Hallo Nelly en Frans,

Jullie zijn net op tijd aangekomen in St. Just. In St. Just wordt morgen namelijk gevierd dat precies 1433 jaar geleden de grote Frankische held Roelant daar de Saracenen heeft verslagen in een heldhaftig gevecht. Een deel van de herdenking bestaat uit het naspelen van dat gevecht en wel midden op het marktplein van het stadje. Alleen, er is een probleem! Er is nog geen geschikte speler voor Roelant gevonden; naar hem wordt nog altijd naarstig gezocht. Het moet iemand van minstens middelbare leeftijd zijn, met een sterk lichaam en grote longen, die bovendien nog kloek ter been is en in een goede conditie steekt. Wat ook heel belangrijk is: hij moet zijn ‘roots’ in de Zuidelijke Nederlanden hebben, want – en dat weet bijna niemand – Roelant was afkomstig uit die Zuidelijke Nederlanden.
Nu trekken jullie overmorgen de pas over die Roelant bijna anderhalve eeuw geleden gepasseerd is en ik heb het organiserend comité daar getipt dat er vandaag een man met zijn vrouw in St. Just aankomt die volledig voldoet aan de eisen die aan Roeland gesteld worden. Ik heb gezegd dat hij niet alleen kloek ter been is, maar er ook nog kloek uitziet, middeleeuws gesnord en met haren die bij hem van van grote wijsheid getuigen. Men wacht nu met smacht op je, Frans en eigenlijk rekent iedereen in St. Just erop dat jij die rol van Roelant op je neemt. Je doet het? Geweldig, wees er zeker van dat dat daar zeer gewaardeerd wordt en dat men je daarna nooit meer zal vergeten. Mij doe je ook een plezier door mee te spelen.
Ik heb het overigens altijd bijzonder spijtig gevonden , dat Roelant in deze sage uiteindelijk als tragische held ten onder gaat! Al vanaf mijn lagere-schooljaren, vanaf het moment dat ik voor het eerst dit verhaal heb gehoord, heb ik er een slecht gevoel, zeg maar rustig een trauma aan overgehouden. Waarom moet juist de grote held, de redder van de Europese beschaving zijn gevecht met de heidense Saracenen met de dood bekopen!! Het is nu eenmaal zo verlopen, maar ik zit er toch nog altijd mee en dat trieste gevoel zal ik wel nooit meer kwijtraken!
Het gevecht is nu in volle gang en Roelant, Frans dus, vecht samen met zijn manschappen heldhaftig tegen de vijand. Hij slaat als een ervaren strijder de ene bandiet na de andere met zijn zwaard, Durandel, tegen de vlakte, maar de overmacht is zo groot dat hij nu toch besluit hulp in te roepen. Daartoe trompettert hij op zijn Olifantshoorn in de hoop dat Karel de Grote zijn hulproep zal horen. Maar zoals dat bij tragische helden altijd gebeurt, gebeurt het ook nu. De hulp kan niet tijdig komen en derhalve wordt de doodvermoeide Roelant (Frans) na uren en uren vechten door een gemene valserik in de rug gestoken. Zwaargewond valt hij neer en even later verlaat hem de laatste levensadem! Grandioos gespeeld, Frans, werkelijk groots; als je nergens voor geschikt zou zijn geweest, dan altijd toch nog voor toneelspeler. Je hoort het ook: het publiek is razend enthousiast en juicht en jubelt om wat je ten tonele hebt gevoerd!
Maar wat gebeurt er nu? Ik zie plotseling Nelly naar voren stormen en ze werpt zich op jouw levenlloos lichaam. En wat meer is, ze kust je hartstochtelijk!! En het lichaam reageert daarop door weer tekenen van leven te vertonen. Sterker nog; Frans staat op als een Phoenix uit zijn as herrezen en zwaait samen met Nelly naar het publiek. Maar dat publiek is helemaal niet blij. Zo hoort het stuk niet af te lopen!! Dit is geschiedsvervalsing. Roelant is nooit opgestaan! Alom boegeroep nu, alleen maar afkeuring wat je hoort!!
Jullie hebben de Roelantssage het omgekeerde einde gegeven van het sprookje van Sneeuwwitje!!!
De toorn van de St. Justers is zo groot dat Frans en Nelly tenslotte uit de stad verdreven worden (zoals dat in de middeleeuwen wel vaker gebeurde) en snel maken ze zich uit de voeten.
Jullie moeten er niet mee zitten, Frans en Nelly, voorlopig zijn jullie dan in St. Just wel niet meer welkom, maar over een paar honderd jaar wordt daar wellicht een standbeeld voor jullie opgericht; ook dat is in de middelleuwen wel vaker voorgekomen!! En het belangrijkste komt nog. Doordat Nelly Roelant weer leven heeft ingeblazen, ben ik ook van het jeugdtrauma af dat mij mijn hele leven heeft achtervolgd!
Weer eentje minder! Mijn dank,
Thuur

Beste bedevaartgangers,

Riet en ik zijn sinds afgelopen vrijdag terug van onze fietsvakantie in Beieren. De route ging van Rothenburg odT langs het riviertje de Altmühl en langs de Donau naar Regensburg waar we enkele dagen hebben doorgebracht.
Het was een mooie tocht met goed weer, mooi landschap en veel historische stadjes. Inmiddels heb ik de leesachterstand van jullie reisverslagen ingelopen en heb ik de laatste foto's bekeken. Geweldig dat jullie al zo ver zijn en dat de tocht zoveel moois heeft te bieden. Ga zo door.

proficiat met Mira, helaas vergaten jullie dat wij 2 juli 45 jaar getrouwd zijn, jammer om alleen aan ""Ons"" te denken.
Fijn dat conditie en motivatie goed zijn; missen jullie de TOUR niet? weet Nelly wie Wimbledon heeft gewonnen?
hoe is het met het "verwachtingspatroon"loop goed door om er bij te zijn.
je zou haast geneigd zijn om ook die tocht te gaan lopen, helaas verbieden mijn arten dit.. goede smoes hé.
Chantals mini-sabbatical is prima verlopen, Frank is per 1 juli een nieuwe baan begonnen; je ziet wel, er wordt ook nog gewerkt, in plaats van wat rond te slenteren....
succes en goede conditie