Hallo Frans en Nelly,

Nu raak ik toch ernstig in verwarring! Ik lees dat jullie zijn ‘ingetreden’ in een pastorie in Bercianos del Real Camino. En die heeft blijkbaar zijn eigen leefregels. En jullie volgen die regels ook nog eens braaf. Dat jullie daar samen koken, daar kan ik nog inkomen. Jullie zullen dan ook wel samen eten en ook dat kan er bij mij nog in! Wellicht hebben jullie allemaal samen afgewassen en opgeruimd. Lijkt ook nog onschuldig. Maar dan komt het: jullie gaan je bezinnen! Op zich ook niks mis mee; de vraag is echter! Waarop in godsnaam? Je weet toch waar je mee bezig bent; heeft de twijfel zo kort voor de eindbestemming soms toch nog toegeslagen zodat er een periode van bezinning en overweging ingelast moet worden? Maar dat kan ik dan weer niet rijmen met de activiteiten die jullie ’s avonds ondernemen en die mij meer aan een bacchanaal doen denken dan aan enige overpeinzing inzake de hogere waarden des levens! Vandaar mijn verwarring!
Bovendien krijg ik steeds meer het vermoeden dat jullie daar deel zijn gaan uitmaken van een hippie-achtige groep die zich steeds minder richt op het bereiken van Santiago de Compostella, maar die als doel een ideële bedevaart naar de zon heeft: de groep van de ’verlichte zonnepelgrims’. Waarom gaan jullie anders naar de ondergang van de zon kijken; daar hoef je toch voor naar Santiago te wandelen; die kun je hier ook zien! Ik weet niet of jullie het beseffen, maar het is dezelfde zon!! En dan ook nog allemaal een liedje zingen! Dat doen jullie hier nooit! Wat hebben jullie trouwens gezongen? Soms:

't Zonnetje gaat van ons scheiden
't Avondrood kleurt weer het veld
Zoete rust mogen wij beiden
Nog door geen zorgen gekweld

Hoort gij hoe 't klokje met lieflijke klank
Ons weer naar huis roept tot bede en dank
Luid nu o klokje luid voort
Slapen wij straks ongestoord


En hebben jullie de tekst wel goed gezongen? In het tweede couplet staat in regel 2:

‘Ons weer naar huis roept tot bede en dank’.

Ik verdenk jullie ervan een alternatieve tekst gezongen te hebben, te weten:

‘Ons weer naar huis roept tot bede en DRANK’.

En met deze regel kan ik jullie momentele duale leefwijze wel het beste typeren: het eerste deel van de dag bestaat uit bezinning (bede), waarop dan ook, maar hoe verder de dag voortschrijdt, wordt meer en meer overgegaan niet tot dank, maar tot drank!! En daarin proef ik een tegenstrijdigheid!
Ik lees toch echt het volgende: ‘Vanavond komen we weer onze oude bekenden tegen. En dan wordt het weer samen doorzakken en vloeit de wijn rijkelijk’. Trouwens ’s middags hebben jullie hierop al een voorproefje genomen; dat dagdeel hebben jullie al aan de bar doorgebracht met een fles rosé! Ik neem aan een volle fles!
Ik kan er niet méér van maken; het zijn jullie eigen woorden, die ik hier alleen maar in het juiste perspectief probeer te plaatsen.
Ik weet niet hoe ik vandaag moet afsluiten. Misschien met: ‘kom na bezinning tot inkeer’ of ‘drink met mate(n)’. Ik weet het echt niet!
Ik ga in elk geval een cognacje pakken; vervolgens ga ik naar buiten. Wat doen? Naar de zonsondergang kijken natuurlijk! Ik heb ook momenten van bezinning nodig!

Groetjes en slaap straks ongestoord, en voor morgen weer:
Buen Camino.
Thuur