Hallo Frans en Nelly,

Op een scheet na zijn jullie in Santiago de Compostella en ik twijfel er niet aan dat jullie dat laatste stukje er ook nog wel uit persen! Maar……. zouden jullie die bedevaartsplaats nu wel binnengaan? Is het niet veel verstandiger er met een boog omheen te trekken en zo eerst naar Finisterre te gaan?
Ik zie namelijk, op een paar foto’s van jullie, afbeeldingen die mij zorgen baren. Op een foto van 11 juli zie ik, zoals de ondertiteling zelf aangeeft, een stoute pelgrim die in verleiding is gebracht door een grote fles wijn en die zich daar staat te verkneukelen, minder om de fles dan wel om de inhoud ervan! Ik kan aan de momentopname niet zien of dit gedrag is van nadat hij de fles leeggedronken heeft, of dat het het vooruitzicht daarop is, dat deze stoute pelgrim in deze jubelstemming brengt. Hoe dan ook, de foto deed mij direct denken aan een eerdere foto, ook van 11 juli, van een reliëf boven een kerkportaal. Dat gebeeldhouwde werkje laat glashelder zien wat er gebeurt met stoute pelgrims: ze zullen branden in het helse (vage)vuur! En dat gun ik jullie toch echt niet; dat wens ik jullie niet toe! Vandaar mijn advies: trek om Santiago heen en ga eerst naar Finisterre.
In Finisterre moeten jullie dan het kerkje van het stadje binnengaan en op zoek gaan naar de mooie, uit eikenhout gesneden biechtstoel in het gewijde huis. Die is de moeite van het bezichtigen waard; let in het bijzonder ook op de grote, houten plaat die naast de biechtstoel is opgehangen. Daar staan honderden, misschien wel duizend streepjes in gegrift en iedere bezoeker vraagt zich af wat de boodschap daarvan is. Maar de biechtstoel en die plaat zijn niet in eerste instantie het doel van je bezoek. Vraag er naar don Vicente, de Franciskaan. Hij is de pastoor van het kerkje, de biechtvader en een specialist in het vergeven van pelgrims die van het rechte pad zijn afgeweken en die hem in verband daarmee om vergeving komen smeken. Biecht hem al jullie zonden (hij heeft tijd genoeg!) , tijdens de hele pelgrimage begaan, maar op en hij zal jullie met plezier al de ontsporingen vergeven, zodat jullie daarna gereinigd en gelouterd, niet door het vuur, maar door zijn zegening, onbekommerd en waardig naar Santiago de Compostella kunnen trekken.
Frans en Nelly doen wat ze vinden dat goed voor hen is en zo gebeurt het dat ze een paar dagen later in Finisterre don Vicente opzoeken en een poos later opgelucht uit de stoel der zuchten komen. Eenmaal buiten de biechtstoel kijken ze elkaar aan en kunnen een glimlach maar moeilijk onderdrukken. Ze hebben dezelfde, blijkbaar gebruikelijke penitentie gekregen: als straf voor hun ‘wandaden’ moeten ze van Finisterre naar Santiago gaan, maar dan wel te voet!! Voordat ze de kerk willen verlaten houdt don Vicente hun nog een zak onder de neus en rammelt ermee; het klinkt alsof er munten in zitten en Frans en Nelly begrijpen de hint: ze tasten beiden in hun beurs en zorgen ervoor dat de geldbuidel van de geestelijke een stuk zwaarder en gevulder wordt! Dan lopen ze naar buiten, maar kijken nog even om en zien dat een tevreden don Vicente de zak onder zijn habijt opbergt en vervolgens twee strepen trekt op de grote plaat die naast de biechtstoel hangt. Hij kán ook tevreden zijn; hij heeft weer twee verdwaalde zielen het rechte pad op geholpen! Trots kijkt hij naar zijn verzameling streepjes en hij vindt dat hij eigenlijk wel een beloning heeft verdiend! Hij verlaat het godshuis en hij loopt rechtstreeks naar de wijnhandel tegenover het kerkje waar ze hem met alle voorkomendheden, die voor een geestelijke passend zijn, begroeten en van dienst zijn. De eigenares weet welke en hoeveel wijn de pastoor wil hebben, reikt hem een aantal flessen aan, waarop don Vicente zijn geldzak van onder het habijt te voorschijn haalt, erin graait en het vastgestelde bedrag betaalt. Dan loopt hij naar de pastorie, trekt een fles wijn open en even later geniet hij met een goed gevuld glas aan zijn lippen van zijn geneugten des levens!
Frans en Nelly gaan op weg voor hun boetetocht; zij raken geen fles meer aan! Zelfs geen pilsje! Zij zullen nu waardig het hemelse Santiago binnengaan.
Daar drink ik er eentje op!

Groetjes,

Thuur

Hoi Nelly en Frans,
Het is nu bijna gepiept ! Ik zal morgenavond het glas heffen op jullie voltooide pelgrimstocht.
En ik hoef niet te zeggen dat jullie er zelf ook een glas (of 2, of 3) op zullen nemen.
Jullie hebben het verdiend ! Ik niet natuurlijk, maar het zal me evengoed lekker smaken.