Hallo Frans en Nelly,

Gisteren heb ik een pakketje op de post gedaan; ik ga ervan uit dat het een dezer dagen jullie bereikt. Jullie hebben voor je tocht natuurlijk allerhande attributen meegenomen, maar ik betwijfel of jullie ook de juiste zaken hebben meegenomen voor de laatste paar honderd meter van jullie lange voetreis. Want die laatste meters worden geen voetreis meer ! Jullie zijn nog wel niet in Santiago, maar het ziet er nu toch naar uit dat het bereiken van de plaats en de kathedraal met zijn grote wierooksvat en de tombe van Jacobus (helaas nog steeds niet de Codex Calixtinus ) binnen bereik is. Maar die laatste meters, die zijn het zwaarst, want zoals je wellicht weet, of misschien ook niet, moeten jullie die op je knieën afleggen. Daar hadden jullie niet aan gedacht?! Maar ik wel! En daarom komt er binnenkort ook dat pakketje bij jullie aan en erin zitten twee stel kniebeschermers en twee stukken touw. Het zijn degelijke kniebeschermens; niet nieuw, want het ene stel heb ik jaren gedragen als keeper en het andere later bij het volleyen. Anjes heeft ze nog eens extra uitgewassen. Ze zijn dus heel schoon en dat niet alleen, ze zijn natuurlijk na al die jaren perfect ‘ingelopen’, jullie hoeven je dus geen zorgen te maken dat ze niet goed zijn of te strak zitten of wat dan ook. Gewoon om je knieën trekken, dan op je knieën vallen en vervolgens maar vooruit zien te komen. Dit vereist uiteraard enige oefening en daarom stuur ik ze jullie op tijd, zodat jullie nu al kunnen oefenen tijdens je dagelijkse tochten. Als je je elke dag een half uurtje op de knieën voortbeweegt, waarbij je knieën dus beschermd zijn door die banden, ben je er op de laatste dag zo in geoefend, dat jullie op je knieën fluitend de kathedraal binnenkruipen. En zo hoort het ook! Zo horen pelgrims zich naar het graf van St. Jacob te begeven en zo dienen ze de heilige te naderen!
O ja, die twee stukken touw. Die hebben natuurlijk ook nog een functie. Want het is onmogelijk je op je knieën voort te bewegen en tegelijkertijd jullie wagentje mee te trekken. Dat lukt echt niet. Anderzijds kun je het niet ergens zomaar parkeren, want dan raken jullie het mogelijk kwijt. Pelgrims zijn over het algemeen deugdzame mensen en het zal niet in hun hoofd komen zich het karretje van twee lotgenoten toe te eigenen, maar er kan kaf onder het pelgrimskoren zitten. Bovendien is het niet zo dat iedereen daar als pelgrim rondscharrelt; ook minder vrome wezens met minder vrome bedoelingen lopen er rond. Ik weet niet hoe het momenteel met de Groel is en ook Marinda en Ludovic heb ik even uit het oog verloren! Wat dus te doen? Heel eenvoudig. Ieder van jullie bindt een touw om het middel en het andere uiteinde aan een trekstang van het wagentje en dan maar kruipen met z’n tweetjes! Ook dit vergt enige oefening en daarom ook hierin mijn dringend advies: oefen de komende dagen niet alleen het kruipen sec, maar ook het kruipen mét wagentje. Ook dat moet geleerd worden. Voor het karretje heb ik geen (knie)banden meegestuurd uiteraard; dat heeft zijn eigen banden en ik begrijp dat die – na een paar reparaties – nu naar behoren fuctioneren.
Zo, ik hoop maar dat de post (TNT) jullie kan vinden en dan kan er toch eigenlijk niets meer fout gaan.
Al weet ik niet hoeveel pk jullie weten op te hoesten, maar met zijn tweeën moet dit lukken. Ik ga die laatste dag naar de Galicische TV-zender kijken; die valt via mijn schotel binnen mijn bereik. Daarop is een rechtstreeks verslag van jullie aankomst te zien. Dit beeld, met jullie op de knieën en verbonden met het wagentje, wil ik uiteraard niet missen! Ik verheug me erop!
O ja, voor ik het vergeet, breng die kniebeschermers s.v.p. weer mee terug; ik wil einde augustus de tegels van het terras buiten opnieuw leggen en dan kan ik ze niet missen! Ze zijn zo aan mij gewend!
Kruip straks met beschermde knieën verder! Succes daarmee!!
Groetjes en buen camino,
Thuur

Hoi,
We hebben maar 15 min. tijd,dus even snel.
Hopenlijk komt dit wel door.
We zitten nu in Verona (hutje mutje op elkaar)
Gelukkig is het nu mooi weer.
Over 2 dagen hopen we in Venetie te zijn.
Jullie gaan goed,lazen we.
Nog even volhouden en dan kunnen jullie terugkijken op een mooie ervaring.
Heel veel succes bij het laatste stukje.
Arriverdeci.
Twan,Jeanne

Dag Nellie en Frans,
volg elke dag jullie verslag dat zindert van (hitte soms) en enthousiasme.
Hoe moet dat straks in het gewone leven in Melick? Maar dat zijn zorgen voor later. Er lopen meer wegen naar Rome...en elders. Geniet nu maar van het nog-net-aangekomen-zijn.
In de bijbel staat ergens: we hier geen blijvende woonplaats.
Met hartelijke groet en bewondering,
Jène

Het moet natuurlijk zijn: van het net-nog-niet-aangekomen-zijn.

vandaag 1ste dag peper en zout. op het prikbord achter de bar jullie adress gevonden. groetjes aan de romeinen.
veel geluk nog.
knut en trix

Geweldig jullie zijn er bijna en kunnen als je goed kijkt
de eindstreep al zien. Het is toch een bijzondere prestatie waar jullie trots op kunnen zijn. En Melick zal ook daar in de geschiedenis vereewigd zijn.
Wij zijn voor jullie blij dat alles goed verloopt en gelukkig maar dat die schoenmaker nog tijd had, anders had de reis nog een andere wending kunnen nemen.
Heel hartelijke groeten en tot ziens Isabel en Har.