Hallo Nelly en Frans,

Ja, ja, nog een dag of acht en dan zit jullie Santiago-avontuur erop! Ik lees dat jullie je zorgen erover maken dat jullie dit soort dagen zullen gaan missen. Ik citeer:“Geen mooie wandelingen meer, geen avontuur, geen ontmoetingen elke dag, geen mooie albergues meer met het verdiende drankje, geen gevoel meer de hele wereld aan te kunnen.”
Maar daar hoeft toch helemaal geen einde aan te komen!! Ik heb al een fiks aantal wandelingen hier in de buurt uitgezet, soms zelfs heel avontuurlijke, midden door moerassen en plassen en over onverharde wegen, door struikgewas en in donkere bossen! Vol met wilde dieren of dieren die doen alsof ze wild zijn; en dat is geen avontuur?! Me dunkt, zo avontuurlijk hebben jullie het de hele tocht niet gehad! Probeer maar eens 30 kilometer per dag onder deze omstandigheden af te leggen, jullie karretje voort te trekken, in weer en wind, bij storm en bliksem, en straks als het winter wordt, bij hagelslag (niet eetbaar) en sneeuw. Dat is het avontuur dat jullie hier de komende tijd te wachten staat. Heerlijk toch. En dan ook te weten dat aan het einde van elke etappe er een herberg, hier heet zoiets een café, op jullie wacht, waar je je verdiende drankje tot je kunt nemen! Dat lijkt bijna Spaans en dat gewoon hier in de omgeving! En wie kom je niet allemaal tegen als je door Midden-Limburg trekt? Mensen die je nog nooit gezien hebt, meestal Limburgers, voornamelijk senioren, maar daar blijft het niet bij. Het stikt er ook van vertegenwoordigers van andere culturen, vooral Duitsers en wat is er heerlijker dan ’s avonds na een lange tocht samen met onze oosterburen in een Limburgse ‘biergarten’ te zitten en te genieten van vele kannen gerstenat?! Daar kan toch geen Spaanse Riocha tegenop! En dan overnachten bij de boer, in een stal tussen vee en ander gespuis! Romantischer kan het toch niet. Niemand die daar dan snurkt of jullie wakker houdt of jullie moeten het zelf zijn. En dan hoef je ’s morgens niet naar een barretje te zoeken voor je ontbijt. De boerin komt ongevraagd jullie verse melk brengen van de koeien die jullie de hele nacht gezelschap gehouden hebben en een kippeneitje van de dieren die de afgelopen nacht bij jullie rond gescharreld hebben. Met een paar dikke sneeën ‘mik’ erbij. Waar krijg je zoiets in Frankrijk of Spanje; nergens toch! En dan staan jullie op en slaan de krant open en die kun je zomaar lezen, want dat taaltje dat ken je! Hoeveel Spaanse en Franse kranten hebben jullie gelezen? Hoeveel TV-uitzendingen kunnen volgen? En dan begint weer een nieuwe wandeldag in een weertje dat je elke dag kan verrassen; dat is wat anders dan steeds maar zon en droogte. Nee, zo saai is het hier niet!
Ook kun je bij je tocht een korte zijsprong maken naar de Krang; daar woont tegen die tijd weer een oude bekende spijtoptant en die zal jullie zeker nog wel even laten genieten van de onversneden Santiago-wierook die vanuit Spanje tot hem gekomen is. Gezellig toch!
En dan na vele omzwervingen en avonturen, al dan niet gedeeltelijk samen met jullie kinderen en (wel of nog net niet) aangetrouwde kinderen en ook de kleinkinderen, komen jullie eindelijk aan het einde van jullie Limburgse wandeltocht en bereiken Tombac 11 in Mofert! Daar staat wel geen zwaaiend wierookvat op jullie te wachten en zeker geen heilige, integendeel, maar wel een heerlijk kopje koffie met een lekker stuk ‘Limburgse vlaai’ van de echte Mofertse bakker. Dat krijg je niet in Spanje en als je het wel ergens krijgt is het namaak of import van een week oud!
Ik weet zeker dat, als jullie dit allemaal meegemaakt hebben, de heimwee naar de tocht door de Franse en Spaanse binnenlanden een beetje vergeten wordt. En uiteindelijk zullen jullie zeggen: nu is het goed geweest. Oost west, thuis best! Ik wil wel weer eens in mijn eigen bed slapen. En als het dan toch weer begint te kriebelen, kunnen jullie nog altijd naar Bali gaan, naar jullie winterverblijf! En mocht het allemaal toch niet lukken, dan begin je het volgend jaar toch weer gewoon aan een hernieuwde tocht naar Santiago!! Is voor mij ook gemakkelijker; ik hoef dan de verhaaltjes van dit jaar alleen maar te kopiëren!
Toch niet zo’n gek idee, of…….
Denk er voorlopig nog maar niet aan; eerst Santiago halen dan pas verder denken!
Molan denkt er ook zo over!
Groetjes en buen camino,
Thuur

Na veel zoeken heb ik Las Herrerias - Gem. Vega de Vallarce op Google gevonden. Er bestaan in Spanie nog 4 dorpen met dezelfde naam. Deze waar jullie zijn heeft een verleden van ijzerindustrie tot in de 17e eeuw en dat dorp ligt op 675m hoogte, dus de klim morgen zal wel meevallen,
dat hopen wij voor jullie. En doe a.u.b. op de laatste etappes zeer voorzichtig - en slaap vannacht maar lekker in het 2-pers-bed. Vandaag was in Melick de laatste dag "Peper en Zout" de hele dag bewolkt, droog, +- 24 graden. En geen risico meer op de laatste etappes - buen camino
veel geluk
van Trix en Knut