NaarSantiago.reismee.nl

Bercianos del Real Camino 24/2165

Weer mooi weer om te lopen. Halverwege doorkruisen we de redelijk grote stad Sehagun (zie foto s). Waren al vroeg op bestemming. Vonden daar bijzondere albergue. Hebben een vier persoonskamer in een oude pastorie. Moeten vanavond mee koken; daarna een korte bezinning en dan samen naar zonsondergang kijken. Daarna samen eten en muziek maken. Ieder moet een lied uit zijn eigen land zingen. Samen opruimen. Morgen ontbijt. Kosten; je mag zelf bepalen wat het je waard is: je geeft een gift. Vanavond komen we weer onze oude bekenden tegen. Dus samen doorzakken bij een glas wijn. De middag doorgebracht op het terras van de plaatselijke bar met n fles rose.

Gisteren schreef ik over de pelgrims. Ik ben vergeten te melden, dat een gezin meeloopt met een kind van 17 maanden op de rug, die de Camino voor de 2e keer doet!!

Groeten FRans en Nelly

Reacties

Reacties

Thuur Stroux

Hallo Nelly en Frans,

Jullie trekken nu inderdaad door een streek waar vroeger de Tempeliers het voor het zeggen hadden, voordat de Franse koning Philips de Schone en ook de Katholieke Kerk, ieder om andere redenen, daar samen een einde aan maakten en vaak ook aan die tempeliers zelf! Men gaat ervan uit dat ze zo grondig zijn bekeerd, resp. uitgeroeid dat er nu geen vertegenwoordigers van die orde meer op aarde rondlopen. Maar wij weten beter!!
Ook tegenwoordig kun je nog tempeliers ontmoeten, alleen moet je weten hoe! En dat is nog niet zo eenvoudig. Maar voor jullie is dat helemaal niet zo moeilijk, want het is bekend dat ze als een van hun hoofdtaken het bewaken beschouwen van de pelgrimsroute tussen St. Jean Pied de Port en Santiago de Compostella. Dat doen ze perfect, maar wel heel onopvallend. Ze willen het liefst niet herkend worden, want voor sommigen blijven het ketters en voor anderen leden van een potentieel gevaarlijk genootschap. Dat geldt echter absoluut niet voor de bewakers van de genoemde pelgrimsroute. Hun enige doelstelling is ervoor te zorgen dat de pelgrimerende wandelaar veilig en wel zijn einddoel, de kathedraal van Santiago, bereikt.
Toch zijn er altijd mensen die graag eens een praatje met zo’n tempelier willen maken, net zoals men wel eens een gesprek wil aanknopen met een politicus, alhoewel mij dat nooit zo boeit, want de meesten van dat volkje spreken nooit de waarheid, maar zeggen alleen maar wat hun stemmen of pecunia oplevert. En daar is het bij jullie tempeliers nooit om te doen. Zij weten waar ze voor staan, dragen dat ook uit, onbezoldigd en zonder op te vallen. Het is en blijft dus een geheim genootschap. Onderling herkennen ze elkaar aan het typische rode kruis met vier gelijke armen, maar dat tonen ze alleen maar als ze er zeker van zijn dat het vertrouwd is om dat te doen. En daarvoor hebben ze een teken afgesproken. Toevallig weet ik welk teken dat is en ik zal het jullie vertellen, maar je mag het absoluut niet doorvertellen, niet met woorden en ook niet in geschriften of beelden. Dat doe ik ook niet!
Je moet maar eens op een mogelijke tempelier afstappen en dan kruis je de wijs- en de middelvinger van je linkerhand. Beantwoordt hij dat gebaar op identieke wijze dan is het mogelijk een tempelier. Mogelijk, want hij zal je ook nog dat rode kruis moeten laten zien. Vraag daarom of hij zijn rode kruis wil laten zien. Als je dan een draai om je oren krijgt, kun je er met zekerheid van uitgaan dat je niet met een tempelier te maken hebt maar met een anderssoortige ‘kruisganger’, die je vraag blijkbaar onbetamelijk vond! Kijkt hij echter even om zich heen en laat dan zonder problemen het gevraagde kruis zien, waar hij het ook verborgen houdt tussen of op zijn kleren, dan kun je er met een gerust hart van uitgaan dat hij een vertegenwoordiger van dit geheime genootschap is, die ook voor jullie de route bewaakt en veilig houdt. Probeer het maar eens!
Overigens hebben jullie mogelijk al een tempelier ontmoet. Het hoeven namelijk helemaal geen Spanjaarden of Fransen te zijn; mogelijk is Joe uit Arizona er eentje, of Peter uit Duitsland of die vader uit Zuid-Afrika. Daar zijn jullie al wat meer vertrouwd mee en daarom is het wellicht wat gemakkelijker juist aan hen eens naar het kruis te vragen. Aan de meisjes uit Seoel en Boston zou ik maar niet naar het kruis vragen; dat kunnen ze je niet tonen, want alleen mannen kunnen tempeliers zijn. Doen ze het desondanks toch, dan klopt er iets niet met deze dames!
Ik ben heel benieuwd of jullie op deze wijze succes hebben en hoor graag eens wat het heeft opgeleverd. Als het maar niet telkens een draai om de oren is geweest!
Veel succes en buen camino,
Groetjes,
Thuur

Riek en Wil Maas

Beste Nelly en Frans;

Wij waarderen het dat jullie via de mail ons bedanken voor de foto's die wij sturen.
Zo kunnen we samen genieten,van de pelgrim tocht en de vreugde die kleinkinderen ons geven.

Het gaat voortreffelijk zo te lezen.
En wat een leuke ervaring om met al die verschillende culturen kennis te maken.
Frans nu moet je nog het buuls beheren,dan kun je met die zuid afrikanen plat callen.(probeer het maar eens)

Verder nog een goede reis gewenst.
Groeten Riek en Wil.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!