HET HUIS OP DE KLIF (3)

Na een vermoeiende dag met wandelen over bergen en door dalen, zitten Frans en Nelly weer op een terrasje, nu in Mondonjedo en genieten van de avondzon en een lekker drankje. Het bizarre avontuur in dat huis op de klif in Tapia de Casariego zijn ze uiteraard niet vergeten, maar omdat de afstand tot dat plaatsje steeds maar groter wordt, speelt de herinnering eraan niet meer voortdurend in hun hoofd! Het is gezellig druk in Mondonjedo. Veel Spanjaarden flaneren door de straten, maar je ziet er ook pelgrims die op weg zijn naar Santiago de Compostella en die hier een tussenstop maken.
Opeens zien ze aan de overkant van de straat een vrouw die met twee armen in de lucht in hun richting staat te zwaaien. Ze kennen haar niet, maar als de vrouw even later door de mensenmenigte heen naar hun toe komt lopen, komt ze aan Frans en Nelly toch bekend voor. Maar…. is dat niet…. die vrouw uit de herberg van ‘Het huis op de Klif’? Die Jennifer, die overal gezocht wordt voor de dubbele moord die ze daar gepleegd heeft. En die komt nu op hen af alsof er nooit iets gebeurd is!
“Ola”, zegt ze, en gaat dan door in het Engels met: “Wat leuk jullie weer te treffen; jullie zetten natuurlijk, net als ik, de voettocht naar Santiago voort!” Nelly en Frans kijken elkaar aan en zijn in het begin met stomheid geslagen. Is dat die Jennifer wel of verwisselen ze haar met iemand anders? Nee, dat kan niet, want hoe kan zij hun anders kennen? De Engelse valt in een vrijstaande stoel aan het tafeltje en steekt vrolijk van wal met: “Vertel eens, wat hebben jullie nog aan bijzonders meegemaakt?”
Frans en Nelly kijken haar aan en kunnen niet geloven wat ze horen. Ze willen eigenlijk opstaan en weggaan, maar ze kunnen die moordenares toch niet zomaar uit de weg gaan. “Ga met mij mee naar het politiebureau”, zegt Frans in een dappere bui plompverloren en wacht haar reactie gespannen af. “Wat zou ik daar moeten”, zegt de vrouw, “zijn jullie soms iets kwijtgeraakt en kun je dat die mensen daar moeilijk duidelijk maken? Ik wil wel met jullie mee gaan; mijn Spaans is goed genoeg om jullie daarbij van dienst te zijn”.
Dan krijgt Frans een idee! Lumineus! Hij geeft Nelly een knipoog, zonder dat Jennifer het kan zien en zegt: “Ja, je hebt gelijk, we zijn vandaag bestolen, maar ik zou niet weten hoe je dat aan een wetsdienaar hier duidelijk moet maken”.
“Dat is toch helemaal geen probleem”, zegt ze, “kom maar mee, dit lossen we samen wel even op”.
Ze stappen op en onderweg kijkt Nelly Frans nog een paar keer aan alsof ze nadere uitleg van hem wil, maar ze kan daar nu natuurlijk moeilijk om vragen.
Het bureau is gelukkig nog open en gedrieën stappen ze naar binnen. Onmiddellijk gooit Frans de krant van een paar dagen geleden op het kleine tafeltje met voorop de compositiefoto van Jennifer. Gelukkig is deze agent een stuk alerter dan die in Tapia de Casariego en als Frans dan wijst op de vrouw naast zich, roept de Spanjaard direct versterking en niet veel later is de Engelse in de boeien geslagen. Ze verzet zich niet, denkt eerst dat het een grapje is, maar als haar de foto met de tekst eronder voorgehouden wordt, begint ze te beseffen dat ze in de problemen zit.
“Maar”, sputtert ze in vlekkeloos Spaans, “dat heb ik niet gedaan, dit kan niet; ik ben een gewone pelgrim uit Engeland en ben evenals die twee hier op weg naar Compostella!”
“Maak dat maar aan een Engelse kat wijs”, reageert de alerte politieman. “Vertel maar de waarheid”, roept hij haar toe, “anders zit je hier morgen ook nog en wellicht nog veel langer!”
Dan neemt hij de hoorn van de haak en belt – zo te horen – naar het bureau in Tapia de Casariego, de plek van het plaats delict! Hij vertelt dat hij de moordenares van die twee Schotse dames hier op het bureau vast heeft genomen en dat ze haar maar zo snel mogelijk moeten komen ophalen! Maar dan krijgt hij een mededeling die hem helemaal van slag brengt.
“Je moet haar daar misschien nog een poosje vasthouden, maar misschien ook niet!”zegt een stem aan de andere kant van de lijn, want we hebben hier bij het uitkammen van de omgeving rond de herberg nóg een lijk gevonden en wel dat van de eigenaar van ‘Het huis op de klif.’ Nee, niet dat van de beheerder, maar van de eigenaar, dat zeg ik toch. Naar die beheerder zijn we trouwens op zoek, die is spoorloos verdwenen. Gelukkig kennen we zijn naam; het is ene Pisquale Brutalo, een geboortige Siciliaan uit Corleone, die de herberg sinds kort runt.”

Frans, Nelly, maar ook Jennifer hebben deze boodschap meegekregen en kijken elkaar aan met steeds meer vragen in de ogen!!

( Tot zover deze 3e bijdrage aan de thriller: “Moord in het huis op de klif”.

Volgens mij zijn er nu wel meer lezers die vragen hebben; ikzelf ook, maar…geduld, misschien komen we de volgende keer meer te weten! Ik zal mijn best doen!!

Groetjes en gewoon doorlopen naar Santiago,

Thuur