Hallo Frans en Nelly,

Jullie zijn in San Estaban en daar hebben ze blijkbaar geen restaurant, geen winkel en geen café. Dat laatste is niet zo erg, maar hoe kom je aan eten als er geen restaurant is en geen winkel? Ik heb een idee voor jullie.
Er lopen daar toch zeker wel ergens kippen rond! Dan moeten er ook eieren zijn te vinden! Houd de ogen maar open en je vindt er zeker 'kip met ei'!
Hebben jullie op deze trektocht trouwens al eerder een ‘huevo’ gegeten, een Spaans ei? Zo’n ‘huevo’ klinkt mij trouwens als zachtgekookt in de oren; als ik het woord ‘ei’ hoor klinkt dat eerder als hardgekookt, maar dat zal wel aan mijn oren liggen!
Ik heb trouwens problemen met eieren en dat heeft eerder met mijn ogen dan met mijn oren te maken. Vanmorgen was ik in een supermarkt en omdat Anjes gezegd had ‘neem ook wat eieren mee’, heb ik daarnaar gezocht en toen begon het probleem zich te ontwikkelen. Een hele stellage eieren trof ik aan en die hoefde ik natuurlijk niet allemaal mee te nemen, maar de vraag werd: welke eieren moet ik kiezen? Er stonden dozen vol met witte eieren, maar ook met bruine, lichtbruine en donkerbruine; en van die soorten waren er gewone, middelgrote en grote! Maar dat was niet alles: ik moest bovendien kiezen uit legbatterij-eieren (witte of (licht- en donker)bruine en gewone, middelgrote en grote), scharreleieren (witte of (licht- en donker)bruine en gewone, middelgrote en grote), volière-eieren (die waren er trouwens alleen in het wit en in kleine maten – een tekortkoming, vind ik persoonlijk!), vrije-uitloop-eieren (witte of (licht- en donker)bruine en gewone, middelgrote en grote), Araucana-eieren (alleen in het donkerbruin), sommige met keurmerk en andere zonder! Op sommige stond de datum van de leg duidelijk aangegeven, maar op andere was die op zo’n wijze vermeld dat het erop leek dat de kip dat zelf had moeten doen! De prijs was ook telkens verschillend! Moest ik nu goedkope eieren nemen of toch de wat duurdere? Mijn hoofd liep ervan over. Ik ben onverrichter zake naar huis teruggegaan; eerst maar eens overleg plegen over welke eieren nu de gewenste zijn!
Dat overleg leverde niet het verwachte resultaat op; het kwam op een gegeven moment tot een ware discussie waarbij uiteindelijk alle eieren over één kam geschoren werden: ‘Eieren zijn eieren!’
En de smaakverschillen dan? Nou ja, ‘de gustibus non est disputandum’, valt dus niet over te twisten! Ik zou teruggaan naar de supermarkt en gewoon de lékkerste eieren mee naar huis brengen!
Maar daarmee was het probleem niet opgelost; welke van de eieren die in die supermarkt liggen, zijn nu de lékkerste: de witte of de bruine, de grote of de kleine, die van vrije-uitloopkippen, de Araucana-eieren, de……. enz. enz.
Ik had mijn kleinzoon van vijf, die op bezoek was, beloofd eierpannenkoeken te maken; er moesten dus eieren komen en lekkere ook!
Die kleine Olivier had de hele discussie aangehoord, had soms wat zijn hoofd geschud en dan weer ietwat meewarig gekeken, maar toen, toen kwam het verlossende woord. “Opa,”zei hij, “ik weet welke eieren de lekkerste zijn!”
Ik keek naar hem en zag zijn stralende glimlach. “Zeg het maar, kerel,”zei ik, “en die jij kiest, die worden het!” En daar kwam het verlossende woord: “De lekkerste eieren zijn de eieren van de Paashaas!”
Geweldig, in één woord: geweldig! Wat ben ik trots op dat slimme manneke! Hij lijkt trouwens op zijn grootvader, zegt men, maar volgens mij is híj (nog) slimmer!!!
Olivier kreeg dus ’s avonds pannenkoeken met ‘eieren van de Paashaas’ erin en hij vond ze ‘onwijs’ lekker!!
Gelukkig hoeven jullie, Nelly en Frans, geen eieren te eten, maar ‘huevos’ en de klank van dat woord alleen al verraadt dat die heerlijk zijn!
Smakelijk eten!
Hopelijk is ook bij jullie alles (pannen)koek en ei!

Thuur