Hallo Nelly en Frans,

“Omdat we vandaag vroeg op onze bestemming zijn, gaan we vanmiddag – na een korte siësta – maar eens kijken naar de internationale paardenrace die hier in de buurt gehouden wordt; ik heb dat altijd een keertje willen meemaken en ook Nelly als paardenliefhebster vindt dat helemaal te gek!”
Nelly en Frans komen net op tijd aan bij de renbaan om het begin van de race mee te maken; de start is over een minuutje en de paarden met hun berijders in het zadel, staan al klaar om er zo dadelijk vliegensvlug vandoor te gaan. Toch schijnt er nog een probleempje te zijn; één paard staat er zonder ruiter bij en dat is dan ook de reden, dat er, in het Spaans uiteraard, omgeroepen wordt – al voor de tweede keer – dat de pikeur van ‘Amadeus van de Krang’ onmiddellijk ook aan de start dient te verschijnen. Geen reactie! Nogmaals klinkt het even later (nu in erg gebroken Nederlands): ‘Wiel roiter Van Moorsel oit Holanda hum testont mellen’. (Enigszins bijgewerkt is dus de boodschap: Wil ruiter Van Moorsel zich terstond melden).
Frans en Nelly kijken ervan op die naam te horen, maar Nelly zegt wel eens gehoord te hebben dat een naamgenoot van Frans in de ruitersport zijn brood verdient. Ze zijn wel benieuwd hoe die eruit ziet en vooral of hij zich eigenlijk nog wel laat zien!
Dan klinkt als laatste oproep, dwingend en in perfect Nederlands: ‘Als die Van Moorsel zich nu niet ogenblikkelijk meldt, gaan we zonder hem van start.’
Dan komt bij Frans een vermetel plan op. Hij ís toch ook een Van Moorsel en daarom stapt hij op de starter van de wedstrijd af en meldt zich als de gezochte ruiter! De man kijkt wel even vreemd op, maar omdat het hem weinig kan schelen welke Van Moorsel op de rug van Amadeus van de Krang klimt, laat hij Frans zijn gang gaan en die zit even later op de hengst. Tenminste, dat had hij gedacht! Het dier begint namelijk wild te steigeren en Frans kan het paard niet in bedwang krijgen! Sterker nog, hij wankelt en wordt daarop uit het zadel geworpen en hij smakt tegen de grond. Hij staat gelukkig zonder mankementen op en kijkt even verdwaasd rond. Stel je voor, Frans, dat je je enkel gebroken had, dan was Santiago ver weg geweest!!
Nelly komt naar hem toe en zegt:”Ik zal het wel even proberen”, en tot ontzetting van Frans klimt ze op de hengst, streelt hem over zijn flanken en hals en fluistert hem – zo te zien – iets in de oren. Frans probeert haar nog even van haar voornemen af te houden, maar dat heeft niet de gewenste uitwerking!
De start wordt vrijgegeven en de paarden gaan ervandoor. Het wordt een eenzijdige race; Amadeus van de Krang heeft al snel de koppositie ingenomen en geeft die ook niet meer af. Het enige dat Nelly op de rug van het dier doet, is als paardenfluisteraar het edele ros geregeld wat in de oren fluisteren!
Frans kan zijn ogen niet geloven! Nelly wint de race en wordt van alle kanten met felicitaties overladen.
Na de prijsuitreiking stapt ze de baan uit met Amadeus van de Krang en als ze Frans dan weer ontmoet, vraagt deze om nadere uitleg:”Hoe heb je dat in ’s hemelsnaam klaargespeeld?”
“Heel eenvoudig”, zegt Nelly, “ik heb hem in de oren gefluisterd, dat als hij niet als de sodemieter ervan door zou gaan en de race niet zou winnen, dat ik dan weer die Van Moorsel op zijn rug zou laten klimmen. Dat was aansporing genoeg en de rest heb je gezien !! ”
Frans:”Dus eigenlijk heb je door mijn naam te noemen gewonnen! Zonder mij was het je dus nooit gelukt!”

‘Och’, denkt Nelly, ‘laat hem maar zo wijs!’

Groetjes,

Thuur