tegen.

Nelly als jij de kar trekt,is Frans zeker achter die zwarte of bruine kip aan.
En moet hij dan, zoveel te harder lopen om jou weer in te halen?

Het zal ook af en toe niet mee vallen, om een goede slaap en eetgelegenheid te vinden.
Maar hopelijk lukt het jullie al die tijd.

Hier hebben we nog goed te werken,waarin Noortje en Joep voor de nodige ontspanning zorgen.

Verder wensen wij jullie een goede en veilige reis toe.

Groeten van Riek en Wil.












Wij wensen jullie nog een goede en veilige reis toe