Hallo Frans en Nelly,

Jullie naderen langzamerhand de prachtige stad Salamanca. Ik herinner me daar nog het mooie, volledig door bouwwerken omsloten Plaza Mayor met zijn overdekte wandelgalerijen, maar wat me met name ook in gedachten is gebleven, zijn de ooievaarsnesten boven op gebouwen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, vertoeven de grote vogels daar frank en vrij hoog boven alles uittorenend op schoorstenen of zelfs palen en schijten vanuit hun nesten alles wat eronder ligt volledig wit met hun afvalgoedje! Hun eigen nesten bevuilen ze niet! Zou ik ook niet doen!
Nog meer dan deze Salamanca-ooievaars hebben niet ver daar vandaan de ooievaars van Guijuelo indruk op me gemaakt. Het zijn namelijk reuzengrote vogels, de allergrootste ooievaarssoort ter wereld, werkelijk kolossale en krachtige beesten! Als jullie binnenkort door Guijuelo trekken, kunnen jullie ze niet missen! Wat zeg je, Frans, jullie zijn daar al? En hebben jullie ze gezien?
Frans:”Inderdaad, Thuur, het is indrukwekkend, zoiets heb ik nog nooit gezien; het is maar goed dat het vredelievende vogels zijn, anders zou ik er echt bang van worden! Nelly vindt ze wel interessant en dat zijn ze natuurlijk ook! Ik ga dadelijk nog even een winkeltje in, terwijl Nelly nu probeert een ooievaar te lokken, die hierboven op een hele lange paal zijn nest heeft en die nu vlak boven haar rondcirkelt. Zo nu en dan zien we daarboven trouwens de kopjes van vijf pasgeboren ooievaartjes over de nestrand heen en weer bewegen! Nelly raakt er ontroerd van; ja, ja, het moederinstinct is nu eenmaal ook een grootmoeder aangeboren!”
Frans stapt het winkeltje binnen en terwijl hij wat snuisterijen en prullaria bekijkt, valt buiten een geweldig gefladder waar te nemen. Dat zullen wel weer een paar ooievaars zijn!
De inkopen zijn gedaan en Frans stapt weer naar buiten en roept Nelly. Maar ze is er niet, tenminste niet op het pleintje. Verschrikte omstanders wijzen hem naar boven en hij ziet nog net dat de grote ooievaar, die Nelly zojuist nog aan het lokken was, haar heeft opgetild en nu meevoert naar zijn grote nest.
Frans in paniek! Hij weet zo gauw niet wat hij moet doen en ook de vriendelijke en behulpzame mensen om hem heen kunnen niet direct hulp bieden. De brandweer moet komen! Maar de brandweer van Guijuelo heeft geen ladder die tot het nest reikt! Nu is goede raad duur. Hij kijkt omhoog en ziet nu dat Nelly tussen de jonge ooievaartjes zit, maar wat doet ze?! Ze voert de kleintjes!! En ze schijnt het nog leuk te vinden ook!! Vader ooievaar komt weer aanvliegen, nu met zijn snavel vol visjes en werpt die Nelly in haar schoot en als een echte ooievaarsmoeder stopt Nelly de een na het ander kleintje een visje toe! Als ze verzadigd zijn vleien ze zich tegen Nelly aan, dankbaar als ze zijn voor haar zorgzaamheid! En weer is Nelly ontroerd!
Maar zo niet Frans!! Hij stormt de winkel binnen; hem is ingevallen dat hij daar schoenen heeft gezien met stijgbeugels; hij koopt ze, rent naar buiten, bindt ze onder bij de lange paal waar het nest zich op bevindt en klimt vlot omhoog. In no time is deze nog kwieke ‘pensionado’ boven en haalt Nelly - tot ontzetting van de haar toevertrouwde babyvogeltjes - uit het nest en neemt haar op de rug mee naar beneden. Ze kijkt nog even naar boven naar haar schatjes, maar als een van die zich omkeert en met zijn gat over de nestrand reikt en – als wraak voor haar vertrek – precies tussen Nelly’s ogen een klodder laat vallen, is ook bij Nelly de ooievaarsliefde helemaal over.
“Frans, ze schijten op me”, roept ze uit. Frans kijkt even naar boven om te zien of dat wel waar is, maar net op dat moment krijgt ook hij de volle laag. Alle vijf de mini-ooievaartjes persen nu uit alle macht hun hele lijf leeg, fladderen met hun nog korte vleugeltjes en kwetteren daarbij van plezier. Even later staan Nelly en Frans, helemaal witgeka(l)kt, weer op het pleintje en Nelly valt haar held om de nek als dank voor deze redding. Even is Frans ontdaan, maar dan zegt hij enigszins geërgerd:
“Wat moest jij ook met die ooievaar? Je hebt mij toch!!”
En weer is Nelly ontroerd!
Groetjes,
Thuur