Hallo Frans en Nelly,

Het viel me gisteren op dat de dagmarsen steeds korter worden: tot Astorga 21 km; tot Rabanal 20; tot El Acebo 19; tot Ponferrada 18. Wordt deze dalende reeks zo voortgezet? Dan duurt het wel heel lang voordat jullie Santiago de Compostella bereiken. Ik heb daarom mijn glazen bol maar weer eens te voorschijn gehaald om te kijken hoe jullie daar een dag doorbrengen. Je hebt toch geen hele dag nodig voor zo’n 18 tot 19 km. Ja, het gaat bergop, maar er zijn toch ook afdalingen! Volgens mij horen we maar een klein deel van wat jullie daar uitvreten! Niet dat ik nieuwsgierig ben, nee, wel belangstellend! Zeer geïnteresseerd zelfs!
Ik heb de verslagen van de laatste dagen nog eens grondig doorgenomen en daarbij vallen toch een aantal woorden op, die niet verder worden uitgelegd, maar wie tussen de regels doorleest, kan toch wijzer worden. Zo lees ik gisteren (Ponferrada): ‘na ons wijninfuus’. Het staat er zo terloops even, maar wat zit daar achter? Ik kan het niet anders uitleggen, dan dat jullie zelf zo laveloos waren, dat jullie niet meer in staat waren de wijn zelf ter hand te nemen en te drinken. Het alcoholische goedje moest er als het ware met geweld ingebracht worden! Is het zo erg gesteld met jullie?
En wat te denken van de ‘krakende vloeren’ in de aubergue in Rabanal, die jullie zogenaamd uit de slaap hielden? Dank je de koekoek; als je de hele avond en nacht op die vloerplanken staat te hossen en te feesten moeten die wel gaan kraken. Je laat het voorkomen dat anderen dat veroorzaken, maar dan lees ik dat die anderen er om 5.00 uur meer dan genoeg van hadden en hun boeltje bij elkaar gepakt hebben en jullie daar maar achtergelaten hebben; blijkbaar was er met jullie geen land meer te bezeilen!
In Leon beklagen jullie je omdat jullie op je rustdag ’s morgens al om half acht op straat staan. Vind je het gek? Die eigenaar van de aubergue wil ook zijn rust hebben en wil, na die lange nacht met feestvierders, niet nog langer wachten voordat hij eindelijk eens naar bed kan gaan. Daarom heeft hij jullie eruit gezet! Hij kan toch niet blijven wachten totdat jullie ook nog de zoveelste roes hebben weggeslapen!
En daarom wil ik vandaag eens kijken of jullie de dag ook als waardige pelgrims doorbrengen of dat het maar gelanterfanter is en of dat soms de reden is dat jullie amper vooruitkomen!
Nogmaals, ik ben niet nieuwsgierig, ik wil me ook nergens mee bemoeien, maar ik wil wel even weten of het voorgeschotelde beeld juist is.
Ik heb jullie gevonden ergens op een vlakte tussen de bergen. Het beeld is nog niet helder, maar dat moet even bijtrekken; het is ook niet meer de nieuwste bol! Ik zie paarden, veel paarden. Zij lopen daar in het wild. Ik heb wel gelezen dat er daar wilde paarden rondlopen, maar dat het er zoveel zijn, dat wist ik niet. En wat doet Frans, Nelly? Nelly:“Die probeert een wild paard te vangen en te temmen!”
Je meent het! Frans als cowboy die op de Spaanse prairie een paard wil vangen! Maar waarom, Nelly? Nelly:”Nou, Thuur, je kunt wel denken dat we hier maar wat aan het lanterfanteren zijn, maar je hebt het helemaal mis. Het is zwaar werk. Niet het wandelen, dat valt wel mee. Maar er komt zoveel bij kijken, je hebt er geen idee van! Elke dag de was doen en die aan een lijntje hangen. Moet je ook eens proberen als er geen bomen staan. Heb jij die hier soms allemaal weggezaagd? Het wagentje afstoffen en een wasbeurt geven. En niet alleen het wagentje, ook Frans heeft die geregeld nodig! En dan boodschappen doen; er is hier geen AH of Super om de hoek; soms moet je daar kilometers extra voor lopen! En dan eten klaarmaken voor onderweg en zo inpakken dat alles zo lang mogelijk vers blijft! En wat dacht je hoe je frisdrank koel houdt in de hitte hier? Dan alle kleding verzorgen, enz. enz. Daar komt bij dat we steeds meer mee te slepen hebben. Vanmorgen zijn jouw kniebeschermers ook aangekomen en die moeten ook weer een plaatsje hebben op het wagentje. En we hebben intussen al heel wat souveniers gekocht voor als we straks weer thuis komen. We hebben ook iets voor jou gekocht!”
Nu word ik toch even stil. Dat hadden jullie niet moeten doen, Nelly, en zeker niet iets met gewicht! Ik wil niet dat jullie straks het karretje niet meer kunnen trekken omdat het toegestane gewicht mede door mijn cadeautje, overschreden wordt. Maar ik vind het wel leuk; dat cadeautje dan!
Nelly:“En daarom probeert Frans nu een wild paard te vangen en te temmen, zodat we dat voor het karretje kunnen spannen, maar ik zie nu dat hij het opgeeft; hij heeft geen cowboybloed in zich; wat hij ook doet, zo krijgen we nooit een paard! We zullen het wagentje met alles erop en eraan toch zelf naar Santiago moeten voortslepen! Nu je dit gezien en gehoord hebt, hoop ik dat jij ook genezen bent van het waanidee, dat dit alles maar een makkie is en dat we ons alleen maar aan uitspattingen te buiten gaan! Je beeld klopt echt niet! We hebben het erg druk en slepen ons de pleuris!”
Ik geef toe: ik had een verkeerd beeld: jullie doen je uiterste best, verdienen beslist geregeld een wijntje, ook wel twee of drie en trekken ondanks slapeloze nachten, buiten jullie schuld, toch onversaagd verder. Ik heb me vergist. Ik bewonder jullie en zal nooit meer zeggen dat het maar een pleziertochtje is! Bovendien zie ik dat jullie vandaag 25 km gelopen hebben naar Villafranca del Bier-zo! Ga door zo!
Molan had me al gezegd dat mijn gedachte niet klopt. Hij heeft gelijk. Het kost me enige moeite het toe te geven, maar waar is waar; had ik maar naar Molan geluisterd!! Sorry!
Trek weer stevig verder, luister niet naar criticasters en blijf jullie eigen plan trekken!
Ik twijfel niet langer en zal jullie ten volle ondersteunen, en dat cadeautje hoeft echt niet!
Groetjes,
Buen camino,
Thuur

Hallo Frans en Nelly.
fijn te lezen dat jullie nog maar 208 km moeten lopen om jullie eind doel te berijken.(9 dagen lopen) kippetje.
loop deze laatste dagen ook met veel plezier door dat mooie landschap.

Hallo Nelly en Frans,

Leuke verslagen en mooie foto's.
Ook nog bedankt voor de felicitatie, en fijn te lezen dat je die dag naar de kapper bent geweest, en op een terrasje een(?) drankje genuttigd hebt. Was dat op mijn 66e? Wij wensen jullie Buen Camino, nog fijne dagen, en een behouden thuiskomst.
Groetjes Chris en Miep.

vandaag 11 augustus, voor jullie heel spannend, nog even.....
voor ons is het ook heel spannend, Chantal is vandaag uitgeteld, Ria zit in Leiden en ik vertrek nu ook.
jullie eindverhalen zal ik dus pas later lezen;
jullie gemengde gevoelens begrijp ik;
HET ZWARTE GAT BESTAAT NIET, dus geen zorgen
veel sterkte en veel fijne gevoelens,
mede namens Ria

Theo