Hallo Frans en Nelly,

Jullie zijn in Salamanca, mooie stad in de regio Castilië en León, de stad waar men zegt dat het beste Spaans geproken wordt, of beter: Castiliaans! De stad met de oudste universiteit van Spanje en ook de stad waar Columbus in 1486 bij koningin Isabella van Castilië ervoor pleitte zijn grote avontuur te ondersteunen en we weten allemaal wat dat opgeleverd heeft. Maar er is meer in Salamanca!
Hebben jullie al over de overdekte galerijen van het Plaza Mayor geflaneerd? Al de winkels daar bekeken met typische Castiliaanse produkten? Wil je een beetje Salamancaan zijn, dan moet je dat gedaan hebben. Kijk maar eens hoeveel mensen er het grote plein rondlopen, gezellig met elkaar keuvelend. Maar er gebeurt meer! Er wordt gefeest en gezongen; gezelligheid alom! Met alleen maar vriendelijke, behulpzame mensen!
Nelly staat voor een winkel en wijst Frans op iets binnen in de etalage; het is een muziekwinkel. Ze gaan even later naar binnen en niet lang daarna komen ze weer naar buiten en wat draagt Frans nu in zijn handen? Is dat een gitaar? Jazeker, dat is een gitaar, een echte Spaanse gitaar. Natuurlijk, ik begrijp het, Frans speelt thuis ook gitaar en nu wil hij zeker als aandenken aan de wandeltocht naar Santiago dit typisch Spaanse muziekinstrument meenemen naar huis. Maar waarom heeft Nelly dan een krukje in haar handen?
Nelly plaatst het krukje midden op het Plaza Mayor en Frans gaat erop zitten en begint een aantal snaren van de gitaar aan te slaan. Onmiddellijk komen er een aantal Salamancanen om hen heen staan, benieuwd naar de recital die Frans voor hen ten gehore zal brengen. Vingervlug worden de snaren opnieuw aangeslagen en dan klinkt geheel onverwacht het bijzondere stemgeluid van Frans over het uitgestrekte plein. Je ziet aan de reactie van de omstanders dat hier iets heel speciaal gaat gebeuren; vanuit alle galerijen komen de mensen het plein op en verdringen zich om Frans en Nelly heen en klappen mee met de ritmische klanken die Frans uit de gitaar weet te toveren en bij elke afslag op de gitaar klinkt vanuit de nog steeds aangroeiende mensenmassa als antwoord: “Olé”!
En dan barst Nelly los. Ze stapt naar voren en begint op de klanken die Frans voortbrengt dé kenmerkende Spaanse dans op te voeren: de flamenco. Ze stampt daarbij met haar voeten op de ondergrond wat het typische geklik teweegbrengt dat bij deze dans hoort. Tegelijk draait ze bevallig met haar lijf en steekt haar armen de hoogte in, terwijl ze ronddraait en daarbij ‘klikgeluiden’ met haar vingers maakt; het is net alsof je castagnettes hoort! In de grote mensenmassa maken zich mannen en vrouwen los en beginnen mee te doen en niet veel later staat het hele plein te dansen en te zingen en helemaal midden op het plein blijft Frans onverstoorbaar uit zijn gitaar halen wat de dansers opzweept en bijna tot extase brengt.
Na een hele tijd slaat Frans nog een paar heel bijzondere accoorden aan en sluit daarmee – voor velen te vroeg - zijn optreden af, wat voor Nelly ook het teken is haar dans te beëindigen. Alom blijken van grote waardering en spontane toejuichingen. En als Nelly en Frans dan even later het Plaza Mayor verlaten, wordt er hartstochtelijk geapplaudiseerd en als in koor worden ze toegeroepen met een veelvuldig herhaald: “Viva, viva, viva”!
Die ervaring neemt jullie niemand meer af; geniet er nog maar lekker van en als jullie weer verder trekken, las zo nu en dan een pauze in en Frans, haal dan de gitaar weer te voorschijn en zing met Nelly een mooi lied onder de strakblauwe Spaanse hemel, een lied, dat door de wind wellicht nog teruggedragen wordt naar het Plaza Mayor in Salamanca.

Groetjes,

Thuur

Terug van Italië waar ik genoten heb van de zon en de cultuur, moet ik natuurlijk de Thuriaanse geschriften doornemen. Vaste literathuur inmiddels.
Thuur weet met zijn pen, waarschijnlijk excalibur genoemd, Nelly en Frans altijd weer in een motiverend dromenland te brengen. Wat hij waarschijnlijk niet weet, en hij hoort het te weten, is dat Nelly en Frans op zoek zijn naar de Heilige Graal. Hoe hou je anders je motivatie op peil? Geloof in Thurianisme helpt natuurlijk ook.
Thuur is een begenadigd causeur. Enkel zijn verhalen houden je al op de been. (niet benen, gezien Thuurs blessure)
Ook ik heb inmiddels geleden. Het was zweten op het terras in Italië, zelfs bij een koud glas bier. De airco heeeft zelfs een uur niet gefunctioneerd. En dan die reis. meer dan 1200 kilometer met de auto. En ze hebben een keer vergeten mijn bed op te maken. En na elf uur moest ik mijn biertje zelf bij de bar gaan halen. Enb dan die ouwe gebouwen in Florence. Afbreken die zooi, daar kunnen flats staan met airco.
En wij maar geld stoppen in dat soort landen.
Nee, Nelly en Frans, jullie hebben het maar goed. Lekker zorgeloos wandelen, natuur bekijken en in de namiddag rust, zonder\rt souvenirverkopers om je heen. Ongevaarlijke paters in plaats van razende scootertjes, stap voor stap dichter bij jullie Graal. De Graal der Voldoening.
Intussen mag ik wel van de Thuurs "opstellen" genieten. Thuur houdt gelukkig mij ook op de been. Kon hij dat maar al van zichzelf zeggen.
Thuur, beterschap, en gelukkig mankeert er niets aan je typevaardigheid.
En Nelly en Frans, alle goeds, hou vol want dat doet Thuur ook. En als jullie de Graal vinden, drink er maar een biertje uit.

Groeten,
Piet

Nelly, Frans

we gaan jullie reis nu proberen te volgen, na enkele kleine computerprobleempjes!!!!!!

succes

Ria, Theo

Eindelijk kunnen wij ook aan de vakantie beginnen."De verbouwing"is klaar op het ophangen van de radiatoren na. Gelukkig hebben we die nu niet zo hard nodig.
Jullie vorderen gestaag,lezen we. Alleen internet in de binnenlanden is moeilijk, geloof ik.Het waren toch 1000km, geloof ik.Jullie hebben dus de helft erop zitten.
Stap maar vrolijk verder,want zo te lezen,lukt dat wel,
We weten nog steeds niet wat we doen met onze vakantie.Het rondje Nederland zit nog steeds in de planning,maar we wachten nog het weer af.
Vandaag wel Thailandticket betaald,maar dat duurt nog even.
Jullie een fijne rustdag en geniet van de mooie stad.
Groetjes