Hallo Nelly en Frans,

Het ‘Romeinse Astorga’! Wat leuk dat ze daar de Romeinse tijd ieder jaar in herinnering brengen. Ik kan me goed voorstellen dat jullie daar mee feesten; dit is een buitenkansje!
Ik ben nieuwsgierig geworden en heb daarom mijn glazen bol weer eens te voorschijn gehaald en schoon gemaakt. Gauw heb ik de Romeinse markt van Astorga gevonden en zie even verderop Nelly, die de markt afstruint op zoek naar typische Romeinse snuisterijen en voorwerpen. Jij hebt, Nelly, dat toch ook zeker gedaan in Romeinse kledij? Een mooie tunica met een mantel erover, vastgegespt met een sierspeld; de voeten bloot in de open sandalen. Moet er goed uitzien! Niet alleen die voeten!
Wat heb je trouwens gekocht op de markt? Hakken? Of heb je echte herinneringsstukken gekocht? Ik twijfel er niet aan dat je je daar geamuseerd hebt. Vrouwen houden nu eenmaal van dat soort marktjes; mannen minder, althans zo is het bij mij! Ik zou liever daar gaan kijken naar Romeinse wedstrijden met actie!
Nelly:”Dan moet je maar eens naar Frans gaan kijken een stuk verderop; die is volgens mij behoorlijk actief bezig!”
Ik stuur de zoeker in de bol een eind verder en tref dan een groep mensen aan die in een kring staan; allen met ontbloot bovenlijf. Ik zie het al. Het zijn Romeinse worstelaars! Worstelen was bij de Romeinen een geliefde sport. Er komen twee zware worstelaars nu in de ring, hun lijven goed geölied en het gevecht begint. Omdat bij Romeins worstelen alleen de armen gebruikt mogen worden, valt het de twee niet mee om vat op elkaar te krijgen. Dat is ook moeilijk met die gladde lijven! Na een gevecht van ongeveer een kwartier weet de ene strijder de andere toch op de grond te krijgen en deze geeft zich vervolgens gewonnen.
Er komen twee nieuwe kandidaten de ring in. Die twee wil ik nog wel even zien vechten. Maar zie ik het goed? Die ietwat oudere, grijze krijger, die ken ik toch! Ik zoom flink in en hoewel ik even goed moet kijken, omdat hij nu zijn bril niet draagt, is het duidelijk dat die dappere Romein niemand minder is dan Frans (Franciscus Romanus!)!! Met zijn glimmend bovenlijf staat hij in de ring te wachten op het teken om het gevecht te beginnen. Dat volgt prompt en de twee vallen elkaar aan. Ook nu valt het niet mee; het is zo’n gladde boel dat hun ingezette grepen wegglibberen door de vette olie op de lijven! Nu eens lijkt Frans aan de winnende hand, maar dan weer krijgt de andere vechtersbaas (Anonymus Romanus) even de overhand. Maar ze zijn aan elkaar gewaagd! Op een gegeven moment haalt Anonymus Frans onderuit, door hem de benen onder het lijf weg te schoppen. Maar dat is tegen de regels! De benen mogen absoluut niet gebruikt worden. De onsportieveling stort zich vervolgens op Frans om hem in een grondgevecht op de knieën te dwingen.
Frans is zo ontdaan van deze actie van zijn tegenstander dat hij het gevecht wil opgeven. Maar dat is niet nodig, want alle ‘Romeinen’ die om de ring staan joelen Anonymus vanwege zijn onsportieve actie uit en de jury besluit dat hij gediskwalificeerd wordt. Frans wordt tot winnaar verklaard en zal met hét Romeinse attribuut voor dit soort wedstrijden worden getooid: een lauwerkrans. Die moet hij dan wel de rest van de dag in Astorga dragen!
Trots als een pauw loopt Frans, nog steeds met ontbloot bovenlijf en met zijn krans op het hoofd, door de straten van het stadje en hij wordt alom toegejuicht en bejubeld. Ja, zo ging dat bij de Romeinen. Op een gegeven moment ontmoet hij Nelly weer, die aanvankelijk even schrikt als ze Frans zo ziet. Niet vanwege die lauwerkrans schrikt ze, want dat Frans vreemde hoofddeksels draagt, daaraan is ze wel gewend, maar hij ziet er zo bijzonder uit!
Nelly: “Frans, weet je waar ik aan moet denken, als ik je zo zie”? zegt ze trots! “Geen idee”, zegt Frans. “Aan een echte Romeinse god”, krijgt Frans te horen. “Zag je er maar altijd zo uit!!”
Apetrots loopt de ‘Romeinse godheid’ Frans nu verder met Nelly aan zijn zijde. Van alle kanten bewonderende blikken en telkens de Romeinse groet: ‘avé , avé Franciscus’!
Nu begin ik het toch wel genoeg te vinden; ik berg mijn glazen bol weer op en hoop dat jullie nog lang van deze Romeinse dag genoten hebben, maar morgen moeten jullie weer als gewone aardse stervelingen op weg; het uur der goden is voorbij! Het wordt weer karretje trekken, slavenarbeid dus!
Groetjes, en avé!
Buen camino!
Thuur