Hallo Nelly en Frans,

In navolging van ‘Eerst Napels zien en dan Mori’, geldt voor jullie de variant: ‘Eerst Santiago (weer)zien en dan Finisterre! ’ Finisterre of in het Galicisch Fisterra, moet het ‘einde’ zijn, want zo heet het ook, net zoals in Frankrijk, in Bretagne, Finistère! Maar ook ‘het einde van het land’ kent zijn gevaren en daarom: wees voorzichtig als je het ‘einde’ nadert; ik spreek uit ervaring!

Toen ik heel lang geleden nog jong en onbesuisd was – dat laatste is overigens nooit overgegaan! – ben ik ooit in Verdensend geweest, een plaatsje in Noorwegen, met Finisterre vergelijkbaar, op het uiterste puntje land ten zuiden van Oslo. Daarom heet het ‘einde van de wereld ‘(Verdens-end). Nu lag er net buiten het plaatsje nog een kleine, gladde rots in het Skagerrak en dat was het allerlaatste stukje Noorwegen. Wat doet dan een onbesuisd persoon? Die zwemt daar heen, klimt erop, viert boven op de gladde rots zijn triomf, het bereiken van de top, door uitbundig te zwaaien, glijdt dan uit en dondert er dan aan de andere kant af, de oceaan in! Ik heb toen weliswaar niet mijn enkel gebroken, alleen maar wat fikse schaafwonden en builen waren mijn deel, maar dat was niet erg; ik had in elk geval het ‘einde van de wereld’ helemaal bereikt!!

En nu zijn jullie hard op weg hetzelfde te doen! Als je die valpartij buiten beschouwing laat, is Finisterre het uiterste wat jullie kunnen bereiken. Geniet daar dan ook van, maar misschien zijn jullie toch nog te verleiden verder te gaan! In het haventje van deze kustplaats kun je namelijk scheep gaan vanuit de Oude Wereld, naar de Nieuwe Wereld, zoals Columbus dat eeuwen eerder al deed. Niet dat jullie dan ook een nieuw werelddeel zullen ontdekken, maar je kunt daar aan de overzijde van de Grote Plas wel een van de mooiste wandelingen maken, namelijk de beroemde trektocht van New York naar Washington. Dat lijkt me echt iets voor jullie, vooral omdat die route tegenwoordig met name door hippies wordt afgelegd en aangezien jullie onlangs nog een positieve hippie-ervaring hebben gehad, moet dat jullie aanspreken!
Er is echter één probleempje. In het haventje liggen alleen maar roeibootjes. Je kunt heel gemakkelijk aan zo’n bootje komen, dat wel, maar jullie zullen zelf moeten roeien. Dat lijkt een bezwaar, maar volgens mij is het heel heilzaam voor jullie om dat te doen, omdat het - na zoveel wandelen, dat toch fikse aanslagen op jullie benen tot gevolg moet hebben gehad - hoog tijd wordt om nu eens de armen een beurt te geven. Wat heb je namelijk aan stevige wandelbenen als je armpjes er maar slap bij hangen! Mijn advies is dus: duik die roeiboot in en geef jullie armen uiteindelijk dezelfde kracht als jullie benen nu al hebben! Dus óp naar die Nieuwe Wereld onder het herhaald uitroepen van: ‘Row, row, the boat!!’
Ik wacht met spanning op jullie reactie en beslissing.
Hoor ik niets, dan weet ik dat jullie de oceaan aan het bedwingen zijn; hoor ik wel wat en staat er weer een bericht op jullie weblog, dan weet ik dat na Finisterre wederom Santiago jullie einddoel is!
Ik reken op het eerste, maar ik tel op het tweede! Ook dat is geweldig, natuurlijk! En wellicht ook minder gevaarlijk dan de gewaagde overtocht.

Overigens ligt er even buiten Finisterre in de Oceaan een piepklein rotsachtig eilandje, je ziet het amper; misschien leuk om dat ook nog even aan te doen; het is wellicht de meest geschikte plek om daar je kleren te verbranden!! Let wel op, het kan er erg glad zijn. En als jullie het eilandje niet aan doen, let dan even goed op, zodat jullie in Santiago - bij het beklimmen van de spiegelgladde treden van de kathedraal met het grote ‘slingerwierookvat’ - niet uitglijden en met een fikse smak op het plaveisel terecht komen en - het ergste van alles - met gebroken enkels komen te ‘zitten’!! Ik weet waarover ik spreek!
Misschien verstandiger om - bij droog weer - toch maar het kleine eilandje te bezoeken, daar al je kleren te verbranden en dan doorgaan naar ………..!!???

Groetjes,

Thuur

Nelly, Frans

als het goed is hebben jullie heel wat te verbranden gezien jullie verleden.
wij verbranden hier, maar dat komt door het zomerweer, wees blij dat je nu al zover bent gekomen;
waarom lopen jullie niet even door naar de Olympische Spelen; voor jullie een kleinigheid;
benieuwd naar jullie liveverhalen
succes

Theo Ria