Hallo Frans en Nelly,

Het zal jullie niet ontgaan zijn, dat we weer in een periode leven dat voetbal – net zoals bij jullie vorige pelgrimstochten - koning is! Zeker in het land waar jullie nu op weg zijn, moet dat te merken zijn, want Spanje geldt als een van de grootste kanshebbers op de Europese titel. Dat Nederland al vroeg uitgeschakeld is, is wel jammer voor een voetballiefhebber, maar daar kom ik overheen! Maar dat we weer van de Duitsers verloren hebben en dat Duitsland het zo goed doet en steeds verder richting finale komt, dat doet zelfs mijn ingezwachtelde linkerbeen pijn!!
Daarom heb ik de volgende boodschap nu hemelwaarts gestuurd:

Lieve God,
U heeft de afgelopen tijd mijn
Favoriete zanger Michael Jackson,
Mijn favoriete acteur Patrick Swayze,
Mijn favoriete actrice Farah Fawcett,
Mijn favoriete entertainer
Ramses Shaffy
Tot U genomen…..
Ik wil U alleen nog even laten weten
Dat mijn favoriete elftal Duitsland is.
DANK U !!!

Ik besef dat je dit soort verzoeken eigenlijk niet kunt ‘maken’; mijn bede zal dan ook wel niet verhoord worden!
Dan zijn de bedes die Nelly met haar kaarsje ten hemel heeft gestuurd, zoals ik op een foto in de kathedraal van Sevilla kan zien, veel waardevoller en niet om eigen belang! Ik hoop en wens met je, Nelly, dat die intenties vervuld worden!
Overigens laten die foto’s van jullie mij een onbekend maar prachtig deel van Spanje zien; daar valt echt van te genieten!
Zelf zal ik voorlopig mijn genot hoofdzakelijk moeten zoeken in het lezen van boeken die op mijn E-reader staan en in de sportieve evenementen die ik op TV kan volgen, onderuit op de bank liggend en met mijn linkerbeen gestrekt vooruit gestoken op de lage salontafel. Op die wijze kan ik net over mijn tenen, die als vijf bewakers boven mijn gipsverband uitrijzen, naar het scherm kijken. Op die tenen ben ik trouwens gauw uitgekeken; nu maar hopen dat het beeldscherm me gaat bieden wat ik stilletjes toch blijf hopen (maar wat ik niet verwacht) zodat ik zachtjes voor me uit kan neuriën: “Schade Deutschland, alles ist vorbei”….
Groetjes,
Thuur

P.S.
Frans, mijn val is GEEN fictie !! Ik ben vanaf het bovenste deel van een ladder met ladder en al letterlijk naar beneden gedonderd ( 3 meter), wilde uiteraard opstaan en verder gaan met mijn werk, maar ik merkte al gauw dat dat absoluut niet lukte. Twee breuken bij mijn linker enkel en een gapende wond! Intussen is alles ‘gerepareerd’ en nu moet ik 6 weken me gedeisd houden voordat ik mijn linkerbeen weer mag belasten; morgen moet ik op controle in Roermond. Zelf heb ik het idee dat alles voorspoedig verloopt, maar ik ben wel geen dokter!!!