Hallo Frans en Nelly,

Dat moet een harde overgang zijn, dit is back to reality, van de schitterende Castiliaanse parel Salamanca, van de feestende Spanjolen na het – terecht - verovereren van de Europese voetbaltitel, terug naar de ruwe werkelijkheid van de alledaagse voettochten over de stoffige wegen en de dorre velden van het Spaanse binnenland; van de gezellige drukte terug naar de eenzaamheid! Maar dat hoort bij deze 3 S-sen-tocht, zoals de Zilverroute (Ruta de la Plata) ook wel – door mij - wordt genoemd, want je trekt van de ene S-stad (Sevilla) via het ruwe westen van Spanje naar de volgende S: Salamanca en daarna - de parallellie is duidelijk – over het noordwestelijke, weliswaar wat vriendelijker gedeelte, naar de laatste S: Santiago de Compostella. De drie steden vormen als het ware de bakens waar jullie je op kunnen richten en zijn tevens de vaste rustpunten in deze zware route. Maar jullie komen er wel, jullie halen ook die laatste S ! Ik zie het aan de vastberaden benen die ik, op de foto’s die jullie laatst meegestuurd hebben, heb mogen aanschouwen!

En wat daarna? Dit lijkt misschien een voorbarige vraag, maar dat is ze toch niet. Zoals iedere Nederlander ongeveer in januari/februari zijn zomervakantie gaat plannen, gaan jullie, nu jullie de helft erop hebben zitten, natuurlijk al de volgende tocht plannen. Wordt het deze keer een tocht in het noorden, bijvoorbeeld door de sneeuw van Kiruna naar Helsinki? Of wordt het er een in de oriënt, van het Bulgaarse Sofia naar de Hagia Sophia in Istanboel? Of wordt het toch de zoektocht – Piet ! – naar de Heilige Graal in het land van mijn naamgenoot, koning Arthur, ( voor intimi gewoon Thuur) bij de Angelsaksen? Van Schotland naar het Engelse Glastonbury! Want daar ergens moet die beker zich bevinden. Frans moet dan wel zijn naam veranderen in Galahad, want dat was de enige ridder van koning ‘Thuur’ die de Graal kán vinden. Moet toch ook een uitdaging zijn!

Maar genoeg nu daarover; weer back to reality. Jullie staat weer een zware tocht te wachten; als ik de weersvoorspelling mag geloven, komen jullie tegen het einde van deze dagmars in een zware zandstorm terecht. Dat schijnt in dit gedeelte van Spanje vrij gewoon te zijn, maar wat ook vrij gewoon daarbij is, is dat heel wat pelgrims door dit verblindende natuurgeweld de weg kwijt raken en in plaats van richting Santiago te gaan, plotseling bij de Portugese grens staan, veraf van de geplande route!
Nu weet ik dat jullie vast zijn in het volgen van de vooraf vastgestelde looproute en dat jullie er ook niet bang voor zijn een korreltje zand tussen, achter of voor je kiezen te krijgen, maar misschien is het toch goed je kompas voortdurend in de gaten te houden. Een vrome pelgrim mag nu eenmaal niet de verkeerde weg opgaan!! Houd daarom koers en bedenk dat na een zandstorm weer zonneschijn jullie warme lot is!
Vergeet nu de tweede S-stad maar; schik je in de werkelijkheid van de laatste 500 km en ga óp naar de laatste S. De voetmarsen die daarvoor nodig zijn komen jullie ongetwijfeld succesvol door en wellicht zullen jullie daarbij nog stof doen opwaaien, maar laat je evenwel door niets of niemand zand in de ogen strooien!

Groetjes,

Thuur

Proficiat, Mira