Hallo Nelly en Frans,
Jullie tocht gaat niet naar Suriname. Dat zou te voet niet alleen heel ver zijn, maar met al dat water ook problematisch. Al kan dat wel (over water lopen), tenminste volgens de fysicus Daniël Bonn, winnaar van de Marie Curie Excellence Award, hoogleraar Complexe vloeistoffen aan de UvA en het Laboratoire de Physique Statistique de l’ENS in Parijs.

Je moet dan wel maizena in het water oplossen en snel genoeg lopen. Lees het in ‘Shear Thickening of Cornstarch Suspensions as a Reentrant Jamming Transition', Physical Review Letters 100, 018301 (2008),
en bekijk het op YouTube: http://www.youtube.com/watch?gl=NL&hl=nl&v=f2XQ97XHjVw.

Maar al is Suriname niet de bestemming, en al gaat de tocht gaat niet over water, het is een lange tocht het zuiden en naar het westen. Petje af en ter aanmoediging een vertrekgedichtje dat ook als het einddoel Suriname was, passend zou zijn.

Zeezang,by myn vertrek uit Texel, den Isten van december, 1784, naar Suriname; met het schip De Vrouwe Anna Margaretha.

Het begint zo:

ô Anna margaretha, gy,
Die, onlangs dobbrende op het Y,
En nu, al danssende op de baaren
Van 't kielryk Texel, bly' te moê,
My knikt het vriendlyk welkom toe,
En noopt om, in uw' boord, naar 't zoele west te vaaren!


Veel succes,

Dan

De Queeste naar het Verloren Wierooksvat

Reisroman in 3 delen

Hallo Frans en Nelly

Nu jullie de eerste dag erop hebben zitten en denken dat jullie een rustige eerste nacht buiten Melick tegemoet zullen gaan, moet ik toch even laten weten dat dat ook wel de laatste keer zal zijn voor langere tijd.
Want afgelopen nacht heb ik een droom gehad en daarin vertelde mij ene Molan - met die naam stelde hij zich voor - dat ik jullie toch moest waarschuwen voor een tocht vol ontberingen en gevaren! Maar ook dat dat jullie niet moet weerhouden eraan te beginnen en vooral te voltooien, want Molan heeft voor jullie een opdracht in petto waarover ik nu nog geen mededelingen kan doen. Het enige dat deze geheimzinnige figuur mij nu nog meedeelde was dat het volbrengen van de tocht, die een soort zoektocht zal worden, jullie tot helden voor het leven zal maken. Eerlijk gezegd begrijp ik er weinig van maar in een volgende droom zal er wel meer duidelijk worden, hoop ik, want ik wil jullie ook niet onnodig ongerust maken maar wel een beetje nieuwsgierig. Overigens zullen jullie tijdens de tocht hulp krijgen van wezens en gedaanten die het goed met jullie voor hebben, maar er zijn ook anderen en die...........
Slaap vannacht nog maar rustig; probeer ik ook.
Thuur

Dag Nellie en Frans,
Ik heb jullie 10 foto's geschonken. Klik er dus maar vrolijk op los. Over een paar te maken foto's wil ik graag enige zeggenschap hebben. een soort artistieke foto's met het thema: het "mooie"van het "lelijke". Het vervallene, het vervuilde heb ik wel eens vastgesteld, kan heel boeiend zijn, zoals het glamourachtige lelijk kan zijn. Het is doorgroefd, doortrokken van het betrekkelijke.
Je ziet maar.
Jène

Dag Nellie en Frans,
Een vorige tekst is, geloof ik, verloren gegaan. nog een poging na de door jullie gegeven aanwijzing.die vorige tekst was wat quasi-filosofisch geneuzel over een eventueel diep motief over de neiging om huis en haard te verlaten en weg te ttrekken. Via een ingewikkelde redenering vertekt de mens om weer thuis te kunnen komen. Omdat thuis meer thuis is als men ernaar toe trekt. Misschien was ik, toen ik dit schreef, enigszins bevangen door de hitte.
ik heb de tekst van dan natuurlijk gelezen. Iets om te controleren. Ik ga morgen bij de supermarkt de nodige ingrediënten halen.
intussen: houd goede moed. Ik vertel met trots over jullie aan ieder die het maar horen wil.
Jène

Dag Nellie en Frans,
Vandaag er maar eens de atlas bij gepakt. Stoutemont, Ebly, Izel en zelfs Avioth (met de mooie abdij ) niet gevonden. In ieder geval is het wel duidelijk dat jullie al heel wat afgetippeld hebben. In ieder geval verder dan Keimes. Tot mijn verbazing zouden jullie nu in (de buurt van) Nivers zijn. Dat is zoveel kilometer ten zuidoosten van Parijs. Praktisch midden Frankrijk in de streek van Nivernais. Is mijn atlas dan zo verouderd of hebben jullie stiekem de trein genomen? Hoe dan ook ik "stoeët"over jullie bij edereen. Komt er bij het een en ander ook een beetje lijden in jullie avontuur. Want dat hoort bij pelgrims en kunstenaars dat ze af en toe de nodige dosis lijden te verduren hebben.
Mooi zjn de foto's. Ook die je voor mij gemaakt hebt. Toch is dat niet het echt lelijke wat ik bedoel want dat gebouw dat ik zie is juist van een verheven schoonheid. Met lelijk bedoel ik bijvoorbeeld een tuintje met afvalhout en versplinterd triplex en een vuinisemmer waar goor plastic uithangt. Prachtig is die abdij van Orval. Je zou je zo gaan bekeren als je die ziet.
Hier gaat alles goed. Judiths huis is prachtig geworden. Claudia heeft haar vriend gevonden. Maar het is mij te veel de prins op het witte paard. Maar ja, we moeten allemaal wel eens door het sprookjesbos om op de goede weg te komen. Zelf heb ik een staaroperatie achter de rug. De dokter zei dat ik heel flink was, want ik had niet gehuild.Maareen snoepje was er niet bij.
Zo nu genoeg gepraat. En jullie: zet er goed de pas in "mèt de wîndj van achter en de bóks vôl êrtesop"
Jène

Dag Nellie en Frans,
De plaatsen die jullie de afgelopen dagen zijn gepasseerd heb ik niet in mijn atlas kunnen vinden. Wel Troyes natuurlijk, waar jullie een rustdag hadden. Om op enigzins de indrukken na te voelen die jullie van deze stad zullen opdoen/hebben opgedaan, ben ik op internet wat gaan zoeken over Troyes. Kom dan wijken tegen als Saint Savine, La Moine, Saint André les Vergers, La Chapelle de saint Luc. Een mooie taal dat Frans. Ik heb gelezen over bisschop Lipus die voorkwam dat Attila de Hun de stad verwoestte. En over de Troyenaar die paua Urbanus IV werd. Gelukkig was er op de site ook een meneer die veel foto’s van Troyes gemaakt had. Van de glasschilderkunst. En van de mooie gebouwen waarbij mij opviel dat er veel muren met vakwerk waren, zodat je even kon denken in Duitsland te zijn.
Zo heb ik geprobeerd samen met jullie daar even rond te wandelen.
Hier is het erg heet, maar ik heb me voorgenomen om er niet over te zeuren. Gewoon doorleven of, zoals jullie doen, gewoon doorlopen in een hitte die nog veel heviger zal zijn dan hier. Hoe dan ook: houd goede moed!
Jène

Daar trekken ze door het Franse land,
ver voorbij het land van Keimis,
opnieuw een beetje Hans en Grietje
met maar een paar kruimeltjes.
Twee pelgrims van schulp naar schelp.

Het is een tocht
die Frans
begonnen is
vierenzestig jaar geleden
in de voorkamer
van het huis nummer 13
(nee, niet die 13!)
in de Groenstraat.

Waarom die tocht?
Vraag niet waarom.
Zij gaan gewoon van Keimis naar Jacob.

Wie vraagt naar het waarom
blijft in zijn verstand
en dat is
niet zwerven in zijn wezen
en niet verder kijken
dan Keimis
waar je nog altijd
het veilig huis kan zien.
en waar je Jacobus
die je door de eeuwen heen
met de Twaalf
aan tafel zitten zat
- wat dat ook betekenen mag -
dan maar laat
voor wat hij is.

Nee, nogmaals:
niet dat waarom.

Jène