HET HUIS OP DE KLIF (4)
Al vroeg in de morgen komt Jennifer goedgemutst de herberg in waarin Frans en Nelly de afgelopen nacht doorgebracht hebben. Ze is vrijgelaten; er rust op haar momenteel geen ernstige verdenking meer, maar ze moet wel nog beschikbaar blijven voor de politie en ze mag het land nog niet verlaten.
“Dat was ik sowieso niet van plan”, zegt ze tegen Nelly, die ze als eerste tegenkomt en die stilaan toch ook ervan uitgaat dat de Engelse ten onrechte van de moorden in het huis op de klif was beschuldigd. Die zaakwaarnemer, die Pisquale Brutalo, had haar de schuld daarvan in de schoenen proberen te schuiven, maar híj was nu verdachte nummer één en werd overal gezocht. Interpol was ook ingeschakeld, maar vermoedelijk had de bandiet het land nog niet verlaten, volgens de policia.
Ze vraagt of Nelly en Frans het goed vinden dat zij vandaag met hun meetrekt richting Santiago, want erg lekker zit ze niet in haar vel. Iedereen die haar aankijkt lijkt te denken: is dat niet die vrouw die gezocht wordt? De twee hebben met Jennifers vraag geen moeite en even later trekken ze met z’n drieën gepakt en gezakt weer de Camino op.
Onderweg praten ze nog over de gebeurtenissen van de eerste dag en Jennifer vertelt dat ze die nacht niet in slaap kon komen en dat ze daarom gezien had dat midden in de nacht die Pisquale de twee uit hun bed had gehaald en dat ze ruziënd naar beneden waren gegaan. Een poos later waren de twee weer naar boven gekomen en in bed gekropen, eerst nog druk gebarend, maar wel heel stilletjes met elkaar pratend, maar daarna was het toch rustig geworden en was ook zij, Jennifer, zelf in slaap gevallen. Toen ze ’s morgens de deur uit was gegaan, had ze wel nog gezien dat Pisquale een slagersmes had afgespoeld, maar daarbij had ze toen niets gedacht. Hij zou wel vlees gesneden hebben voor het latere middagmaal, maar nu wist ze beter in welk vlees hij zijn mes had gezet! Van de zak met de hoofden had ze niets gezien, ook niet toen ze later de herberg uit was gegaan en vertrokken was!

Nelly vertelde daarop dat ze direct al aan de ‘mafia’ had gedacht en toen zei Jennifer: “Daar kun je wel eens gelijk in hebben; ik hoorde vanmorgen dat de policia ook in die richting aan het zoeken is!

Ze lopen de hele morgen flink door en hoe groter de afstand tot het plaats delict wordt hoe minder nog over de misdaad wordt gepraat. Frans en de beide dames lijken zich weer volledig te willen richten op het bereiken van hun einddoel: Santiago de Compostella.

We slaan nu een aantal hoofdstukken over, waarin aan de orde zou zijn gekomen:
5. Pisquale Brutalo en zijn relatie met de Siciliaanse mafia
6. De relatie tussen de Godfather van de Brutalo’s en de twee Schotse vrouwen
7. De afrekening binnen de clan van de Brutalo’s
8. De rol die de Chinese wierookmaffia speelt
9. Onopgeloste moorden, die nu ook in de schoenen van Pisquale Brutalo worden
geschoven
10. De zoektocht op Sicilië, naar Pisquale Brutalo en andere clanleden van de Brutalo-groep, die niets oplevert
11. De rivaliteit tussen de Brutalo’s in Italië en de Bandiddo’s in Schotland
12. Wierookopslagplaatsen in Santiago de Compostella worden in de gaten gehouden; Pisquale Brutalo in bedevaartsoord waargenomen.

Gelukkig voor jullie hoeven jullie deze hoofdstukken niet allemaal gelezen te hebben om te weten te komen hoe het hele verhaal af zal lopen; daartoe zal het laatste hoofdstuk voldoende zijn. Jullie zullen dus de volgende keer de ontknoping lezen. Hopelijk kunnen jullie daarna - zonder je zorgen te hoeven maken - verder trekken en met blij gemoed Santiago binnentrekken om daar dan van de geur van de onversneden wierook te genieten die zich daar weer als vanouds vanuit het grote slingervat door de hele kathedraal zal verspreiden.

Maar je weet het nooit zeker; daarvoor zal toch eerst het laatste hoofdstuk geschreven moeten worden en dat is momenteel zelfs nog niet in concept in mijn hoofd aanwezig!! Maar wat niet is, kan nog komen!!

Het blijft dus afwachten; maar toch: slaap lekker en trek - minstens voor het oog – onbezorgd verder naar Santiago; het is niet ver meer!

Groetjes,

Thuur