Hallo Frans en Nelly,

Nu jullie Santiago de Compostella binnen bereik hebben, heb ik de dagelijkse berichtgeving van jullie voettocht er nog eens op nageslagen en ik heb me een heel aardig beeld kunnen vormen van jullie ‘bezigheden’. Jullie staan na een nacht slapen vroeg op en na het ontbijt zijn jullie al vlot onderweg naar de volgende slaapplaats. Maar wat dan? Ja, jullie zoeken nog even een albergue, maar wat er daarna allemaal gebeurt, daarover laten jullie ons totaal in het ongewisse. Laat in de middag wordt wel weer het een en ander duidelijk; dan staat een terrasje pikken op het programma - ook niet bepaald een vermoeiende bezigheid - pilsje(s) drinken en eten, om daarna weer een terrasje te pikken, pilsje(s) te drinken en daarna langzaam maar zeker het bed weer op te zoeken om hopelijk snel in slaap te vallen, want jullie moeten er de volgende morgen vroeg uit! Maar wat doen jullie eigenlijk zo tussen 14.00 en 17. 00 uur? Waarom houden jullie ons dat angstvallig geheim?
“Thuur, dat is toch duidelijk wat we dan doen! We doen dan namelijk niks! Je weet toch dat we in Spanje zijn! En wat doet een rechtgeaarde Spanjool in de middag? Niks! Nou ja, niks, hij dut, hij slaapt, hij houdt zijn siësta. Wij rusten dan – net als de inheemsen – uit van alle vermoeienissen van de dag en verzamelen zo kracht om de rest van de dag weer wakker door te komen! Soms – als we in de buitenlucht die siësta houden – speelt Frans eerst nog wat op zijn gitaar, waarbij hij toegezongen wordt door duizenden krekels en soms zing ik er een liedje bij. Ik weet niet wat Frans het liefste hoort: mij of de krekels, maar hoe dan ook, daarna vallen we als het ware vanzelf in slaap en met ons de duizenden krekels!”
Natuurlijk, hoe kan ik zo dom zijn. De siësta hoort wezenlijk bij een verblijf in Spanje, net zoals - voorafgaand aan het eten - de tapas bij een lekker glaasje sherry; en dan de paella met een smeuïg pollootje (kippetje) erbij en de tortilla als afsluiting van het avondmaal. Dat is wel wat anders dan zuurkool met kookworst! Zeker als je daarna nog in alle rust de lange avond kunt genieten van de nodige cerveza’s (pilsjes) of van de met heerlijke vruchten gevulde sangria, voordat jullie je weer overgeven aan een zachte slaap.
Maar nu terug naar mijn vraag: wat doen jullie de hele dag? Die vraag hebben jullie - bijna slapend - voor mij kunnen beantwoorden. Ik zal het nog eens kort samenvatten: slapen, wandelen, slapen, eten en drinken, dutten, uitrusten (is een milde vorm van slapen) en weer slapen, dan wandelen, uitrusten, weer slapen, en………..
Toch wonderlijk dat twee mensen die – op een paar activiteiten na - bijna het hele etmaal slapen, wandelend Santiago de Compostella bereiken; of doen jullie soms ook nog aan slaapwandelen??

Groetjes,

Thuur

Dag Nellie en Frans,
Vooral het kaartje maakt duidelijk welke prestatie jullie weer geleverd hebben. Het einddoel nadert. Nou ja, dat klinkt wat passief: jullie naderen het einddoel. Hoe dan ook, die "wijze oude broer"zoals jij, Frans, hem altijd noemt is trots op jullie en vertelt aan vrienden en bekenden over jullie tocht alsof hij hem zelf loopt.
Volgende week krijgen we eindelijk zomers weer, zoals men voorspelt. Dat hebben jullie goed bekeken: eerst de zon vangen in Spanje en hem dan hier weer samen met onze begroeten. jullie bronsbruin, wij melkwit.
Natuurlijk gaat het hier in Nederland voortdurend over het weer, want zo gek veel Nederlands nieuws "geeft" het hier niet: naalden in broodjes in een vliegtuig vanuit Schiphol op weg naar Amerika en het in brand steken van het gemeentehuis in Waalre. Op gebied van het nationale voetballen zijn we niets meer en in de Tour ook niet en bij de vierdaagse lieten het onlangs honderden wandelaars af weten omdat er regen was voorspeld. Nee, dan jullie!
De "wijze oude broer"groet jullie hartelijk!
Jène