Zuster Maria Castulletta
Ordino Santa Clara
Medina de Rioseco
Espana

Grito de angustia !!!
(Noodkreet !!!)


Frans en Nelly !!

Wat hebben jullie toch met mijn zustertjes gedaan? Waar zijn ze nu!? Waar kan ik ze weer vinden en terugbrengen?
Wat er gebeurd is???
Jullie, Frans en Nelly, hebben op 17 juni 2015 in Medina de Rioseco misbruik gemaakt van onze gastvrijheid. Onze zusters hebben jullie in ons hospitium verwend, omgeven met de beste zorg en wij hebben jullie een mooie slaapplaats toegewezen.
Omdat ik ’s avonds laat nog een lang gesprek had met Padre Perdone, mijn toeverlaat en biechtvader, heb ik de volgende dag pas gehoord dat jullie die avond mijn zustertjes verteld hebben over de spannende avonturen die jullie de afgelopen jaren tijdens de pelgrimstochten naar Santiago de Compostella hebben beleefd. Maar dat heeft helemaal verkeerd uitgepakt bij mijn nonnekes. Zoals bekend zijn wij, de Clarissen in Medina, een beschouwende orde en daarom komen wij ook nooit buiten de muren van ons klooster. Wij verlangen helemaal niet naar jullie z.g. vrijheid. Het enige contact met de buitenwereld is via de pelgrims die hier onderdak zoeken. Ik heb begrepen dat jullie mijn zustertjes verteld hebben over de grote vrijheid van het wandelen, van de leuke terrasjes met de lekkere pilsjes, van – ik durf het haast niet te zeggen – van slapen op gezamenlijke slaapzalen, ongeacht de sekse, enz. enz.! Ik zal het niet te lang maken, maar feit is dat jullie mijn Clarisjes de kop op hol hebben gebracht. Zij zijn vanmorgen al heel vroeg, even na jullie vertrek, op en aan de loop gegaan en het hele nest bevindt zich nu buiten de veilige muren; ze lopen daar rond in die boze buitenwereld! Er wordt gefluisterd dat ze ook naar SdC trekken!! Ik heb ook nog gehoord dat jullie die avond met hen samen gezongen hebben en m.n. één vers voortdurend herhaald hebben:
“Oh wat is het toch heerlijk fijn om arm, gehoorzaam en kuis te zijn; faria, faria, faria, faria, faríhja!” op de wijze van een bekend zigeunerlied. En dat werd even later: “Oh wat is het toch heerlijk fijn om rijk, ondeugend en stout te zijn”, en dan weer dat 5-werf faria”. En dan schrijf ik hier nog maar de gekuiste versie; wat er later die avond gezongen is, krijg ik niet over mijn lippen en zal ik ook nooit aan het papier toevertrouwen. Foei!!
Breng de nonnekes terug naar mij, hun moeder, die altijd als een kloek voor ze heeft gezorgd, zodat ze achter de muren weer hun beschouwend en deugdzaam leven kunnen voortzetten. Maar eerst moeten ze dan natuurlijk bij Padre Perdone om vergiffenis vragen voor wat ze in de tussentijd ‘uitgevreten’ hebben. En voor jullie geldt voortaan een ban voor ons klooster! Wie doet nou zoiets: vrome nonnen ‘de verkeerde weg’ opsturen. Foei! Vijfwerf foei!!

Las monjas pueden perdonarte; nunca voy a hacer eso!!!
( Mogen de nonnen jullie vergeven; ik zal dat nooit doen)!!!

Zuster-overste Maria Castulletta,
mede namens Padre Perdone!