Hallo Frans en Nelly,

Uit het feit dat jullie weer een etappe hebben afgelegd, leid ik af dat het met Nelly weer de goede kant op gaat. Dat mag ik toch hopen na de ietwat sombere berichten van eergisteren. Natuurlijk is het altijd mogelijk dat er na zoveel wandelkilometers over stoffige wegen, de slagen van de zon, de wisseling van temperatuur en het andersoortige eten en drinken wel eens een tijdelijke inzinking optreedt! Hopelijk is die definitief voorbij!
Jullie hebben wat dat betreft trouwens bij deze en ook vorige trektochten niet te klagen gehad. Bij de tocht naar Rome en de vorige tocht naar Santiago de Compostella kon eigenlijk alleen maar het voortdurende voorttrekken van het karretje, dat jullie toen meesleepten, een oorzaak zijn geweest voor het krijgen van spier- of andere klachten, maar – zover ik weet – heeft dat nooit echt een rol gepeeld.
Maar nu is de situatie toch wel anders! Nu moeten jullie de zware bagage op je eigen rug meeslepen en daarom vraag ik me af of jullie de rug niet te zeer belasten en als gevolg daarvan hoe jullie met de opgetreden krimp omgaan! Nee, niet met de economische krimp, maar met die van het lijf! Hebben jullie wel eens opgemeten hoeveel jullie ten gevolge van deze steeds zwaarder wegende last gekrompen zijn? Het hoeft niet veel te zijn, twee tot drie centimeters, vermoed ik. Toen ik onlangs namelijk de foto’s waar jullie op staan, grondig onder de loep nam, kwam ik na enkele ingewikkelde geometrische berekeningen tot de conclusie dat jullie inderdaad wat korter van stuk zijn geworden en dat de schouders als het ware ietwat de rug zijn ingezakt! Nu hoeft ook dat geen ramp te zijn, maar mijn dringend advies is: laat daar toch wat aan doen en er is ook gemakkelijk wat aan te doen, ook in Spanje, zelfs vlakbij de plek waar jullie nu zijn! Nee, je hoeft daarvoor geen dokter op te zoeken, maar je moet er wel voor zorgen dat als die krimp erin zit, die er weer uit gaat en dat kan door de rek erin te krijgen. Misschien spreek ik nu in raadsels, maar ik zal heel concreet worden.
‘Ga naar een instituut dat gespecialiseerd is in rek- en strekoefeningen en onderga daar een korte behandeling terzake.’
Frans en Nelly vinden al gauw zo’n instituut, denken ze; “Instituto Medieval” staat er op de gevel; ze kijken wel even of ze wel de juiste instelling hebben, twijfelen even, maar gaan dan toch naar binnen en ondergaan er de gevraagde behandeling. Na een uurtje komen ze het gebouw uit en het is duidelijk dat ze gedegen onder handen zijn genomen, sterker nog, waarschijnlijk veel te degelijk, want ze kijken pijnlijk uit hun ogen en wrijven over hun armen en benen; ze lopen nu heel houterig en bewegen hun armen tamelijk wild op en neer, omdat die niet meer helemaal doen wat zij hun opdragen!!
Wat is er aan de hand? Ze klagen en foeteren en gaan dan op de grond zitten waar ze verdwaasd een tijdje verblijven en versuft wat rondkijken. ‘Wat is er toch, Nelly en Frans?’
“We hebben de verkeerde behandeling gekregen; we hadden trouwens niet bij dit Instituto, maar bij de buren moeten zijn, bij het ‘Instituto Medicinal‘. Dit hier is een soort museum waar je o.a. kunt ervaren hoe in de Middeleeuwen mensen op de pijnbank werden uitgerekt om ze zo tot bekentenissen te dwingen. Nou, dat hebben we geweten!! Die ‘beul’ hierbinnen liet het ons wel even voelen, maar – zo blijkt nu – veel te lang !! Bedankt Thuur voor de tip, maar zoek de volgende keer toch maar iets beters uit”.
‘Sorry ervoor dat het zo gelopen is, maar het is waar, jullie zijn het verkeerde adres binnengestapt; jullie hadden inderdaad niet bij het ‘Instituto Medieval’, maar bij het ‘Instituto Medicinal’, dat ernaast ligt, moeten zijn!!’
Frans en Nelly krabbelen op, nemen hun bagage weer op hun rug en het valt hun op dat ze die nu een stukje hoger een plek kunnen geven. Toch gaan ze morrend op weg!
Hoe jullie ook over deze ‘historische strekbehandeling’ denken, Frans en Nelly, het heeft toch zeker effect gehad; de krimp is er duidelijk uit gewerkt en de verloren centimeters zijn blijkbaar weer teruggewonnen!

Waarom klagen jullie eigenlijk!!!!

Groetjes,

Thuur

Gefeliciteerd met het naderen van jullie eindpunt! u kent mij niet maar ik volg nu voor het 2e jaar uw tochten. Mijn vader fietst nu voor 6e keer naar SdC en daarna door naar Malaga! En ik houd op deze website zijn verhalen bij, vandaar dat ik vorig jaar ook jullie reizen ben gaan volgen! Geweldig dat jullie er bijna zijn! En wat geniet ik elke keer weer van de verhalen van Thuur!!!!!
Groet,

Wendy Groen
http://on-the-road-again2011.reismee.nl/