Hallo Nelly en Frans,

Weten jullie dat jullie Franse tv-reportage op You tube staat? Ik vermoed dat Marc het erop heeft gezet, maar zeker weet ik dat niet! Maar het heeft wel gevolgen! Met name in Amerika is het filmpje al duizenden keren bekeken en daar blijft het niet bij! Er is in Florida inmiddels een steuncomité opgericht dat nu bezig is fondsen te verwerven, zodat jullie financieel niet in zwaar weer terecht hoeven komen! Het gerucht gaat daar namelijk dat de kosten van de tocht flink de pan uit beginnen te rijzen. Jij, Frans, zou dat in het filmpje minstens gesuggereerd hebben, hoewel mij dat niet is opgevallen! Maar zoals Amerikanen zijn: ze reageren primair, controleren niet eens of het gerucht op waarheid berust, maar gaan onmiddellijk tot actie over! Ze hebben al een mobiel motel gekocht dat binnenkort naar Europa wordt overgevlogen waar het iedere dag opnieuw in Spanje opgebouwd en weer afgebroken wordt aan het einde van elke etappeplaats van jullie. Zo willen ze jullie de kosten van overnachting besparen. Geweldig toch! Bovendien gaat er een mobiele gaarkeuken mee en een vaste kok, zodat jullie je ook geen zorgen meer hoeven te maken over de vraag hoe jullie elke dag de inwendige mens tevreden kunnen stellen!
Maar Amerika zou Amerika niet zijn als er geen fanclub voor hun sterren zou zijn en inderdaad, in New York is de fanclub ‘Nelly and Frans’ opgericht. Zij willen jullie vooral moreel ondersteunen. Hun motto is: ‘Frans and Nelly goes to Santiago; we go with them!!’
Ik heb gehoord dat ze hun slogan nogal letterlijk nemen en daarom moeten jullie je er op voorbereiden dat binnenkort grote scharen Amerikanen die kant op komen! Nu moet het natuurlijk niet te gek worden en vooral niet zo uitpakken dat daardoor jullie tocht gevaar loopt of dat door deze enorme belangstelling er een grote vertraging optreedt; dat kan natuurlijk niet, want jullie moeten nu eenmaal op tijd terug zijn; jullie kunnen het Roel en Melanie niet aandoen dat jullie nog met duizenden Amerikanen in Spanje rondtrekken, als dat tot gevolg heeft dat zij hun ‘huwelijkstocht’ zonder jullie moeten beginnen! Dat gevaar is overigens niet groot, want ik heb overleg gepleegd met de organisatrice van de ‘Frans- and-Nelly-voyages’ en zij, miss Truttleway, heeft mij verzekerd dat jullie ‘on the way’ zeker niet lastig gevallen zullen worden en ze zal er persoonlijk op toezien dat haar landgenoten zich aan de gemaakte afspraken houden. Wel vroeg ze nog of jullie het goed vinden als die duizenden Amerikanen, als jullie Santiago bereikt hebben en dan weer huiswaarts gaan, met jullie mee mogen naar Nederland. Ze zouden het enorm waarderen als ze met hun aanwezigheid het huwelijk van ‘the son of Nelly and Frans’ extra kleur mogen geven. Ze zal hierover nog wel contact met jullie opnemen! Uiteraard brengen ze dan een cadeautje, zeg maar rustig een groot cadeau, mee! Ja, zo zijn die Amerikanen wel, ook in tijden van economische teruggang weten ze hoe ze zich dienen te gedragen!
Het enige wat miss Truttleway van jullie nog vraagt is of jullie bereid zijn om tegen de avond van elke dag, als jullie lekker gegeten hebben en uitgerust zijn, een handtekeningensessie te houden. Amerikanen willen nu eenmaal iets tastbaars mee terugnemen naar de States als ze hun ‘Europa-tocht’ voltooid hebben. En wat is voor hen dan mooier dan de twee handtekeningen van hun idolen.
Dit kunnen jullie niet weigeren! Een handtekening en een vriendelijk woord en onze Amerikaantjes gaan voor jullie door het lint!
Spannend toch! Geniet ervan en als jullie weer hier zijn en in een wat rustiger vaarwater gekomen zijn, kom ik ook even langs; ik wil ook een handtekening!
Molan trouwens ook!!
Groetjes,
Thuur

Hallo Frans en echtgenote,

Ik heb jullie ervaringen opgezocht en zijn leuk om te lezen.
Nog veel plezier met jullie tocht.

Jan (Rick Weert)