Hallo Frans en Nelly,

Jullie zijn wel flink bezig, zeg! Teveel energie soms? Ik lees dat jullie het mooie kasteel van San Anton een flinke beurt hebben gegeven, want er is niet veel meer overgebleven dan een ruïne. En alsof dat nog niet genoeg is, ondergaat even later de tempeliersburcht van Castrojeriz hetzelfde lot; ook die mooie burcht laten jullie als een ruïne achter. Jullie hebben wel verwoestend uitgehaald; alleen nog wat delen van de buitenmuren staan er nog, maar verder is het een puinhoop! Speelt de alcohol soms een rol? Komt het misschien doordat jullie de eigen biertap, waar Frans zich bijna lyrisch over heeft uitgelaten, niet meer tot jullie beschikking hebben? Wie heeft jullie trouwens bij die afbraak geholpen? Jullie kunnen dit toch onmogelijk alléén klaargespeeld hebben! Mocht dat wel zo zijn, dan kan het ik toch niet laten mijn respect daarover uit te spreken. Een prestatie hoor! Geweldig, dat jullie dit met z’n tweetjes hebben volbracht! Jullie hadden het natuurlijk niet moeten doen, maar nu het toch gebeurd is, ik erken het: dit had ik nooit gekund; ik bewonder jullie! Overigens hoop ik wel dat jullie die mooie middeleeuwse brug in Fromista in tact hebben gelaten!?
Nelly:”Thuur, je zit ernaast; wij zijn volkomen onschuldig aan deze puinhopen; die zagen er al zo uit toen wij aankwamen, nietwaar Frans?” Frans knikt:”Zeker Nelly”.
Ja, ja, ik ken dit soort smoesjes. Die gebruikten wij vroeger als kinderen ook al, toen we de ruiten van de oude boerenbond in Roy aan diggelen gooiden. Dan zeiden wij ook ter verdediging: die waren al kapotgegooid! En ons geloofde toen ook niemand!
Enfin, laat ik er maar over ophouden, want veel belangrijker dan de puinhoop die jullie onderweg maken, is en blijft toch het bereiken van Santiago de Compostella en het moet gezegd zijn: jullie naderen de eindbestemming gestaag! Daarom is het des te triester als jullie gedrag onderweg ertoe zou kunnen leiden dat de finale kilometers niet meer afgelegd kunnen worden. Ik heb namelijk gehoord dat de Spaanse autoriteiten een beloning hebben uitgeschreven voor wie aanwijzingen kan geven die uiteindelijk leiden tot de aanhouding en veroordeling van de vandalen die alom in het land kastelen tot ruïnes omvormen! Het bedrag is zo hoog, dat ik zelf bijna in de verleiding kom om de telefoon ter hand te nemen om de Spaanse onderzoekers de gouden tip te geven! Maar diep in mij is er iets dat zegt dat ik dat niet kan maken! Ik zal dus zwijgen, maar wel op voorwaarde dat jullie de kastelen die nu nog op jullie route liggen, met rust en onaangeroerd laten. En dat in jullie eigen belang, want de energie die jullie verspeeld hebben, die heb je straks nog hard nodig. Jullie denken namelijk dat je er al bijna bent, maar vergis je niet, het is nog heel ver en het wordt nog heel zwaar. Richt je aandacht dus op de weg die jullie nog af te leggen hebben en zorg ervoor dat je conditie op een normale manier op peil blijft! Je hoeft geen bergen en kastelen te verzetten!
Misschien overdrijf ik wat in mijn reactie, maar het komt voort uit oprechte bezorgdheid. Waar zou ik trouwens nog over moeten schrijven als jullie, dag in dag uit, in een heropvoedingsinstituut voor vrouwtjes- en mannetjesputters zitten? Ik heb geen idee! Daarom, laat die ontladingen op die kastelen achterwege en geef mij andere stof om een verhaal te schrijven!
Vandaag kostte het mij trouwens wel moeite iets te verzinnen!!
Morgen probeer ik wat zinvollers te schrijven,
Ik heb ook wel eens een slechte dag! Misschien moet ik maar eens een rustdag nemen!
Groetjes en bon camino ( ‘en blijf met je fikken van die k…...n af!!’)
Thuur