De molenaar van Pajares (sprookje)

(2)

De eerste tijd ging alles goed en de bakker was en bleef heel tevreden met het meel dat Frans en Nelly hem bezorgden. Maar de molenaar van molen Aera werd alsmaar jaloerser. Hij had gehoopt dat als de oude molenaar niet meer zou kunnen werken, de bakker weer bij hem het meel zou kopen, maar dat gebeurde niet. Hij beraamde een plan en zou er voor zorgen dat Frans en Nelly niet meer lang in Pajares meel aan de bakker en de mensen zouden kunnen leveren!

Op een gegeven dag werden er mensen in Pajares ziek, niet zo maar een paar, maar heel veel. Er leek wel een epidemie uitgebroken! Ook Frans en Nelly werden ziek en ze konden na een paar dagen geen graan meer malen, zo ziek waren ze. Daarop meldde zich plotseling de jaloerse molenaar van de Aera en die vertelde dat het aan het meel lag dat de mensen gebruikten. Daardoor werden ze ziek, want hij was niet ziek geworden, omdat hij zijn eigen meel gebruikte om broden van te bakken.
De twijfel over de kwaliteit van het meel van Frans en Nelly verspreidde zich steeds meer over Pajares en Frans en Nelly werden op een gegeven moment ter verantwoording geroepen. Wat hadden ze toch met hun meel gedaan!? De twee konden daar geen antwoord op geven en zeiden zich van geen kwaad bewust te zijn. Ze waren toch ook zelf ziek geworden! Dat was natuurlijk ook waar. Niemand begreep hoe het kwam.

De grote, zwarte vogels vlogen al een aantal dagen erg onrustig door de lucht. Ze kwamen geregeld de molen binnen en leken Frans en Nelly iets te willen vertellen, maar die twee waren te ziek om aandacht aan hun bijzondere gedrag te schenken! Bovendien begrepen de twee de taal van de vogels niet en konden ze dus niet met hen praten. Vervolgens vlogen de vogels weg en maakten daarbij een hels kabaal.

In het dorp werden Frans en Nelly weer opgeroepen om naar het gemeentehuis te komen. Zij werden weer verhoord, omdat de molenaar van molen Aera nogmaals erop gewezen had dat alleen zij, die brood van meel uit de molen van de twee hadden gegeten, ziek waren geworden en de burgemeester begon steeds meer te geloven dat daar inderdaad de bron van alle ellende gezocht moest worden. Frans en Nelly bleven zeggen dat ze zich van geen kwaad bewust waren en ze raakten helemaal in paniek toen ze daar te horen kregen dat er inmiddels al twee oude mensen overleden waren en dat ook de oude molenaar er nu slecht aan toe was. Ze waren radeloos!

Plotseling werd er hard op de deur geklopt. Er werd open gedaan en in de deuropening stond een erg onverzorgd uitziende man. Maar hij kwam niet alleen; op zijn schouders zaten grote zwarte vogels en achter hem vlogen er nog een aantal door de lucht die daarna alle naar binnen vlogen en in de zaal een plaatsje zochten.
De onverzorgde man, het leek wel een zwerver, was naar binnen gelopen. Hij droeg een zak met zich mee en die plaatste hij pardoes midden op de tafel voor de burgemeester!

(wordt vervolgd)