Salceda 23/1584
Reacties
Reacties
...En op de dag dat zijn moeder 102 jaar werd, naderde hij, met zijn gade aan zijn zijde de stad Santiago de Compostella. Hij was geroerd, maar weende niet. Nu ja, een traan glom in de bovenhoek van zijn rechteroog. Neen, wenen deed hij niet. Zijn gade evenmin. Het was dan voorwaar ook niet de eerste maal dat hun oog de muren dezer stad ontwaarden.
En beiden wisten: nog vele jaren zouden volgen waarin deze aanblik hun deel zou zijn, want een verlangen naar een immer wijkend onbestemd oord, onbekend voor wie hechtte aan huis en haard, was in hun bloed gevaren...als een ziekte, een koorts die niet te temperen viel. Hetgeen zij ook niet beoogden...
Niet "dat hun oog de muren dezer stad ontwaarden"
maar: "dat hun oog de muren dezer stad ontwaarde".
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}